Oekraïense vluchtelingen lunchen bij restaurant Family
Door: Krijn ten Hove AlgemeenETTEN-LEUR - Inmiddels duurt de oorlog in Oekraïne al ruim 8 maanden. Ruim 5 miljoen mensen zijn gevlucht. Iets meer dan 70.000 verblijven in Nederland, 160 in Etten-Leur. Mensen die alles hebben achtergelaten en wel wat steun kunnen gebruiken. Orhan Akan van restaurant Family en Jeffrey Pollemans van de Albert Heijn vestiging aan het Burchtplein organiseerden een lunch voor deze vluchtelingen.
“Er komen vandaag ongeveer 85 mensen. Na mijn verbouwing komt de andere helft,” vertelt Orhan. Ooit was hij in Kosovo, een land wat ook door oorlog getroffen is geweest en wat hij daar zag was heftig: “Mensen waren niet blij, overal begraafplaatsen. En dat gebeurt nu ook vlak bij ons in de buurt, op nog geen dag rijden bij ons vandaan. Ik wilde wat doen en vroeg Jeffrey daarbij om hulp. Enkele vluchtelingen werken bij hem en zo werden de contacten gelegd. Ik vind het belangrijk om deze mensen wat mee te geven. Wij zijn een rijk land, hebben het goed voor elkaar.”
Een van de gasten is David, 26 en afkomstig uit Kiev. Zijn moeder werkt bij Albert Heijn en was de verbinding tussen Orhan, Jeffrey en de coördinator van de gemeente die de opvang verzorgt. David zelf is afgestudeerd tandarts en is druk bezig de Nederlandse taal te leren zodat hij hier zijn vak kan uitoefenen. “Wij worden enorm goed opgevangen hier en willen graag wat terugdoen daarvoor. De opvang hier is beter dan in Duitsland en Frankrijk. Hier voelen we ons echt opgenomen, mogen we werken, wat we ook graag willen. Want door hier te werken verdienen we geld waarmee we onze families die daar zitten kunnen ondersteunen. Ondersteuning zodat ze in leven kunnen blijven, eten kunnen kopen en schade te repareren.” De oorlog doet hem en zijn landgenoten veel, ze zijn ontheemd en het voelt naar om je identiteit kwijt te raken. “Ik had me nooit bedacht om in deze situatie te komen. Ben gevlucht omdat ik niet psychisch kapot wil gaan of sterven door de oorlog. Ik heb gestudeerd en wil graag een bijdrage leveren op het gebied waar ik goed in ben.” Ondertussen zien we veel vrouwen en jonge kinderen die huis en haard hebben moeten verlaten, wiens mannen en vaders nog vechten. Eenzaamheid in een vreemd land. De lunch komt door en er wordt genoten van deze geste van Orhan en Jeffrey. Het geeft ze weer even de warmte die ze zoeken op ruim 2000 kilometer van huis.