Sjalom
‘Sjalom', in Israël begroeten mensen elkaar met dit woord. In het Nederlands betekent dit woord ‘vrede'. Je wenst iemand vrede toe. Een mooie begroeting, zeker in Israël waar de vrede soms ver te zoeken is. Stel dat ik u op straat zou tegenkomen en ik zou geen ‘goedemiddag' zeggen, maar ‘vrede'. Dat zou bijzonder zijn. Allereerst omdat we het niet gewend zijn, maar ook omdat vrede hier in Nederland bijna vanzelfsprekend is.
Ten minste dat was het. Tot dat we afgelopen februari opgeschrikt werden door de Russische inval in Oekraïne. Oorlog kwam ineens heel dichtbij. We kennen allemaal de beelden van het journaal. Miljoenen mensen moesten hun huis en haard verlaten. Op de vlucht om te overleven. Mensen zoals u en ik. Mensen die overdag naar werk gingen. Mensen die 's avonds neerploften op de bank of juist gingen sporten. Mensen die afspraken met vrienden. Mensen die op vakantie gingen met hun gezin. Mensen die leuke tripjes bedachten voor in het weekend. Mensen die soms zomaar lekker thuis waren. Mensen met een heel normaal leven, net zoals u en ik. Ineens waren ze vluchteling.
Verdrietig, heftig en confronterend. Inmiddels hebben vluchtelingen hun weg naar Borsele gevonden. En we hopen hen de tijd, rust en ruimte te kunnen geven die zij zo hard nodig hebben. Overal ter wereld leven mensen in oorlog. In Irak, Afghanistan, Jemen, Syrië en op nog veel meer plekken. In Nederland mogen we op 5 mei onze vrijheid herdenken. De dag ervoor, op 4 mei, herdenken we burgers en militairen die in het Koninkrijk der Nederlanden of waar ook ter wereld zijn omgekomen of vermoord sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog.
Nooit eerder besefte ik zo goed dat vrede niet vanzelfsprekend is, dat vrijheid niet vanzelfsprekend is. Met deze gedachten in het hoofd vind ik de Israëlische begroeting eigenlijk nog mooier. Vrede dat wens ik u, dat wens ik voor de mensen in Israël, voor de Oekraïners, vrede voor iedereen.