AAN DE KEUKENTAFEL

Ellen Luysterburg: ‘Onze uitdaging is om in de komende jaren rust te creëren’

Door: Remko Vermunt 12 juni 2022, 15:00 Algemeen

Boerderij Luysterburg in Heerle wordt gerund door Ellen Luysterburg, haar tweelingbroer Rob en hun ouders. Rob en Ellen zijn de vierde generatie die het boerenbedrijf voortzetten, maar in eerste instantie was Ellen dat helemaal niet van plan. Pas in 2016 besloot ze in het bedrijf te komen. 

Ellen, je bent sinds 2016 betrokken bij het bedrijf. Waarom niet eerder?

Ik heb eigenlijk nooit de ambitie gehad. Ik ben hier geboren, dus in principe is het met de paplepel ingegoten. Toch kwam die belangstelling pas later, maar dat is een lang verhaal.

Vertel...
De boerderij was van mijn opa en oma. Het was een gemengd akkerbouwbedrijf met vee. Mijn ouders zijn in 1986 getrouwd en mijn moeder komt uit een fruitteeltfamilie. Ze wilde een stukje fruitteelt meenemen naar dit bedrijf. Ze kreeg van mijn vader het meest slechte stukje grond. Iedereen in deze sector weet dat je geen aardbeien kan laten groeien op aardappelgrond, maar mijn moeder heeft het toch voor elkaar gekregen. Ik noem haar wel eens de plantendokter. Omdat mijn moeder bang was voor het vee, is het uiteindelijk weggegaan en zijn we ons gaan richten op aardbeien en akkerbouw. Totdat mijn broer voor zijn studie naar Peru ging en in aanraking kwam met asperges. Hij heeft eigenlijk de aspergeteelt naar ons bedrijf gebracht en daarmee ontstond een hele nieuwe tak. In plaats van dat mijn ouders het wat rustiger aan konden gaan doen, moesten ze drie versnellingen harder werken. Ze zeiden toen tegen mijn broer: Dit ga je straks niet in je eentje kunnen doen, dus je moet een compagnon zoeken. Daar kreeg ik lucht van en toen dacht ik: ‘Hé, maar dat gaat niet gebeuren’. Ik heb mijn baan in de financiële sector opgezegd en ben zelf in het bedrijf gekomen om te kijken of er een match was.

En, hoe is het bevallen?
Ik heb natuurlijk het proces gezien van toen mijn broer in het bedrijf ging. Het is even alsof alles door elkaar wordt geschud. Hij bracht allemaal nieuwe ideeën met zich mee en dan moet je elkaar echt even proberen te vinden. Toen ik erbij kwam, gebeurde dat eigenlijk weer helemaal opnieuw. Ik had weer hele andere ideeën, dus ze kregen er een betweter bij. Dat was even zoeken.

Hoe is de verdeling qua werkzaamheden?
Mijn ouders zijn nog steeds essentieel voor dit bedrijf. Ik zei al dat mijn moeder de plantendokter is, maar mijn vader heeft dat ook. Zij hoeven maar naar de plant te kijken en ze zien wat die nodig heeft. Zij focussen echt op teelt. Ze zijn wat dat betreft vakidioten. Rob heeft dat ook een beetje, maar ik heb dat veel minder.

Waar ligt jouw kracht dan als ondernemer?
Ik vind het leuk om nieuwe dingen te proberen en met innovatieve dingen te komen. Nieuwe initiatieven probeer ik dan op te bouwen en dan ga ik door naar de volgende uitdaging. Een proces moet niet afhankelijk zijn van mij als persoon. De boerderijwinkel die wij nu hebben, dat concept, heeft mijn moeder nog overgenomen van haar moeder. Zij wisten toen al hoe belangrijk het is om rechtstreeks aan de consument te verkopen. Maar we moeten als bedrijf ook meebewegen met de trends. Wij zitten ook met een personeelsvraagstuk en ondertussen zie je steeds meer zelfscans in winkels. Daarom zijn we in Tolbergcentrum een onbemande boerderijwinkel begonnen en hebben we afgelopen maart een tweede geopend bij het Sakko tankstation in Steenbergen. Het eten van dichtbij kunnen we op die manier toch naar de stad brengen. Wat ook erg leuk is dat we dit voorjaar onze eerste druiven hebben aangeplant in onze wijngaard. Over een aantal jaren verwachten we daar dus onze eerste wijn van.

Wat zijn voor jullie de uitdagingen voor de komende tijd?
Het werken op de boerderij is topsport. De uitdaging voor ons is om in de komende jaren rust te creëren. Het zou voor ons fijn zijn als het wat stabieler is. We zijn op dit moment bijvoorbeeld enorm afhankelijk van het weer. Als de zon schijnt, schieten de asperges uit de grond en de aardbeien kleuren achter je kont rood. We kunnen niet zomaar een blik met personeel opentrekken, dus dan is het echt aanpoten. Ondertussen krijg je door dat weer ook te maken met droogte, dus moeten we vaak beregenen. Dat kunnen we gewoon niet plannen. Vorig jaar was het bijvoorbeeld weer heel nat en dan zit je weer met andere problemen. Dat maakt ons werk heel dynamisch. Het ene jaar draaien we dan ook goed en het volgende jaar kan alles weer anders zijn.

Als het beroep zo onzeker is, waarom kies je er dan toch voor?
Het is ook iets moois. We stoppen iets in de grond en proberen te zorgen voor de juiste omstandigheden. Als het dan lukt en ons product wordt goed afgezet en mensen zijn tevreden, dan geeft dat echt een kick.

Is er genoeg waardering vanuit de consument?

Consumenten zijn heel erg gewend dat alles gewoon te koop is. Nu, met de problematiek rondom Rusland en Oekraïne, merk je dat bepaalde producten niet te leveren zijn. Opeens merken consumenten dat niet alles altijd verkrijgbaar is. Wij proberen duidelijk te maken dat eten van dichtbij halen echt niet duurder is en je hebt wel voedselzekerheid. 

Jullie werken veel met arbeidsmigranten. Hoe bevalt dat?
Dat gaat goed. Er zijn mensen die al 15 jaar met ons werken. Vaak nemen zij ook hun vaders, moeders of juist kinderen mee. Daarmee is het een familieding geworden. Er komen mensen uit Polen, Bulgarije, Roemenië en nu ook uit Oekraïne. Als ze elkaar aan het begin van het seizoen weer zien, vallen ze elkaar in de armen. Dat is mooi om te zien. Overigens hebben wij onze medewerkers allemaal op een eigen loonlijst staan. Ze werken kneiterhard en dan wil ik wel dat het geld bij hen terechtkomt en niet bij een uitzendbureau. Daarnaast behandelen we ze, zoals wij ook behandeld zouden willen worden. In de coronatijd was dat wel lastig. In de piek werken hier 150 mensen. Daar heb ik wel wakker van gelegen: ‘Hoe houd ik die mensen allemaal gezond?’.

Laatste vraag: Met wie zou jij wel eens aan de keukentafel willen zitten?
Ik denk met mijn twee opa’s. Ze zijn al een hele tijd geleden overleden. Ik zou wel willen weten hoe zij het vinden dat we dit hebben doorgezet,.

Naam:
Ellen Luysterburg

Leeftijd:
32 jaar

Partner:
Wout

Woonplaats:
Heerle

Bedrijf:
Boerderij Luysterburg

Hobby’s:
Ik vind het heerlijk om lekker te eten en om naar een concert of het theater te gaan. Gezellig met vrienden. Daarnaast vind ik het fijn om te sporten. Ik heb jarenlang gehandbald, maar dat kon ik uiteindelijk niet meer combineren met het bedrijf. Toen ben ik gestopt en na een jaar wilde ik toch weer iets gaan doen. Sindsdien doe ik aan crossfit, maar eigenlijk is dit bedrijf runnen ook topsport.

Ellen Luysterburg