Kleine pasjes
Een enkele uitzondering daargelaten, blinken onze volksvertegenwoordigers niet uit in volksvermaak. Taaie kost, slechte sprekers, veel vakjargon. Ondanks goede voornemens begint het al met de ambtelijke stukken die je twee, drie keer moet lezen voordat je er chocola van kunt maken. Voor de meeste ‘geachte afgevaardigden' is het erg moeilijk om daar in gewone-mensen-taal hun mening over te geven. Voor en na de vergadering lukt dat prima, maar ten overstaan van burgemeester en wethouders, 34 collega-raadsleden en een onbekend aantal kijkers thuis, treedt er een verkramping op die de discussie niet ten goede komt. Het gevaar niet begrepen te worden is levensgroot aanwezigen ogenschijnlijk overbrugbare meningsverschillen worden eerder groter dan kleiner. Jammer. Er zou in het onderwijs meer aandacht moeten zijn voor spreken in het openbaar. Heldere discussies zijn niet alleen een genot om naar te luisteren, maar komen de besluitvorming ook ten goede. Dit gezegd hebbende kan ik mijn stad- en dorpsgenoten geruststellen: in Roosendaalse gemeenteraadsvergaderingen valt er genoeg te lachen. Maak u geen zorgen over moeilijke onderwerpen. Het vermaak zit hem in een bijeffect van ‘een stukje' moderne techniek dat onlangs zijn intrede deed. Elke spreker komt in de raadszaal pontificaal in beeld op grote schermen en via een live-stream bij de mensen thuis. Zodat iedereen weet wie aan het woord is, staat de naam met vermelding van de partij onder in beeld. Elke spreker moet daarvoor een persoonlijk pasje in een kastje doen. En dat geeft een hoop hilariteit. Veel raadsleden vergeten hun pasje mee naar het spreekgestoelte te nemen. ‘Pasje!', klinkt het dan vanuit zijn achterban. ‘Pasje!', galmt na afloopdoor de zaal als men het kaartje vergeet uit- en mee te nemen. Kleine pasjes; misschien wel symbolisch voor de goede voornemens van onze volksvertegenwoordigers om ons nog beter van dienst te zijn.