Oud-kapelaan 's-Heerenhoek ontmoet door gevonden gelukswens na zestig jaar twee oud-leerlingen

‘s-HEERENHOEK - Hij was slechts twee jaar kapelaan in ‘s-Heerenhoek, is er al zestig jaar weg, maar het dorp heeft een onuitwisbare indruk op Bert de Bruin uit Etten-Leur gemaakt. Toen hij vorig jaar een briefje uit 1958 van twee oud-leerlingen uit ‘s-Heerenhoek in handen kreeg, besloot hij deze vriendinnen dan ook op te zoeken. Via Zeeuwse kennissen spoorde hij ze op. Het kwam onlangs tot een ontmoeting.

Iedereen die hem heeft geholpen met zijn zoektocht heeft de foto’s van de ontmoeting inmiddels gehad. De 86-jarige Bert de Bruin had niet durven dromen dat hij Corrie de Winter en Catrien Ars, beiden 72 jaar en nog altijd goede vriendinnen, na zestig jaar zou vinden.

Brieven

Hij begon de zoektocht na een telefoontje van zijn neef Frans Kuipers uit Wijchen. “Hij had op zolder een doos met brieven gevonden. Daar zaten deze twee briefjes van Catrien en Corrie tussen”, legt De Bruin uit. Hij was tussen 1957 en 1959 werkzaam als kapelaan in ‘s-Heerenhoek. In het dorp gaf De Bruin tevens les op de Meisjesschool. “Ik vertelde tijdens één van de lessen waarschijnlijk over het priesterambt en voegde daaraan toe dat mijn neef, Frans Kuipers, die week erna tot priester zou worden gewijd. Ik denk dat ik heb gezegd dat het leuk zou zijn om hem een felicitatie te sturen.”

Weleerwaarde

Buiten zijn weten om gaven Catrien en Corrie aan die oproep gehoor. Zij stuurden de ‘Weleerwaarde heer Kuipers’ een briefje waarin ze de student van het seminarie in Hoeven geluk wensten met de priesterwijding. “We hopen dat uw een heel plezierige dag moogt hebben met uw ouders en familieleden”, was de boodschap van de destijds elfjarige meisjes voor Kuipers. “We zullen morgen voor uw naar de mis gaan en bidden dat uw een goed kapelaan mag worden en daarna nog een heel goed pastoor.”

Parochieregisters

Toen ze een paar weken geleden via via het verhaal over de zoektocht van de oud-kapelaan en het briefje hoorden, stonden Catrien en Corrie even versteld. De Bruin had ze uiteindelijk gevonden via een nicht in Heinkenszand, die het verhaal tijdens een groepswandeling vertelde, Kees Rentmeester, die al zijn hele leven in ‘s-Heerenhoek woont en het verhaal ter ore was gekomen, en wat zoekwerk in de parochieregisters van de kerk in ‘s-Heerenhoek.

De dames moesten beiden graven in hun geheugen om zich het briefje te herinneren. “Zoiets deed je toen. Iedereen ging nog naar de kerk en de priester was iemand waartegen je opkeek. Het was dan ook bijzonder als je iemand kende die tot priester werd gewijd”, leggen de vriendinnen uit. “Je kunt je toch niet voorstellen dat meisjes van nu zo’n briefje zouden schrijven”, lacht De Bruin.

Maatschappijleer

In het briefje zeggen de dames ook iets over De Bruin. “Het is een leuke kapelaan, hoor.” Zelf heeft hij het uitermate naar zijn zin gehad in ‘s-Heerenhoek. Nog steeds kent hij tal van inwoners en zou hij alles feilloos weten te vinden. Hij mocht er maar twee jaar blijven. “Als kapelaan werkte je een gebied, maar als er een pastoor kwam moest je ergens anders naartoe. Anders zou je hem maar voor zijn voeten lopen.”

Trouwen

De Bruin ging naar Sprundel waar hij meer dan tien jaar voor de kerk werkte. Op een gegeven moment leerde jij echter zijn vrouw kennen. Hij besloot uit te treden, zodat hij met haar kon trouwen. Hij is daarna tot zijn pensioen werkzaam geweest als leraar maatschappijleer op een school in Rucphen. Tegenwoordig woont hij in Etten-Leur. Daar zijn de dames op bezoek geweest. “Een geweldige middag”, zegt De Bruin. “Mijn neef Frans, inmiddels ook uitgetreden, is ook gekomen uit Wijchen. Hij vond het zo’n bijzonder verhaal en wilde de dames met eigen ogen zien. Er komt zeker een tweede afspraak.”