Linda Dielemans schrijft Schaduw van De leeuw
Door: Sandra Broosus Column'In de ijstijd waren de mensen zoals wij'
BREDA - "In die oertijd waren de mensen zoals wij". De Bredase Linda Dielemans, archeologe en schrijfster heeft het unieke talent er woorden voor te vinden. Voor de lang verleden en mysterieuze IJstijd.
DOOR RINIE MAAS
"Scherpe tanden blonken in zijn bek. Zijn ogen waren geel met een kleine zwarte pupil. Gevaarlijke ogen 28.000 jaar geleden".
Of hier een kleine mammoet, of een levensgevaarlijke sabeltandtijger wordt bedoeld blijft nog even in het midden.
Dat de over de eindeloze vlakte dwalende Joeni, verstoten door haar stam, gewapend met een speer, voor grote opgaven staat om achter de oplossing van haar de waarheid voorspellende dromen te komen zet de toon van dit prachtige boek.
Het boeit omdat het ons veel kennis geeft over die allereerste mens de Neanderthaler, die zijn voeten heeft gedrukt in het land van ons heem.
"Hij was empathisch, verliefd, jaloers, net als wij".
Abris
Zet de archeologe de boom van een betoog op dan plukken we de woorden van haar lippen.
"Soms worden de mensen uit die tijd holbewoners genoemd. Dat is een beetje vreemd. Want het waren gewoon mensen zoals jij en ik. En ze hadden geen betere ogen dan wij en ademden ook niet graag rook in. Want dat betekent leven in een grot: het is aardedonker en de rook van je vuur kan nergens heen".
En zo komt de archeologe tot de conclusie dat die eerste grote mens zich niet opsloot in een grot maar beschutting zocht in abris (een soort Waranda) in de buurt van steile rotswanden.
Schrijven is haar aangeboren.
Ze schrijft zoals ze praat, boeiend, losweg, helder en vooral spannend.
Op haar vierde jaar lag ze in het ziekenhuis (blindendarmoperatie) en las hardop in bed een verhaal voor uit de ziekenhuisbibliotheek.
De dokter had de pas erin.
Maar bleef staan.
Zo vlot kwam het eruit.
"Het was me zo vaak voorgelezen dat ik het uit mijn hoofd kon opdreunen".
Op haar zevende deed ze wat de schrijver mòet doen, ook al is de weg voor iedereen lang.
Ze schreef Virgilius van Tuil van Paul Biegel over in een schriftje.
"Ik wist nog niet dat je ook boeken kon kopen", lacht Linda.
Archeologie
Na het conservatorium (ze speelt nog altijd hobo) wilde ze iets fysieks doen.
Haar keus viel op archeologie.
"Tijdens die studie leerde ik hoe vroeger de mensen leefden, maar er zijn ook verhalen over zaken die we niet weten, en misschien wel nooit te weten komen".
Dat een Neanderthaler halsbrekende toeren uithaalt om zijn weg te gaan, zoals een grot in Frankrijk laat zien, om in lage en aardedonkere gangetjes met stapels hout voor een ladder in zijn nek, een mammoet op de muur te vereeuwigen is zo'n vraag.
Is dat kunst zoals beeldjes werden gemaakt uit klei? Of zijn het rituelen?
Op die vragen dacht ze door en daaruit kwamen de door de Uitgever uitgebrachte en literair genomineerde boeken 'Zomerwoud', 'Geestenkrijgers' en 'Schaduw van de Leeuw' uit voort.
Oude geschiedenis werd haar passie.
"Dat je voor je werk je vies mag maken leek me helemaal leuk!"
Beeldjes
In wezen zijn de boeken van Linda Dielemans een geslaagde versmelting van fictie en non-fictie waarvan we verhalend veel leren.
De verbeelding in het boek is leidend.
Op bepaalde vragen over de IJstijd heeft ze als archeologe echter wel degelijk antwoord.
"Je zou nu misschien denken dat het leven hard en moeilijk was, en dat mensen de hele tijd alleen maar bezig waren met overleven.
Maar…als mensen ergens goed in zijn, dan is het wel zich aanpassen.
En dus vonden ze tussen het jagen en speerpunten maken en het vuur aanhouden door ook nog tijd voor beeldjes maken van gebakken klei van vrouwen en mannen en dieren of een combinatie hiervan, een jas te naaien en kralen en fluiten te maken van bot.
Voorwerpen van geweven gras en hout hebben de tand des tijd niet doorstaan.
Dat vader en moeder hun zorgen deelden en de kleinsten hun speelgoed gunden blijkt uit het feit dat ooit een pop is gevonden van mammoetivoor met beweegbare armen en benen!
Mammoet
"Stel je voor dat je in de ijstijd leeft. Je staat voor een zwart gat – diep en onheilspellend – maar je bent vastbesloten je plan uit te voeren…
Je stapt de grot in en je wordt overvallen door een vreemd gevoel: de wind staat stil. Je wringt je door nauwe gangetjes.
Je loopt naar de wand en tast hem af… Hij is glad en wit… Je mengt de verf. Precies goed om een grote mammoet op de rotswand tot leven te laten komen".
Maak 'n reisje naar de Franse grotten van Niaux en je begrijpt waarom Linda Dielemans, hierdoor geïnspireerd, meeslepende en spannende jeugdboeken schrijft van 0 – 100 jaar.
Informatie
Voor meer: www.lindadielemans.com
