Zelfoverschatting
Ik besef dat ik me op glad ijs begeef, maar kan het toch niet laten. In stijgende mate verbaas ik me over de alom heersende zelfoverschatting van het menselijk ras. Want ik moet u teleurstellen: zo netjes, beschaafd, invoelend, correct en respectvol zijn we nog niet. Ik zie en hoor dat dronken of anderszins gedrogeerde mannen en vrouwen van alle rangen en standen hele rare dingen doen met elkaar. Dat stoere sportmannen en -vrouwen in kleedkamers en kantines de vreselijkste dingen zeggen over elkaar en de rest van de wereld. Dat mensen - jong, oud, arm, rijk, hetero, homo - ultiem toch niet de verleiding kunnen weerstaan in te gaan op ook maar de geringste toenaderingsbereidheid van de begeerde sekse en instinctief toegeven aan hun voortplantingsdriften. Dat het diepgewortelde ras- en nationaliteitsgevoel er steeds weer toe leidt dat mensen elkaar onheus of fysiek te lijf gaan. Dat beschaving een flinterdun fenomeen blijkt als de omstandigheden veranderen, bijvoorbeeld bij een natuurramp, waarbij hele volksstammen winkels en woningen menen te mogen plunderen. Dat normen en waarden door hun eigen predikers vaak met voeten worden getreden, wat duidelijk wordt als gerespecteerde politiek leiders weer eens boter op hun hoofden blijken te hebben gehad en keihard hebben staan liegen. Waarom ik hier nu over begin? De affaire Johan Derksen uiteraard. VI is gebaseerd op ongeremde onderbroekenlol en kleedkamer- of caféhumor. Soms eerlijk, altijd over de top. De hoge kijkcijfers bevestigen bovenstaande beweringen. Daar wordt op tv gezegd wat de meesten onder ons - het is niet goed te praten! - in bepaalde gezelschappen en omstandigheden ook wel eens zeggen. Eigenlijk moeten we Derksen dankbaar zijn. Hij maakt zicht- en hoorbaar dat we nog een lange weg te gaan hebben. Intussen heerst de moraal van de struisvogel: Zolang we er niet over praten is het er niet. [n]