‘Trainen bij een andere karateschool is geen optie’
Door: Roland Pijnen AlgemeenHOOGERHEIDE - Verenigingen zijn vóór en van alle mensen. Een kantinebeheerder, voorzitter of lid. Iedereen heeft zijn of haar eigen verhaal. Wat ze met elkaar gemeen hebben, is de liefde voor het verenigingsleven. In rubriek ‘De Derde Helft’ schetsen we een portret van deze mensen. Deze week: lid karateschool Hikari Quincy van der Mast.
Toen 24 jaar geleden een vriend van de dertigjarige Quincy van der Mast lid werd van karateschool Hikari, ging hij hem achterna. Zijn vader en moeder moedigden dit aan en daar is hij tot op de dag van vandaag blij mee. In het dagelijks leven neemt hij mee wat hem al bij de junioren werd bijgebracht: discipline. “Dit is voor mij heel belangrijk. Als ik er even doorheen zit, wat ook wel eens voorkomt, blijft de drang om te blijven trainen en tot het uiterste te gaan.” Maar wat misschien het belangrijkste is, is respect hebben voor je tegenstander (of in het dagelijks leven voor ieder ander). Quincy heeft in de afgelopen jaren hier en daar ook wat geholpen met lessen. Maar na verloop van tijd zag hij in dat het lesgeven zelf niet voor hem weggelegd is, omdat het overbrengen van de stof voor hem lastig is. “In mijn ogen moet je dit wel echt kunnen.”
Stomweg vechten
De sport zelf is iets waar hij wél helemaal in opgaat. “Karate is een mooie sport. Het is niet stomweg vechten. Achter elke techniek en beweging zit een gedachte. Ook wisselen we regelmatig van oefenpartner, waardoor het voor iedereen leuk blijft.”
Daarnaast, zo stipt Quincy aan, is karate geschikt voor alle leeftijden. “Binnen onze vereniging is dat goed te zien. De leeftijden bij de senioren lopen uiteen van 15 tot 60.” Het meest trots is Quincy op het behalen van zijn eerste dan. Dit is de eerste gradatie van de zwarte band. Maar hij hoopt nog verder te komen, door het behalen van een tweede dan. Dit is de zwarte band met 2 goudkleurige strepen. “Ik wil fit en gezond blijven. Daarom zal ik proberen zo lang mogelijk te blijven trainen bij de vereniging.”
Niets komt boven Hikari
Wat het voor hem leuk maakt, is dat hij als beoefenaar van deze individuele sport zich niet alleen voelt. “Dit komt omdat je met mensen sport die dezelfde hobby of passie delen.” Voor Quincy hoort karateschool Hikari bij zijn leven. “Doordat ik 24 jaar lid ben, weet ik niet goed wat ik zou doen als dit wegvalt. Je houdt het alleen zo lang vol als het leuk is.” In deze periode heeft hij veel mensen zien komen en gaan. Maar dat mensen die al eerder lid zijn geweest weer terug lid worden, is hetgeen wat volgens Quincy de vereniging mooi maakt. “Het betekent dat iedereen zich goed voelt met de manier van lesgeven en de invulling van de trainingen. Trainen bij een andere karateschool is geen optie, het zou dan nooit hetzelfde zijn als bij Hikari.”