Een geweldige vrouw
Door: Ben Daeter AlgemeenMIDDELBURG - Jan Lauret (1939), geboren in Hoek, werd schoolhoofd in Sluiskil en Benthuizen en werkte daarna bij een educatieve uitgeverij. Na zijn pensionering ging hij in Middelburg wonen, waar hij zich onder meer bezig houdt met schrijven en tuinieren. Hij heeft nu het boekje ‘Iemand als Sophie’ geschreven.
Het boek gaat over zijn oudste zus Sophia (1929-2015), geboren in Philippine. Ze werd twee maanden te vroeg op de wereld gezet en met een zuurstofgebrek. Daardoor kreeg ze de zogenaamde infantiele encefalopathie wat leidde tot spastische tetraparese en dysarthrie. Het betekende dat ze spastisch werd, veel moeite met haar motoriek had en zeer moeilijk kon spreken. Gelukkig was er niets mis met haar verstand. Bovendien was ze creatief en had ze een groot doorzettingsvermogen. Iedereen om haar heen dacht dat ze hooguit twintig zou worden; maar ze hadden het mis: ze werd vijfentachtig.
Toch een zinvol leven
Jan beschrijft als eerbetoon het bijzondere leven van zijn zus Sophia waarmee hij ook duidelijk wil maken dat een goed en zinvol leven lijden ook mogelijk is ondanks enorme fysieke beperkingen.Jan beschrijft op een aangrijpende wijze over de periode voor en vlak na de geboorte van Sophie.Hun hele verdere leven zouden de ouders van Sophie met een ongelukkig kind te maken hebben; ze kon veel later dan andere kinderen lopen, praten of een boterham eten. Armen en benen fladderden alle kanten op en ze kon niet meer dan wat klanken uitstoten.Vader heeft haar nooit goed kunnen verstaan.Vaak liet ze van alles vallen. Ondanks alles was Fietje (zoals ze genoemd werd) een ondernemend kind, creatief in het bedenken van oplossingen voor schijnbaar onoplosbare problemen. Als het niet lukte om met haar handen iets op te pakken gebruikte ze haar lippen of tenen. Ze luisterde graag naar verhalen die voorgelezen werden. Al bij al bleek dat ze bepaald niet geestelijk gestoord was. In de dorpsschool zat men bepaald niet te wachten op een meisje als Sophie. Na een tijd kwam de bovenmeester op bezoek om te vertellen dat Sophietje voor een paar dagen naar school mocht. Dat had alles te maken met de teldatum: op basis van het aantal ingeschreven kinderen werd bepaald hoeveel leerkrachten op school mochten blijven. De school kwam drie leerlingen tekort en Sophie kon helpen dat probleem op te lossen! Daarna zou ze weer gewoon thuis komen te zitten, want haar aanwezigheid op school zou voor de andere kinderen nadelig kunnen zijn.Toch was er een leerkracht die het nogal zielig vond dat Sophietje weer thuis zou komen te zitten: ze was immers wel zwaar lichamelijk gehandicapt, maar was wel bijzonder intelligent en leergierig. Onder de hoede van juffrouw Mina werd Fietje een van de slimste leerlingen en kon lezen als de beste.
Aanrader
Op een zeer boeiende wijze heeft Jan dit bijzondere leven van zijn zus weergegeven. Tussen de tekst komen schrijfsels en brieffragmenten in het cursief voor, Jan noemt het geen biografie; er staan feiten in, de documenten zijn echt, de rest is fictie; al bij al een poging om een beeld te schetsen van een geweldige vrouw. Een absolute aanrader.