‘Suikerpee is omarmd door het grote publiek’
Door: Christel Schiphorst AlgemeenDINTELOORD - De creatieve energie spat ervan af in ‘t gesprek met Hans Hanssen, de kunstenaar woonachtig in Dinteloord, die zijn werk ‘De Suikerpee’ inzond voor de wedstrijd van de Jubileumwerken 750 jaar Steenbergen.
Toen Hans Hanssen enkele jaren geleden werd gevraagd door de Dorpsraad om mee te denken over een kunstwerk, wist hij meteen dat dit een suikerbiet moest worden. Een maquette op schaal vloeide snel uit zijn handen en ook het idee dat het van cortenstaal moest zijn. Hij maakte het in nauwe samenwerking met smid Peter van Meel. “Ik heb nagedacht over de richting van de biet, op de rotonde, overhellend naar Stampersgat, waar de suikerfabriek staat. En dan het spel van de wind, door de ribben van de biet, dat was ook belangrijk,” vertelt Hans, ”en daarnaast de veranderende lichtinval, omdat de biet open is met dat prachtige loof. De biet knipoogt zelfs,” lacht Hanssen,” als je goed kijkt natuurlijk en als de zon net door de ribben heen schijnt.”
Maori inspiratie
De kunstenaar, die opgroeide in Nieuw Zeeland, vindt zijn inspiratie in vormen uit de natuur. Van jongs af aan was hij gefascineerd door de Maori’s, de oorspronkelijke bewoners van Nieuw Zeeland. Een houten beeldje, dat hij op 13-jarige leeftijd maakte, heeft hij nog steeds, een persoon met een a-centrisch hoofd en typisch vrouwelijke kenmerken. Toen Hans op het punt stond om terug te keren naar Nederland, werd hij uitgenodigd door het New Zealand Maori Arts & Crafts Institute, waar louter mensen van Maori-afkomst worden toegelaten, om zich te gaan scholen in de Maori houtsnijkunst. Een grote eer, maar toch keerde hij terug naar Nederland, waar hij op een gegeven moment zijn vrouw Evelyn ontmoette. Hans: “De natuur inspireert mij, maar ook de oudheid, ambacht, prehistorie, Polynesische culturen, Aboriginal muziek… en net zo goed drijfhout en natuurstenen. Ik werk graag met een grote diversiteit aan materialen, van hout tot steen en van staal tot beton, en ik hou van organische vormgeving.”
Positieve reacties
“Om iets maken dat het grote publiek ook omarmt, is niet makkelijk,” weet Hans, “maar ik denk dat het met de Suikerpee toch aardig gelukt is. Ik krijg echt heel veel positieve reacties op de biet, en ik vind het ook prachtig dat ie in het (blauwe) licht is gezet, rond carnaval. Zo wordt de Suikerpee van iedereen.” De keuze voor het materiaal, dat wel honderd jaar meegaat, ondanks het roestige uiterlijk, is ook heel bewust gemaakt. “Hoe ouder de pee wordt, hoe mooier,” legt Hans uit. “Het patina van het roest wordt dieper, intenser en gemêleerder door de invloed van het weer Het cortenstaal is een ijzersoort die weliswaar gaat roesten, maar na verloop van tijd komt er een filmlaag op en sealt het staal zich zelf af, beschermd tegen weersinvloeden.” Hans Hanssen heeft ook de vis Siwa weer tot leven geroepen. Uren werkte hij bij Wim en Inna Hopmans aan de vis, om het een ‘revival’ te geven. Nu staat ‘Siwa’ te glanzen in de zon, bij de haven in Dinteloord.
Thuis
“Als je nu de rotonde oprijdt, voel je dat je weer thuis bent in Dinteloord,” glimlacht de kunstenaar, “de Suikerpee zal je tot in de eeuwigheid begroeten.”