Jos en Coba Vissenberg-Wijnings 65 jaar getrouwd

Door: Corine Roks 9 februari 2022, 12:38 Algemeen

SINT WILLEBRORD - De eerste dinsdag van januari stond er voor Jos Vissenberg (84) en Coba Vissenberg- Wijnings (84) uit Sint Willebrord een bescheiden feestje op de planning. Die dag vierden zij hun briljanten huwelijk. De eerste visite stond al om tien uur voor de deur, in de loop van de dag volgden vele felicitaties. Een feestje zit nog in de planning, dat begin januari niet door kon gaan wegens de bekende reden.

“Als het straks weer kan, geven we alsnog een feestje,” aldus het jubilerend paar. “Op 4 januari waren we 65 jaar getrouwd, voor het burgerlijk wetboek. In 1957 stonden we een dag later in alle vroegte bij de pastoor voor het altaar om de kerkelijke zegen in ontvangst te nemen. Die dag hebben we ons huwelijk uitbundig gevierd bij ‘De Bud’, een feestgelegenheid destijds gevestigd op de hoek Dorpsstraat-Poppestraat in Sint Willebrord,” geeft het echtpaar uitleg. In het café van Janus Woest aan de Vijverstraat slaat de vonk over: “Ik kende haar al langer, ze woonde bij mij in de buurt. Een andere gast uit het café probeerde haar te veroveren. Na een paar pilsjes trok ik de stoute schoenen aan en droeg ze letterlijk naar buiten,” waarbij Coba, aanvult: “Ja, hij legde me op zijn schouders en liep zo met mij het café uit.” Na acht maanden verkering volgt de trouwerij waarna de jonge Jos direct zijn dienstplicht moet vervullen. Coba, ofwel Koosje, bleef ondertussen bij haar moeder wonen in de Anjerstraat. Nadat Jos is afgezwaaid wordt er in de tuin een keetje gebouwd. Het houten huisje wordt vervangen voor een mooi stenen huis als dochter Miranda zich aankondigt. “We hebben veertien jaar op een kindje gewacht, we waren zó blij met de komst van onze dochter. Ik heb me helemaal gestort op het moederschap,” aldus mevrouw. De jaren ervoor werkte zij bij De Faam in Breda en daarna in de schoenenfabriek van Blenzo in Etten-Leur. “Van rolletjes snoep tot het stikwerk aan de schoenen,” lacht mevrouw Vissenberg.

Beton

Jos werkt jaren in de bouw als betonstorter. “Grote projecten werden me toevertrouwd waarbij ik het betonstorten in goede banen moest leiden.” Als voorbeeld noemt hij winkelcentrum Hoog Catharijne in Utrecht en het naastgelegen muziekcentrum. “Een klus waaraan we maar liefst twaalf jaar hebben gewerkt. Ook de betonstort van het Zuiderziekenhuis in Tilburg heb ik gecoördineerd. Een heel zwaar karwei waarbij ik tot mijn zestigste betrokken was.” Met weemoed denkt hij terug aan de duivensport. “Jarenlang heb ik duiven gehad en deed fanatiek mee aan wedstrijden. Ik had goede vliegers met zelfs regionale kampioenen ertussen. Een van mijn duiven werd zowaar tweede op het Nederlands Kampioenschap. Ik was aangesloten bij de Zaterdagvliegers, een duivenclub op Sint Willebrord met als thuisbasis Café Welkom.” Mevrouw is dol op bingo, ze was destijds bij alle gelegenheden van de partij, zoals de bingo in Sprundel, Roosendaal en Sint Willebrord. Bij Zaal-Dancing Parkzicht in haar woonplaats behoorde zij tot de vaste gasten. “De zaak van onze dochter, die zij samen met haar man Freddy runde.” Ook vader Jos was hier vaak te vinden: “Ik deed allerlei klusjes, maar mijn vaste post was toch wel de muntverkoop tijdens feestjes en evenementen.” Salou was hun favoriete vakantiestek, na de komst van hun kindje blijft het gezin liever dicht bij huis. Als hun dochter trouwt, besluit het paar naar een nieuwbouwwoning in de buurt te verhuizen. De geboorte van kleinzoon Joey maakte van Jos en Coba de trotste grootouders.