Aleksandr Bandurova en zijn gezin zijn heel dankbaar dat ze in Dinteloord opvang hebben gekregen, maar hopen wel dat ze zo snel mogelijk weer terug naar huis kunnen gaan.
Aleksandr is vlak nadat de oorlog begon in Oekraïne samen met zijn vrouw Olesia en hun kinderen Kyryl en Lina naar Nederland gekomen. “We hadden het geluk dat we zo snel zijn vertrokken, want de eerste dagen waren de grenzen nog open voor mannen, maar daarna niet meer. We zijn blij dat we hier zijn, maar we zijn natuurlijk niet gelukkig. We hadden goed leven in Oekraïne, met huizen, vrienden, auto’s en alles erop en eraan. Dus als de oorlog over is gaan we zeker weer terug. Tot die tijd proberen we hier alles zo goed mogelijk te laten verlopen en het ook voor de kinderen zo leuk mogelijk te maken. Onze dochter Lina is bijna 6 en gaat hier naar de Petrus en Paulusschool. Kyryl is 12 en gaat naar een internationale school van Curio in Bergen op Zoom. Hij leert daar Engels maar kreeg vandaag ook al Nederlandse les, zo snel gaat dat. En wij leren hier ook elke dag weer nieuwe dingen," lacht Aleksandr. "Er staan hier bijvoorbeeld kliko’s om afval te scheiden, dat kennen wij in Oekraïne helemaal niet. En natuurlijk het fietsen, dat doen we ook heel graag. Ik heb ook al een paar sollicitatiegesprekken gehad dus dat is heel positief. Voor Olesia zijn we nog wel op zoek naar een baantje. Zij spreekt nog niet zo heel goed Engels dus als iemand iets voor haar weet dan horen we het heel graag.” [n] TEKST CAREN VERMAAT