Willem Hartmans genomineerd voor Chris van Faassenpenning 2016

BREDA - Willem Hartmans was een van de genomineerden voor de Chris van Faassenpenning 2016. Al jarenlang zet hij zich met grote passie in voor een aantal zeer uiteenlopende zaken. Rode draad hierin zijn gevoel voor traditie en zijn talent om te entertainen.

Entertainen Bij binnenkomst in zijn huis valt meteen de grote jukebox op. “ Ik hou ontzettend van muziek”, vertelt hij. “ Mijn grote voorbeelden zijn mensen als Willem Ruis, Hennie Huysmans, Ron Brandsteder en hier in Breda Cees Hoosemans. Die kunnen echt alles! Presenteren, mensen vermaken met een praatje en met leuke muziek, dat kan ik ook, maar helaas, zingen kan ik echt niet. Dat entertainen heb ik omgezet in een aantal langlopende activiteiten voor de personeelsvereniging van het Amphia en het Gezondheidsbal. Ik organiseer ook de muziekoptredens langs de kant van de Singelloop. Maar ik ben vooral heel trots op het straatcarnaval op de Grote Markt. Toen ik dat op wilde pakken waren ze bij de BCV nogal sceptisch. Het eerste jaar stonden er 300 mensen op de Grote Markt op dinsdagavond, nu zijn dat er zo’n 3500! En ook de maandagavonden zijn een succes. Op deze manier hou je de carnavalstraditie in ere, met de echte carnavalsklassiekers afgewisseld met klassieke muziek. Het is gewoon één groot feest der herkenning!“

Traditie En zo komen we bij zijn tweede grote drijfveer. “ Ik vind het heel erg dat zoveel mooie tradities verloren dreigen te gaan. Ik ben een gelovig mens, ben op die manier ook betrokken geraakt bij de Heilig Hart Kerk op de Baronielaan. Een hele grote groep mensen zet zich hier al ruim 30 jaar voor in. En we hebben flinke overwinningen gehaald, het is nu een monument. Maar door al de procedures is een deel van het restauratiewerk dat al is gedaan gewoon weer verloren, dat is zo zonde. Het gaat me zeer aan het hart dat zoveel kerken verloren gaan. Er zitten steeds minder mensen in de mis, alleen met Kerst lopen de kerken weer vol. En veel mensen weten niet eens meer waar Kerst voor staat! De kerk is altijd een centraal punt geweest, vroeger ook het hart van het verenigingsleven. De saamhorigheid, het ‘ wij-gevoel’  verdwijnt steeds verder, het is echt een tijd van individualisme. Dat gaat me echt aan het hart. Ik zal altijd blijven proberen om samen met anderen het leven wat mooier te maken.”

BIJDRAGE JOYCE VAN ZIJL