Herinneringen aan Daan Schrijvers

'Het was unne teut, fiep, maar het was ne goeie'

BREDA - De Petrus Canisiusschool stond in 1952 in de finale van het scholenvoetbaltoernooi dat na Pasen plaatsvond. Lang was het spannend op het Bredania-terrein in de wedstrijd om het Bredaas kampioenschap schoolvoetbal. Daantje schrijvers moest tegen de groter uitgevallen jongens van de Barbara-school de ballen van achteruit wegknoerten. Ook riep ie dat ze moesten schieten.

DOOR RINIE MAAS

Het tij keerde! Uit een corner van Frans Bouwmeester kwam een afgedwaalde bal voor de voeten van de invallende Ad Maas. Die liet zich dit buitenkansje niet ontglippen en maakte de winnende 1-0 En …de goalgetter kreeg van aanvoerder Daan Schrijvers een compliment dat hij nooit meer zal vergeten: 't was unne teut, Fiep maar het was unne goeie'. Goeie, trouwe, grote kameraad Daan Schrijvers op 18 augustus 2018 hielden we voor Wanny van Gils en voor jou 1 minuut stilte. De kinderen van toen, Gerardus Majellaparochie hadden hun herinneringen. Het was een eer dat 'meneer Cantrijn' Daantje Schrijvers in het jongenskoor als solist had uitgekozen. Heel de kerk keek op toen je met een stem, trillend als een lijster, uit volle borst het Kyrie Eleison en het Gloria zong.

Keeper

Ach, de Achterom een historische straat met pakhuizen en handelshuizen; een onderkomen voor de Pindachinezen en vanuit de Haagdijk door de poort knalde je op het ouderlijk huis van Daan. Stien van Gastel had met ons werk aan de winkel. Intussen werd de nieuweling getest op voetbalkunde. Uit zijn publicatie 'de Voetbalklas' in 1967: "Een grote jongen vroeg me wat ik stond. Ik had een keer in m'n leven voetballen gezien bij Beek Vooruit en herinnerde me de naam 'keeper'. Of ik dan om vier uur naar de Gasjes kwam? De grote jongen voegde er trouwens aan toe dat hij me op m'n stalen balogen zou slaan als ik niet kwam. Voor 12 uur zat de hele klas me nog uit te lachen, toen ik ook nog een liedje moest zingen voor het bord: 'In een blauw geruite kiel'. Het voetbalexamen verliep niet slecht. Daan Schrijvers nam een paar strafschoppen, waarvan ik er één met de moed der wanhoop tegenhield, maar na gezamenlijk overleg was men het erover eens dat Jan Verhezen veel beter was.

Wreef

Ik moest dus gewoon meespelen en kwam, al zeg ik het zelf, tot behoorlijke prestaties. Op een gegeven moment stond echter iedereen me met een brede ironische grijns aan te staren…Frans Bouwmeester bleek namelijk geroepen te hebben dat ik nog op de "teut" schoot. Ik schaamde me zowat dood, zeker toen Piet Mol vroeg of ik niet wist wat de wreef was….De andere dag werd me medegedeeld dat ik in het tweede schoolelftal rechtsbinnen stond. In de vierde en vijfde klas behield ik die plaats. Ons eerste elftal haalde met het schoolvoetbal in die jaren de beker, maar het tweede kwam niet zover. Ik spande me geweldig maar nooit lukte het me om een doelpunt te maken in een echte wedstrijd. Elke avond trainden we op de Gasjes behalve als het meer dan 10 graden vroor…

NAC

De spelers van het eerste stonden allemaal in NAC. In de zesde klas werd ik als reserve opgesteld. Jammer genoeg, vond ik, werd er niemand ziek, behalve dan de allerlaatste dag, de finale tegen de Barbara-school. In alle vroegte poetste ik zaterdags mijn schoenen, en om 12 uur stond ik op het Bredania terrein. Het was een zware wedstrijd voor me. Ik was te dik en te langzaam en bovendien moest ik met 'rousen' goedmaken wat ik aan techniek tekort kwam. Maar toch ging het goed.

1-0!

…Na rust stond het nog steeds 0-0. Daan Schrijvers stond spil en als aanvoerder brulde hij dat we moesten schieten. Toen was Daan al dezelfde speler als de latere ster bij NAC en DWS A.: een uitstekend voetballer en een goed aanvoerder. Frans Bouwmeester probeerde van alles. Hij deed veel goed maar hij pingelde teveel. Ik herinner me nog dat meneer van Bezooijen en meneer van Egeraat dat tegen hem riepen. Veel ballen kreeg ik – als amateuristisch invallertje - natuurlijk niet. Toen kwam de corner van links. Frans Bouwmeester nam hem. Zelfs Daan Schrijvers rende naar voren. Plotseling zag ik een (uit de doelmond gekopte) bal op me afkomen. Zonder te denken en te richten nam ik de bal op mijn slof. En ik zag hoe die bal hoog in de linkerbovenhoek vloog, een loeier, 1-0! De Canisisusschool won weer de beker. In de kleedkamer zei Daan: 't Was ne teut, Fiep, maar 't was ne goeie'. Daan wat hebben we van je genoten bij NAC, PSV en in 22 interlands. Maar wat is het mooiste in het leven? Is dat niet de jeugd waarin de pols klopt vol levensvreugde zonder vragen!