'Mensen laten groeien is een doel op zich '
Breda bruist van de ondernemers. Maar wat drijft hen? Wat is hun motivatie? En waar liggen zij ‘s nachts van wakker? In ‘Aan de keukentafel met ….’ gaan we in gesprek met ondernemers. Deze week: Karel Vrolijk van de Vrolijk Groep.
Ben je een aannemer van huis uit?
“Nee, helemaal niet. Mijn vader was een akkerbouwer. Maar wel een ondernemende. Hij had verschillende boerderijen en handelde daar ook in. Ik was de jongste van negen kinderen. Het agrarische bedrijf heeft mij nooit getrokken. Misschien kwam het omdat ik vier broers voor me had, die wellicht eerder in aanmerking kwamen voor een bedrijfsopvolging, maar voor mij was het niets. Ik kwam op de MTS terecht maar ik wilde liever met mijn handen werken. Zo kwam ik bij de ZNS, de Zuid Nederlandse Staalbouw terecht. Daar heb ik jaren “op de vloer” gewerkt , zoals ze dat zo mooi noemen, onder de toenmalige baas Henk Franken.”
Hoe kwam de stap naar het ondernemerschap?
“Ik werd benaderd of ik niet als onderaannemer in de kassenbouw kon werken. Dat heb ik negen jaar gedaan voor een Belgische opdrachtgever. We werkten met een man of 8. Dat werk vond ik toch te beperkt op een bepaald moment. Ik heb de stap genomen en ben begonnen in Zevenbergen, eigenlijk weer op nul: mensen aangenomen en de markt opgegaan om werk binnen te halen. Wel heeft altijd de focus gelegen op de bouw van logistieke panden. Daar ligt nu nog steeds de kern: onze specialiteit is toch echt ontwikkeling en realisatie van de grote logistieke panden met eventueel kantoren, maar we worden ook steeds beter in de ontwikkeling en bouw van woningen.”
Hoe verklaar je het succes van je bedrijf?
“Goede vraag. Toen ik begon was het echt wel een prijsvechtersmarkt. Met onze kennis van de markt konden we daar wel uit de voeten. Vervolgens leveren we natuurlijk gewoon kwaliteit die steeds beter wordt, want we willen behoeftes van een gebruiker namelijk altijd beter en slimmer in proberen te vullen. Dat vraagt om ontwikkeling, van zowel onszelf als van ons product. Belangrijkste is wel, dat we onze afspraken nakomen. Dat klinkt heel simpel, maar dat is wel hoe ik in elkaar zit. Die cultuur, van steeds verbeteren én afspraken nakomen die we maken, heerst in het hele bedrijf Maar dat is maar een onderdeel van de aard van het bedrijf.”
Hoe bedoel je?
“Ik vind het echt heel belangrijk dat mensen bij ons werken met een zelfde visie. We hebben nog niet zo lang een onderzoekje gedaan en toen bleek dat te veel mensen aangaven, dat ze bij het bedrijf werkten omdat ze graag met mijn persoontje wilde werken. Natuurlijk zie ik dat als een compliment, maar uiteindelijk is dat niet goed. Het bedrijf is veel meer dan ik. Daar moeten we ook in de toekomst naar toe en daar zijn we heel concreet planmatig mee bezig. Die ontwikkeling van het bedrijf moet van binnen uit komen: mensen die de cultuur en het product kennen. En mensen die zich willen ontwikkelen. Dat is zo belangrijk: eigenlijk kan je zeggen dat mensen laten groeien een doel op zich is: van de man met de hamer op de bouw tot de cijferaar achter de computer op kantoor."
Je bent nu ook grootaandeelhouder bij NAC: waarom die keuze?
“Ha, goed dat je het vraagt, want nou kan ik dat verhaal over dat bouwen van een stadion voor eens en altijd uit de wereld helpen. Dat is zo zijn eigen leven gaan leiden. Dat was helemaal geen drijfveer. Ik ben een gewone NAC supporter, zoals zo heel veel anderen. Gewoon in vak F3 of F4. Van lieverlee kwam ik in het business deel en ik zag met lede ogen aan, hoe er volgens mij toch steken op bepaalde plekken vielen. Ik zal je het hele verhaal besparen , maar uiteindelijk ben ik inderdaad meerderheidsaandeelhouder geworden. Verder zie ik het als de opzet van mijn eigen bedrijf destijds: ik heb het geluk gehad dat ik echt een paar hele goede mensen op de goede plek kon zetten. Dat is zo belangrijk. Kijk wat hier onder dit dak gebeurt: zonder de inzet en het enthousiasme van mijn mensen ben ik nergens."
Lijkt me een tijdrovende hobby, dat NAC…
“Ach dat valt mee hoor. In het begin wel, maar wij moeten als aandeelhouders echt op de achtergrond blijven. Weet je, vergaderen en ellelang overleggen is toch al niets voor mij. En ik hoef niet in de spotlights te staan. Binnen het bedrijf ben ik denk ik best zichtbaar: altijd bezig. Daarbuiten ben ik een stuk introverter. Afwegingen maken kan ik prima zelf, maar op een gegeven moment ben ik wel klaar met denken: dan moet je gewoon een knoop doorhakken en stappen zetten. Vaak zitten daar ook wel risico’s aan, maar goed: dat is onlosmakelijk verbonden aan ondernemen.”
Niet bang om fouten te maken?
“Nee, het is juist de kunst om van je slechtste werk je beste te maken. Fouten maken hoort er bij en als je daar je lering uit trekt, dan is het niet verkeerd om eens mis te kleunen. Dat is denk ik ook wel een onderdeel van de bedrijfscultuur waar we het net over hadden. Nee, ik slaap prima, maak je geen zorgen..haha.”
Meer paralellen tussen NAC en je bedrijf?
“Nu je het zegt…tja, ik denk het wel. Over een paar jaar moet het bedrijf zonder mij kunnen. De omzet stabiliseren en de huidige constante kwaliteit leveren. Als NAC zich stabiliseert in de middenmoot van de eredivisie met voetbalkwaliteit is ook die missie geslaagd. In beide gevallen vind ik mijn aandelenbelangen echt niet zo belangrijk. Ondertussen heb ik ook nog een mooie uitdaging: we hebben het oude ZNS aan de Vrolijk Groep toegevoegd en willen met Vrolijk Staalconcepten een mooie toegevoegde waarde worden. En mijn adviseur daarbij is, je raad het al: Henk Franken. Dat vind ik echt prachtig, dat dat cirkeltje rond komt."
Nou, de cirkel van dit interview is dat in ieder geval wel. Tot slot dan maar de bekende vraag: met wie zou jij wel eens aan de keukentafel willen zitten?
“ Guus Hiddink! Ik heb bewondering voor wat die man allemaal heeft bereikt in zijn loopbaan. Ondanks zijn succes en dat hij toch best met wat grote namen in aanraking kwam is hij altijd zich zelf gebleven. Ik denk dat dat gewone en zijn nuchterheid mij zo aanspreekt."[n]
