Pastoraal woord door
Lenie Robijn
Wijsheid
God is één vierden we in de liturgie. Iedere keer als we samenkomen gebeurt dit in de naam van de drie-ene God.
Daar beginnen we mee en sluiten mee af. In Spreuken 8, 22-31 wordt Gods aanwezigheid vooral in de natuur verkend: van het diepe blauw van de oceanen tot aan het heldere blauw van de hemel.
Wat opvalt in deze tekst is dat God niet alleen is. Voordat God aan Zijn scheppingswerk begon schiep Hij de wijsheid. Voordat de aarde, de plaats van de oceanen en de bergen geschapen werden, was de Wijsheid aan de zijde van de Kunstenaar.
Wijsheid en schepping hebben met elkaar te maken. Maar wie goed om zich heen kijkt en de mens beschouwt, ook het product van Gods schepping, kan zich met recht en reden afvragen: hoe kan het dan dat sommige mensen zulke onmensen zijn? Die misbruik maken van hun macht, die geen oog hebben voor het bestaansrecht van de ander, die met onmenselijk geweld tekeer gaan. En over de schepping valt ook veel te vragen. Hoe kan het dat we zo slecht met de schepping omgaan? Dat we haar laten lijden, dat we geen oog hebben voor wat goed voor haar is, dat we haar gebruiken voor ons eigen gewin.
Vele malen kunnen we in de Bijbel lezen dat Jezus het menselijke gezicht draagt van de Eeuwige. Laten we bidden en hopen dat het nog niet te laat is om die menselijke maat te vinden en in wijsheid met onze wereld om te gaan.
Lenie Robijn
Pastoraal werkster Sint Annaparochie en Sint Christoffelparochie