Echtpaar Vergouwen- de Rooij al zestig jaar gelukkig getrouwd

Door: Corine Roks 24 maart 2022, 12:00 Algemeen

SINT WILLEBRORD – Jan en Riet Vergouwen waren op 7 februari zestig jaar getrouwd. Een feestje om hun Diamanten huwelijk te vieren staat nog op de planning. Het wordt een feestje aan huis, met wat familie en kennissen op de gastenlijst. Van overdaad zijn zij niet gediend, de echte Brabantse mentaliteit van ‘doe maar gewoon dat is gek genoeg’, is op dit echtpaar wel van toepassing. Tenzij het over antiek gaat, een passie die na hun pensioen tot volle bloei kwam. 

De uit de hand gelopen liefde voor antiek heeft zich in de loop der jaren vertaald naar een  streekmuseum genaamd ‘t Oude Platteland. Een museum dat elk jaar kan rekenen op duizenden  bezoekers uit binnen- en buitenland. “Waarvoor ik nog steeds de rondleidingen verzorg, een maaltijd bereid als de gasten dat wensen en ervoor zorg dat alles er netjes uitziet”, aldus de tachtigjarige Riet. 

De liefde voor antiek kreeg de jonge Riet van huis uit mee. “Mijn moeder bewaarde alles, een aantal items uit onze collectie zijn nog van mijn ouders geweest”, waarbij zij met trots de oude Ford toont . “En die koets komt uit de collectie van het Koninklijk huis”, vult Riet aan. De ruimtes op het erf staan vol antiquiteiten. “Voorheen hielden we hier onze kalveren en nertsen, daarvoor hadden we een tuinderij”, aldus Jan Vergouwen.
Hun eerste date vond plaats in 1960 bij een dancing in Oudenbosch. “Ik vond haar wel een mooi meisje en vroeg haar ten dans”. Het dansje resulteerde in vaste verkering. In 1962 trouwden het stel in de gemeente Rucphen. Riet woonde destijds in Sprundel maar verhuisde na het huwelijk naar de Roosendaalseweg op Willebrord. Daar zouden zij al snel het bedrijf van vader Vergouwen overnemen. De huwelijksnacht was kort en koud. Al in de vroege ochtend moesten de spruiten van het land vanwege de vorst. “Door de kou was de prijs hoog en kon de pluk niet wachten”, lacht de heer Vergouwen.

Stallen
De spruiten maakten plaats voor de kalveren en nertsen, het veehoudersbedrijf runden ze tot hun pensioen. De stallen stonden hierna leeg en het leek voor mevrouw wel een mooie plek om haar borduurwerken te exposeren. “De wanden waren hiermee aangekleed, maar de ruimtes misten body. Je zet er eens een antieke tafel neer, en van het een kwam het ander”. Deze uit de hand gelopen hobby telt nu vele ruimtes waarin het streekantiek thematisch staat opgesteld.

Ruimte
Het echtpaar houdt wel van ruimte, met de twee hectare grond rond hun huis zit dat wel goed. Hoe anders kan het zijn op de camping. “Dat was me toch wat, zit je daar een beetje huisje te spelen terwijl je thuis zoveel comfort hebt. Ik heb het twee dagen in Zeeland vol gehouden en daarna weer snel naar huis”. Mevrouw deelt haar mans mening, zij heeft echter de oversteek naar Amerika gemaakt. “Ach, wat zal ik zeggen, het was leuk voor die paar weken maar een boom groeit daar op een zelfde manier als in Nederland”.

Het echtpaar hoopt nog lang van hun museum en de gasten uit binnen en buitenland te kunnen genieten. Ze krijgen daarbij hulp van hun enige zoon Rien. “Wegens de pandemie heeft het museumbezoek op een heel laag pitje gestaan, gelukkig stromen de boekingen nu weer binnen”, besluit de drieëntachtig jarige Jan.