Afbeelding

Uitzetting naar Armenië blijft Larissa en haar familie bespaard

Algemeen

OUD-VOSSEMEER – Geloven doet Larissa Soeprigian (15) het eigenlijk nog niet, al wil ze dat maar al te graag. Zo'n driekwart jaar zat ze samen met haar familie in spanning. Larissa, haar broer Narek en haar moeder dreigden te worden uitgezet naar Armenië, het land waar haar ouders vandaan komen. Donderdag kwam er een einde aan de nachtmerrie. Het complete gezin mag in Nederland blijven.

Opgelucht is Larissa, derdejaars leerling van scholengemeenschap 't Rijk in Bergen op Zoom, wel, overtuigd nog niet helemaal. "Eerst wil ik met eigen ogen die vrijstelling zien. Dan geloof ik het echt. Afgelopen donderdag belde vader Soeprigian tot vier keer toe naar zijn dochter die dan in de scheikundeles zit. "Ik was kwaad dat hij belde. Omdat het door ging moest het wel belangrijk zijn, dus nam ik op. M'n vader vertelde dat de vrijstelling erdoor was. Ik geloofde hem niet. M'n beste vriendin zat voor me. Ik tikte haar aan en vertelde wat ik net te horen had gekregen. We moesten samen huilen. In de klas was het behoorlijk druk, maar het werd helemaal stil. We zijn naar de begeleiders en mentors gegaan om het nieuws te vertellen", vertelt Larissa enkele dagen later. Haar ouders zijn dan met Narek naar een voetbalwedstrijd, want het leven gaat gewoon door.

Leven Dat is precies waar Larissa op terugvalt. Nadat zowel haar vader als moeder in Nederland verbleef zijn ze getrouwd en kregen ze twee kinderen. "Het leven ging voor hen door. Om dan zoveel jaar later te horen te krijgen dat je terug moet het land van herkomst, is niet te bevatten. Als dat een half jaar of een jaar na aankomst zou zijn gezegd, had ik er meer begrip voor gehad." Voor Larissa en Narek zou het sowieso geen terugkeer zijn naar het land van herkomst. Beide tieners zijn in Nederland geboren. Om dan te horen dat je naar een land terug moet waar je niet eens vandaan komt, is onbegrijpelijk. Larissa: "Het voelt niet als ergens naar terugkeren, maar als weggestuurd worden." De situatie leverde veel stress op. "Het spookt constant door je hoofd. Waar anderen bezig zijn met toekomstplannen, kan jij niets plannen. Ook was ik angstig, want op enkele woorden na spreek en schrijf ik de taal niet."

Bres In het tweede schooljaar stelde Larissa haar omgeving op de hoogte, iets wat ze liever niet had gedaan. "Zoiets hang je niet graag aan de grote klok." Achteraf is ze blij dat ze het wel heeft gedaan. Rector Leon de Rond en medeleerlingen sprongen voor Larissa en haar familie in de bres en zetten een handtekeningenactie op touw. De situatie behaalde nationale aandacht. Staatssecretaris Dijkhoff bestudeerde in de afgelopen maanden het dossier en er vonden gesprekken plaats met diverse partijen met vrijstelling als resultaat. "Mijn gevoel zegt dat alles bij elkaar genomen heeft geleid tot dit fantastische besluit. Anderzijds hopen we dat het kinderpardon doorslaggevend was, want dan weten we dat anderen in vergelijkbare situaties ook een kans hebben." En wat betreft Armenië? "Ik wil er best heen, maar alleen als toerist om te zien waar mijn ouders vandaan komen. Maar eerst wil ik over mijn toekomst nadenken."

BIJDRAGE JOSIEN MATHLENER



Blijf op de hoogte van het lokale nieuws uit jouw regio met onze dagelijkse nieuwsbrief