'De vrouwen zijn het kloppende hart achter het bedrijf'
Roy, Rebro Transport bestaat nu zo'n 15 jaar. Jij en je broer Ralph stapten in 2011 in, hoe is dat zo verlopen?
"Mijn ouders zijn inderdaad in 2007 met de zaak begonnen. In 2011 was ik klaar op de IVA en was ik autoverkoper. Mijn broer was toen internationaal chauffeur. Op dat moment zaten wij allebei op een pad waarvan we niet zeker wisten of het het juiste was. We zaten op een gegeven moment aan de keukentafel en we wisten: thuis zitten is geen optie. Toen heeft mijn vader voorgesteld om lekker bij de zaak te komen, om te ontdekken wat je wel wilt doen. En dat hebben we toen gedaan en zijn nooit meer weggegaan. Daar is eigenlijk het verhaal begonnen."
Heb je er weleens aan gedacht iets anders te gaan doen?
"Ja en nee. Ik wilde vroeger altijd architect worden. Af en toe denk ik wel: 'wat als ik wél die kant op was gegaan?'. Maar ik geniet zo van mijn werkdagen nu, dat ik er totaal niet over nadenk om iets anders te gaan doen. Ik ben dolgelukkig met hetgeen wat ik doe. Ik heb veel vrijheid, we hebben een zaak welke ontzettend veel werk is, maar waar je ook ontzettend veel energie van krijgt. Ik geniet ontzettend van mijn werkt! Dit geldt ook voor al onze medewerkers, plezier in je werk is het allerbelangrijkste en zo haal je ook het meeste uit elkaar."
Hoe verloopt de samenwerking tussen jou en Ralph?
Ralph doet veel operationeel gezien dus die stuurt de planning aan, ik ben meer van de algemene zaken. Dus ik vlieg echt van de ICT naar de financiële kant, HR en dat soort zaken. Dat is eigenlijk een hele goede balans voor ons tweeën. Onze planning, onze operatie is echt het kloppend hart van de firma, en daar is Ralph gewoon heel goed in en ik wat minder. Ik ben dan weer sterk in andere zaken, daardoor past het eigenlijk heel goed samen. Ralph en ik werken al jaren samen, inmiddels is het zo gegroeid dat we elkaar naadloos aanvoelen. We hoeven amper te overleggen, met een blik in elkaars ogen weten we welke richting we op willen. Op dit moment is mijn vader, die eerst algemene zaken deed, langzaam aan het terugtreden. Die is nu 62 jaar en heeft besloten langzaam af te bouwen en te genieten van de kleinkinderen."
Je hebt inmiddels een aardig kot vol.
"Ik heb vier kinderen, mijn broer heeft er drie. Daarbij is Tess de oudste en Tim de jongste, dus mijn ouders kregen zeven kleinkinderen in vijf jaar tijd. Dus dat is allemaal redelijk vlot gegaan. Maar ook dat is ook wel heel gaaf, om die kleintjes met elkaar op te zien groeien. Dat valt enkel met het bedrijf te combineren door een heel goede vrouw. Onze partners zijn het kloppend hart achter Ralph en mij. Zonder onze partners hadden we het niet kunnen combineren: een druk thuisgezin en een drukker werkomgeving. We proberen overigens wel op tijd onze rust te vinden en een goede balans tussen werk en privé."
'Met een blik in elkaars ogen weten we welke richting we op willen'
Je bent ook gegrepen door de laatste rage. Hoelang speel je al padel?
"Sinds een half jaartje ongeveer. Met een groepje vrienden kregen we ineens interesse in padel. We hebben voorheen altijd wel getennist. Na een paar proeflessen te hebben genomen, deden we in een keer aan padel. Heerlijk, even lekker een uurtje bezig zijn. Met tennis sta je drie uur op een veld en dan heb je gesport. Met padel ben je een uurtje bezig en dan ben je helemaal op."
Dan zijn we alweer toegekomen tot onze vaste slotvraag. Met wie zou jij nog eens aan de keukentafel willen zitten?
"Dan zou ik graag met opa aan de keukentafel willen zitten. Hij is iets meer dan twintig jaar geleden overleden. Hij was ook chauffeur, die man had echt diesel door zijn aderen lopen. Het lijkt mij ontzettend gaaf om hem te laten zien waar we nu staan, met 100 vrachtwagens, diverse opslaglocaties, vestiging in Duitsland en ga zo maar door. Hij zou ontzettend trots zijn geweest. Het is ook zo gaaf om met je familie, met mijn ouders en met mijn broer, om zo samen te werken. Het is écht een familiebedrijf en dat had ik graag aan mijn opa laten zien."[n]
