Nieuw boek toont vele gezichten van dementie: ‘We willen het taboe doorbreken’

Door: Remko Vermunt 14 februari 2022, 12:36 Algemeen

BERGEN OP ZOOM - Frans en Els Videler uit Bergen op Zoom hebben maandagochtend het eerste exemplaar ontvangen van het boekje ‘De vele gezichten van dementie’. Dat gebeurde in De ZuidOost aan de Zuid-Oostsingel in Bergen op Zoom. Frans en Els ontvingen het boekje als vaste bezoekers van het Alzheimercafé. 

Zo’n 1300 Bergenaren hebben te maken met een vorm van dementie en in 2040 groeit dat aantal naar zo’n 2200. Gemiddeld krijgt één op de drie vrouwen last van dementie en één op de zeven mannen. Daarmee ligt het gemiddelde op 1 op de 5 mensen. Omdat er niet genoeg ruimte is in verpleeghuizen, zitten mensen met dementie gemiddeld nog zo’n acht jaar thuis waar ze vaak afhankelijk zijn van mantelzorgers.

Taboe doorbreken

Het zijn slechts een paar cijfers die aangeven hoe groot het probleem rondom dementie is én in de toekomst gaat worden. “Daarom is het belangrijk om hierover te praten en het taboe rondom dementie te doorbreken”, stelt Martien van Leeuwen. Dat gebeurt al bij zogenaamde Alzheimercafés, maar nu is er een extra instrument bijgekomen in de vorm van het boekje ‘De vele gezichten van dementie’. “Meestal wordt er een heel somber beeld geschetst, maar het is niet alleen kommer en kwel. Dat wilden wij met dit boekje laten zien”, vertelt Van Leeuwen.

Vrijheid kwijt

Dat kunnen Frans en Els Videler alleen maar beamen. Frans Videler werd zo’n 7 jaar geleden getroffen door dementie. “Ik ben sindsdien mijn vrijheid kwijt”, vertelt Frans die ruim veertig jaar bij het Mollerlyceum heeft gewerkt. “Vroeger hadden we een boot en gingen we ieder weekend zeilen naar Yerseke en Zierikzee. Die vrijheid zijn we kwijt.” Frans is de regie over zijn leven in feite kwijtgeraakt en is nu afhankelijk van zijn vrouw Els die nu tevens zijn mantelzorger is. Daarnaast gaat hij drie keer in de week naar de dagopvang. “Daar drinken we ‘s morgens koffie, we spelen een spelletje en we lezen wat. Gelukkig gaan we ook vaak naar buiten. Ik vind drie keer in de week soms wel wat veel. Ik heb niet altijd zin, maar Els zegt dan: ‘Ga toch maar, dan krijg je vanzelf zin.’”

Veel geduld

Die drie dagen in de week naar de opvang is juist nodig voor Els om zelf ook wat tijd voor zichzelf te hebben. “Het gaat goed”, stelt Els. “Ik zorg nu zeven jaar voor hem en daarvoor heb ik mijn moeder verzorgd die de ziekte van Alzheimer had, één van de vormen van dementie. Maar ja, ik heb Frans wel achteruit zien gaan. Hij was altijd heel zelfstandig, maar hij is nu meer afhankelijk. Hij vraagt veel meer en zoekt eigenlijk altijd naar bevestiging: doe ik het wel goed? Dat vergt veel energie, maar er is nooit irritatie. Je moet gewoon veel geduld hebben.” Toch kunnen de twee ook nog genieten van elkaar en van het leven.

Gedichten en verhalen

Het gesprek met Els en Frans typeert precies de wereld waar mensen met dementie én hun naasten in leven. Dat maakt dat ze goede vertegenwoordigers zijn voor deze doelgroep. Daarom kregen zij het eerste exemplaar uitgereikt van het boekje met daarin aandoenlijke, persoonlijke beschrijvingen, gedichten en verhalen, geïllustreerd met producten, tekeningen en schilderijen. Daarnaast mochten ze het tweede exemplaar overhandigen aan wethouder Mignon van der Zwan. “Ik vind dit een heel mooi initiatief en ik ga het met heel veel interesse lezen.”