Bergen op Zoom licht op na geslaagde Lampionnenoptocht
Door: Gijs van Iwaarden AlgemeenBERGEN OP ZOOM - Onderweg ernaartoe was het al te horen; de grote groep mensen die zich verzamelden bij het Beursplein. Half overstemd door de kenmerkende trompetmuziek waren veel ouders gezellig met elkaar aan het bijpraten, terwijl het voor hun kinderen maar niet snel genoeg kon beginnen. Zij stonden met hun (zelfgemaakte) lampionnen al klaar, wachtend op Sinterklaas die de Lampionnenoptocht zou starten.
Dat het allang donker was geworden, was voor niemand een probleem. Daarentegen vonden velen het minder fijn dat er nu al rookwolkjes tijdens het praten tevoorschijn kwamen. De opmerking “Het is wel erg koud hè?” viel dan ook vaak genoeg. Tijdens de introductie van de avond kon ook Hoofdpiet het niet laten om er iets over te zeggen: “Wat is het druk… en wat is het koud.” Hij zou die avond niet de enige zijn geweest. Tijdens de introductie ontstond er -zoals gewoonlijk- een probleem dat opgelost moest worden voordat we van start konden gaan. De sleutel van de poort van het Markiezenhof was namelijk zoek. De kinderen luisterden aandachtig mee naar de mini-voorstelling, terwijl sommigen pieten een aantal jumping jacks aan het doen waren om weer op temperatuur te komen.
Toen het probleem was opgelost en Sinterklaas eenmaal bevrijd was, kon de optocht dan eindelijk beginnen: “Zijn jullie klaar voor de grote Lampionnenoptocht?”, wat gevolg werd door een hard “Jaaa” geroep. Iedereen -met name de kinderen- konden maar niet snel genoeg Sinterklaas achterna lopen met hun kleurrijke en mooi verlichte lampionnen.
Onderweg waren er veel pieten aangekleed met allerlei leuke lichtjes. Hetzelfde gold voor de bandjes die her en der langs de kant de bekende Sinterklaasliederen speelden. Startend bij het beursplein volgde de grote stoet mensen Sinterklaas en zijn paard Ozosnel naar de Grote Markt, via de Wouwsestraat om uiteindelijk te eindigen bij het Thaliaplein. Hier kwam de groep weer samen om -nu ook samen met Sinterklaas zelf- nog één laatste keer met zijn allen uit volle borst mee te zingen. Sommige kinderen zochten het hogerop en klommen op de nek van hun ouders om zo alles goed te kunnen zien.
Een hard gejuich ontstond er bij dezelfde kinderen nadat Sinterklaas aangekondigd had dat zij die avond hun linker schoentje mochten zetten. Niet veel later vertrokken de pieten in een lange polonaise terwijl, hoe kan het ook anders, ‘Dag Sinterklaasje’ nog één keer dit jaar te horen was.
