'Als het maar gaat om de mensen, dat is de rode draad'
Caroline, jij bent fotograaf, je fotografeert alles?
"Mijn specialiteit is het fotograferen van mensen. Veel trouw- en bruidsfotografie maar daarnaast ook fotografie voor ondernemers, boudoirfoto's, families en portretfoto's. Soms ook bijzondere concepten maar allemaal met mensen. Daarnaast leg ik ook ieder jaar een aantal evenementen vast.
Ik leg graag alle emoties vast, alle dingen zoals ik ze op dat moment zie. Dat zie ik als journalistieke fotografie, ik probeer echt een verslag te maken van hoe de dag verloopt.
Je zegt eigenlijk: ik doe het vanuit de journalistieke kant, niet de traditionele foto met het boeketje?
"Nee, dat vind ik ook saai. Dat zijn foto's die kun je de week erna ook nog maken. Ik probeer de momenten met echte mensen vast te leggen. Als je een hele mooie foto tijdens de ceremonie hebt, dan denk je daar later weer aan terug. Dat is het échte moment. Zo'n foto is tien keer zo waardevol."
Hoe ben jij op deze manier gaan werken?
"Ik heb veel collega's die zijn of alleen journalistiek goed, of alleen goed in het maken van mooie beelden. Ik had op enig moment toch wel bedacht dat mensen allebei willen. Mooie foto's in het bos of op de hei én mooie foto's van de dag. Dat is zo gegroeid omdat ik in beide wel goed ben."
Met de camera in de hand geboren?
"Nee, ik heb agrarische bedrijfskunde gestudeerd aan de HAS in Delft. Daarna heb ik voor de bank gewerkt, financieel adviseur en financieel planner bij de Rabobank. Dan ben je ook veel met mensen bezig, maar het financiële trok me niet zo. Dat ging wringen. Het is veel leuker om creatief bezig te zijn."
Wanneer heb jij de fotografie ontdekt?
"Vroeger wilde ik al fotograaf worden, maar ik heb er nooit iets mee gedaan. Er werd van thuis uit ook wel gezegd dat er geen droog brood in te verdienen was. Zo'n opleiding bedrijfskunde komt altijd van pas. Ook nu nog, bij de bedrijfsvoering van mijn eigen bedrijf.” In 2008 ben ik naar de fotovakschool gegaan in Rotterdam. Maar ik ben er ook wel een beetje ingerold. Ik wilde aanvankelijk de paardensport fotograferen.
Toen vroeg iemand: kun je mijn bruiloft doen? Ik vond dat niet direct iets voor mij, ben helemaal niet van het tutten. Maar ik vond het leuk dat ik gevraagd werd en toen deed ik er nog een paar. En vervolgens deed ik opeens 20-25 bruiloften per jaar."
Loopt dat voor een groot deel mond-tot-mond reclame?
"In het begin liep dat veel via advertenties op Marktplaats. Nu werk ik ook veel met locaties die mij aanbevelen, zoals Bovendonk in Hoeven en Bedenen Sas in de Heen. Ook locaties in de regio Rotterdam / Den Haag hebben mij op hun lijst staan. Maar ook via collega's in de trouwbranche, trouwambtenaren, DJ's of collega fotografen krijg ik opdrachten. Stellen trouwen vaak in de zomerperiode op vrijdag of zaterdag. Je kunt maar één bruiloft per dag doen, dus als ik al geboekt ben dan stuur ik ze door naar iemand anders. Dat werkt twee kanten op."
Je bent een éénpitter, heb je ook contact met vakgenoten?
"Er zijn een aantal groepen, ook op facebook, waar ik lid van ben. Er zijn ook kleinere gezelschappen en daarnaast heb ik contact met collega's omdat ik lid ben van het trouwgilde. Dat is een netwerkorganisatie in de trouwbranche in West-Brabant. Samen met juweliers, trouwambtenaren, iemand van een bruidsmodezaak, stylisten, echt van alles. We komen zo'n vijf keer per jaar samen."
En je bent geen onbekende in het vak, toch?
Ik ben lid van de Weddingphoto journalist association, dat is een internationale organisatie. Ik sta al een jaar of vijf in de top van Nederland.
Helpt dat met de bedrijfsvoering, zo'n nominatie?
"Het is nu niet iets wat bij de gemiddelde klant bekend is. Fotografie is wel 'in' tegenwoordig, veel mensen kijken ook naar 'het perfecte plaatje'. Dat zijn juist de mensen die ervoor kiezen om een goede fotograaf te nemen en echt voor kwaliteit kiezen. Je kunt je buurmeisje of je beste vriendin wel vragen, of iemand anders. Maar kan die zo’n dag wel dragen? Het bruidspaar kan gestresst zijn, het weer slecht en er kan van alles gebeuren. Je wilt iemand hebben die rust en vertrouwen geeft. Daar heb je veel aan. Als je tijdens je bruiloft je nog bezig moet houden met de fotograaf dan gaat er iets niet goed, je moet genieten van je dag en er later met plezier op terug kunnen kijken"
Denk je weleens: Shit nu heb ik dat ene moment gemist?
"Zelden, in al die jaren een paar keer. Ik weet tegenwoordig wat er gaat gebeuren, je krijgt er een extra zintuig voor. Ik weet dat als mensen gaan draaien of aan hun haar frunniken dat ze een traantje gaan wegpinken. Die emotie wil ik vastleggen.”
Jij doet ook bedrijfsfotografie, hoe ben je daarin terechtgekomen?
Via de bruidsfotografie eigenlijk. Door die huwelijken ontmoet ik ondernemers of het bruidspaar is ondernemer. En zo heb ik een aantal mensen waar ik regelmatig voor werk. Ik leg evenementen vast of maak portretten. Voor de nieuwbouw van het bedrijfspand loop ik niet direct warm, maar de opening kom ik graag vastleggen. Als het maar gaat om de mensen, dat is de rode draad. Een hoogtepunt moet je vieren, als het moment voorbij is heb je alleen de foto's nog."
Hoe blijf je als eenpitter jezelf ontwikkelen?
"Door uitdagingen aan te gaan, ik doe workshops en volg ook een coaching cursus. Ik doe ook aan boudoir fotografie, daar draait het om mensen die ergens tegenaan lopen in het leven en zich op een bepaald punt willen overwinnen. Dat is toch weer een andere vorm. Mensen hebben anorexia gehad, of borstkanker en willen vastgelegd worden. Zo'n fotosessie draait echt om het vertrouwen vinden. Dat maakt het een mooie uitdaging."
Wat is boudoir fotografie?
Dat is fotografie in lingerie, naaktfotografie. Een boudoir is in het Frans een kleedkamer. Het is een beetje pikant, maar heel puur. Ik kies ook voor het pure. Soms is boudoir fotografie met heel veel overdadige kleding of veren. Bij mij is het juist zo veel mogelijk weghalen. Ik begon met een bruid die dat wilde vastleggen als cadeau en zo rolde ik ook hier weer in."
Is fotografie iets wat je wil blijven doen?
Dat is nog wel een moeilijke vraag, want als ik naar een huwelijk ga maak ik dagen van 10 tot 14 uur. Dat gaat nu goed, maar ik weet niet hoe dat over vijf jaar is. Vandaar dat ik die coachingsopleiding ook doe. Maar ik zie het wel. Ik ben hier ingerold, hier liggen mijn talenten. Als je vertrouwen hebt, komt er altijd weer iets op je pad."
Dan de laatste vraag: Met wie zou jij aan de keukentafel willen zitten?
"Hoeveel mag ik er opnoemen? Connie Renne uit Breda, dat is echt een inspirerende vrouw. Mijn buurvrouw, Lonneke de Vrij, uitvaartondernemer.[n]