Niet cool, wel belangrijk
Vroeger… fietste ik met losse handen… Fietste ik vanaf Sint Laurens met één hand aan m’n advocatenkoffer op de bagagedrager, in de andere een stevige appel. Nu… ben ik 67… laat ik zo’n circusact wel na. Veel te riskant!
Dat merkte ik ook na de raadsvergadering van 15 december, de avond dat het had geijzeld. Bam! Daar lag ik met m’n fiets. Een litteken bij mijn oog herinnert me er aan. Had ik nog geluk.
Aandacht voor de risico's
Tweederde van onze verkeersslachtoffers is fietser. Zo’n 50.000 fietsers bezoeken jaarlijks de Spoedeisende Hulp, een kwart met hersenletsel, de meesten 55 plus. Deze aantallen nemen zelfs toe, waarschijnlijk door de e-bike. Echt serieus dus, vooral dat hersenletsel! In een eerdere column stak ik als wethouder verkeer de loftrompet over de fiets. Nu vraag ik aandacht voor de risico’s.
De ernst van dat hersenletsel maak ik helaas van dichtbij mee met mijn oudste broer. Afgelopen zomer reed hij op een gewone fiets, zo gezond als een vis. Hoe het gebeurde weten we niet, maar hij viel met zijn hoofd op de weg. Sindsdien kan hij zijn gedachten en herinneringen niet meer ordenen. Hij is opgenomen in een instelling zonder enige hoop op herstel.
Goede gewoonte
Waarom schrijf ik dit? Nou, met fietshelm op was dit niet gebeurd.Vooral ouderen en kinderen raad ik aan er een te dragen. Ik heb mijn lesje geleerd en doe het nu ook (meestal...). In Denemarken en Duitsland draagt 75% van de kinderen een helm. De helft van de Deense volwassenen fietst met helm; 40% van de Duitse 60-plussers. Mensen, die helm staat niet cool, maar ik zou aanraden die goede gewoonte van onze Duitse toeristen over te nemen![n]