‘Gaan nog altijd graag frietje eten op de Leur'
SINT WILLEBRORD - Op Leur sloeg de vonk tussen Tonnie van den Beemt en Piet Wijnings over. Na een jaartje verkering besloten zij te trouwen want zoontje René kondigde zich aan. Op 19 april 1963 stonden zij, slecht negentien jaar oud, voor de ambtenaar van de burgerlijke stand. Exact zestig jaar later is het burgemeester Marjolein van der Meer Mohr van de gemeente Rucphen die het echtpaar feliciteert. Dit vanwege hun diamanten huwelijk dat ook het Koningshuis niet is ontgaan.
DOOR CORINE ROKS
Na hun zoon René volgde dochter Anita die op hun beurt voor drie kleinkinderen zorgden. Inmiddels is de familie uitgebreid met maar liefst drie achterkleinkinderen. “De jongste is negen maanden. Vanavond gaan we onze huwelijksdag vieren met een etentje, de allerkleinste gaan mee,” geeft overgrootmoeder Tonnie (79) aan.
Hun eerste ontmoeting vond plaats in het patronaat op de Leur. "Een soort gemeenschapshuis waar verschillende activiteiten werden georganiseerd, waaronder een dancing. Het klikte direct, al snel spraken we af om na afloop een frietje te halen,” aldus meneer Wijnings (79). Het kersverse stel settelde zich op Sint Willebrord. "Mijn ouders woonden in de Dorpsstraat. Het schuurtje in de tuin was ons eerste huis. Daar zijn ook onze kinderen geboren,” vult meneer aan. Later verhuist het jonge gezin naar de Tulpstaat, en na vijf jaar betrekken ze een huis in de Koningsbuurt van Willebrord. "Waar we nu al ruim vijftig jaar met veel plezier wonen,” laat het echtpaar weten. Piet runde een eigen stratenmakersbedrijf. "Ik had vooral veel klussen in Zevenbergen.” Wanneer gevraagd wordt naar anekdotes, vertelt hij: “Die keer dat we in opdracht van een derde partij een invalidenstrook aanlegden, bleek de toekomstige gebruiker al een jaar eerder te zijn overleden. Ook stond ooit de Explosieven Opruimingsdienst Degensie (EOD) in onze schaftkeet vanwege een opgegraven granaat.” Piet ontving een onderscheiding voor zijn vakmanschap: “Tijdens mijn studie voor zelfstandige. Een opleiding waarin vakmanschap, techniek en ondernemerschap werden getoetst.” Terwijl Piet zich richtte op het straatwerk, zorgde Tonnie voor de kinderen. Later volgden de kleinkinderen waar Tonnie geregeld op paste. “Zo leuk, ik ben vaak met de kleintjes naar het bos geweest.” Dieren spelen een belangrijke rol in het leven van Tonnie en Piet. "Kijk, dit is Roosje,” wijst mevrouw naar de hond die de visite al kwispelend begroet. "Al onze honden noemden we Roosje. Ach, we probeerden weleens een andere naam, maar dat wende niet.” Meneer besteedde zijn vrije tijd graag in de volière. "Met daarin verschillende vogelsoorten. We hadden zelfs een parkiet die losvloog en meeliftte op de rug van Roosje.” Terwijl meneer zich ontfermde over de vogels, vond mevrouw ontspanning in yoga. "Nu zou ik het niet meer kunnen, maar ik was heel lenig, met de spagaat had ik geen moeite.” Yoga heeft inmiddels plaatsgemaakt voor een dagelijks wandelingetje met Roos. Haar echtgenoot stapt wat meer kilometers. "Vroeger heb ik veel gefietst, het wielrennen werd later ingeruild voor hardlopen en nu heb ik het wandelen opgepakt, meestal een kilometer of zes en vaak richting Hoeven.” Samen hebben ze mooie vakanties beleefd: "Met het vliegtuig, maar wel binnen Europa. En een aantal keren met de hele familie naar Turkije.” Uit eten gaan is een gezamenlijke hobby. "Dat doen we heel graag. Net als in het begin van onze relatie, met een frietje op de Leur.” [n]