Donnie Ossenblok: ‘Opa riep tegen de klanten: Hier komt de toekomstige directeur.’
Door: Amy Klaverveld AlgemeenOndernemers zijn vaak dag en nacht bezig met hun onderneming. Maar wat drijft hen? Wat is hun motivatie? En waar liggen zij ‘s nachts van wakker? In ‘Aan de keukentafel met...’ gaan we met hen in gesprek en gaan we op zoek naar het bijzondere verhaal dat zij te vertellen hebben. Deze week: Donnie Ossenblok
Donnie, jij bent zowat opgegroeid in de zaak en sindsdien is de zaak enkel gegroeid. Hoe is Daan van Deurse de woninginrichting zaak geworden zoals we hem nu kennen?
“Ik stond met vijftien jaar al wel in de zaak om mee te helpen. Eigenlijk al veel vroeger, met tien jaar tilde ik mijzelf al een liesbreuk aan het meubels tillen. Toen heb ik een week lang in het ziekenhuis gelegen. Bij mijn moeder was nog eerder. Die kreeg met met acht jaar een winkelbank om in de winkel speelgoed te verkopen. Dit bedrijf is opgezet door mijn opa en oma, Daan en Joke van Deurse. Zij kwamen van de markt af, om zo te zeggen. Daar stonden ze met kunstbloemen. Toen hebben ze een huisje gekocht en daar zat wat grond bij. Daar hebben ze een winkeltje gebouwd, van maar dertig vierkante meter. Daar werd eigenlijk alles wel verkocht. Maakt niet uit wat het was, als het maar geld opbracht. Dat was in eerste instantie voornamelijk kunstbloemen. Tot iemand aan mijn opa vroeg van ‘zeg, verkoop jij ook bankstellen?’ en mijn opa zei nooit nee. Toen is het losgegaan. Toen werd de winkel weer te klein. Die werd beetje bij beetje uitgebreid, en we zijn blijven groeien tot wat het nu is. En dan word je een begrip.”
Daarna hebben jouw ouders het overgenomen en uiteindelijk ben jij erin gerold. Ging dat als vanzelf?
“Ja, eigenlijk wel. Ik weet het nog heel goed. Ik was een jaar of vier en ik kwam de bar ingelopen. Mijn opa riep toen tegen de klanten: ‘Hier komt de toekomstige directeur.’ Dat werd toen letterlijk zo gezegd, zo van: geen keuze, dit gaan we doen. En dat is altijd al zo geweest, er is nergens anders over gepraat.”
Een grote zaak runnen, handboogschieten, een gezin runnen. Daar gaat allemaal best veel tijd in zitten. Hoe behouden jullie de balans?
“We hebben daar een heel goede planning in, al zeggen we het zelf. Wij hebben bij de zaak nog twee woonhuizen, dat is heel makkelijk. Dus Patricia kan om vijf uur ‘s avonds gewoon naar de keuken lopen en lekker eten koken. Vier keer per week eten wij op de zaak en dan gaan we naar huis. Op dinsdag eten wij vaak gewoon thuis en in het weekend eten we, ja wel geregeld bij de Griek. Of bij de Italiaan, of de Argentijn. Wij gaan heel graag uit eten. Maar we zijn ook heel graag thuis hoor. We zijn niet veel thuis, we zijn veel op de zaak. Dus als je dan thuis bent, dan wil je lekker op de bank liggen. Lekker met zijn drietjes, lekker in de bank. Koekje erbij, meer heb je niet nodig. Dat is gewoon genieten.”
Zowel jij als je moeder zijn vroeg bij de meubelzaak betrokken. Is dat ook het toekomstbeeld voor je dochter Alicia?
“Dat is een heel makkelijk verhaal. Ik vind dat je van generatie op generatie van elkaar moet leren en daar zijn altijd wel verbeterpunten. Ik ben daar dan heel simpel in. Als ik dan toch de baas ben, zal ik er ook mijn eigen stempeltje op drukken. Dus nog voor mijn dochtertje geboren werd, heb ik bepaald dat zij het bedrijf niet over zal nemen. Als mensen zouden weten wat je er een hele week voor moet doen, dan denk ik niet dat er nog veel ondernemers zouden komen. Je moet heel veel kunnen laten. Op sommige vlakken heb je niets, op andere vlakken juist alles. Wij hebben wel de vrijheid om ons kind iedere dag van school te kunnen halen. Ons kind heeft nog nooit in een kinderdagverblijf moeten zitten. Dat hoeft niet, en dat bepalen wij zelf. Wij delen die uren in. En ja, dat gaat dan weer ten koste van de zaak. Maar wij zorgen ervoor dat Alicia niets te kort komt. Aan aandacht en liefde dan, niet per se geld en middelen. Ik vind dat heel belangrijk om die aandacht te geven, want ik heb vroeger precies het tegenovergestelde meegemaakt. Als je ouders een tent aan het opbouwen zijn, dan is er geen tijd. En ik wil dat precies andersom doen. En dat kan. Als je een bedrijf hebt dat zo geweldig draait, dan heb je marge om dat te kunnen doen.”
‘Een échte ondernemer blijft hongerig. Als je dat niet hebt, dan ben je geen echte ondernemer.’
De overname van generatie op generatie stopt dan bij jullie. Toch kan ik mij voorstellen dat een familiebedrijf zo zijn charme heeft.
“Wij hadden dan wel een goedlopende tent overgenomen en mensen kenden ons. Dat is wel mooi. Er kwam ooit een stel binnen. De opa en oma hadden meubels gekocht bij mijn opa en oma, de ouders weer bij mijn ouders en zelf nu bij ons. Dat zijn gewoon drie generaties die elkaar geholpen hebben. Dat is iets heel speciaals. Ik denk dat dat niet veel voorkomt. En daar was ik ook wel trots op. Toen dacht ik echt: ‘Nou, die mensen mogen ons echt!’ Of we doen het toch wel héél goed. Anders kom je toch niet zomaar terug? Dat is toch fantastisch?”
Dat is inderdaad erg gaaf. Dat maakt het ondernemen ook wel leuk. Wat zijn volgens jou nu de eigenschappen van een ondernemer?
“Een échte ondernemer blijft hongerig. Als je dat niet hebt, dan ben je geen echte ondernemer. Je moet willen groeien. Hoe harder hoe beter. En dat zal ook wel moeten met de huidige marges. Die waren vroeger veel interessanter. Vroeger kon men niets controleren, tegenwoordig met het internet wel dus je moet boven op de prijs zitten. Anders gaan ze naar een ander. Bovendien moet je blijven vernieuwen. Wij hebben aan het systeem gewerkt waardoor er zo weinig mogelijk mis kan gaan. Want in meubelzaken gaat er altijd wel wat mis. Maar we controleren het, controleren het en controleren het. Pas als we denken dat alles goed is, dan pas gaat het weg bij ons. Dat is het enige waarin wij verschillen met andere meubelzaken.”
Tot slot onze afsluiter. Met wie zou jij eens aan de keukentafel willen zitten?
“Dat zou dan met Obama zijn. Ik vind hem zo’n fantastisch mooi mens. Als je daar niet geïnspireerd van raakt, dan weet ik het ook niet meer. Ja, van hem kan ik echt nog wel wat leren.”[n]
Naam:
Donnie Ossenblok (43)
Getrouwd met:
Patricia Ossenblok (40)
Kinderen:
Alicia (11)
Opleiding:
MBO Algemene Ondernemersvaardigheden
Bedrijf:
Woninginrichting Daan van Deurse
Hobby’s:
Ik ben alweer de vijfde generatie in de familie die aan handboogschieten doet. Ik schiet al een aantal jaar in het Nederlands team en ik train ook de jeugd. Verder doe ik graag knutselen, dingen maken. Vooral creatief bezig zijn. Verder zijn auto’s ook een grote passie van mij, zowel eraan knutselen als erin rijden.
Donnie Ossenblok
