Kiske en Mieske 1950. FOTO STADSARCHIEF
Kiske en Mieske 1950. FOTO STADSARCHIEF

Koster van Stokkum uit Princenhage bedenkt een list

Door: Sandra Broosus Column

BREDA - Het is één van de mirakelen als gevolg van het Kielegats carnaval… Een boer die een ei legt.

DOOR RINIE MAAS

Goort Grevels, een boerke op de Rith had het vaste voornemen te gaan kijken naar de optocht in het Kielegat toen deze nog in zijn kinderschoenen stond maar toch al heel bezienswaardig was. "Ge ziet van alles om te lachen", zei Goort. Sjoke zijn vrouw lachtte bij voorbaat. "Maar ze had ginne tijd".

Kiske en Mieske

Daaruit concludeerde Goort dat zijn lief van oordeel was dat het werk vóór het pleziertje ging en hij besloot het aangename met het nuttige te verenigen. Om geen tijd te verprutsen was hij vroeg uit de veren; maakte ontbijt met dikke pillen boerenbrood uit vaste tarwe en nam zijn zelf gekarnde boter en een korf eieren mee om, bij gelegenheid, in de stad zaken te doen. Hij vertrok tijdig om in Princenhage de tram naar de Haagpoort te nemen. Van de optocht genoot hij geweldig vooral van Koos Weergaloos, een deelnemer op een bakfiets, beladen met balen stro, waarin Kiske en Mieske waren gezeten. Ze trokken de raarste snuiten doordat Koos aan de touwen, waaraan ze vastzaten, trok. Dat ze zelfs 'n boerendans deden was niet te geloven. Het was, vond Goort, 'verrekkes mooi'.

Thuur Piek

Ook zag hij een onafzienbare stoet perden. Maar de perden liepen niet. Maar de mannen. Verdimme wat een kerels. En die perden zouden een lang leven hebben. En de perden droegen de mannen ook niet op hun rug. Maar de mannen de perden. "Er wier bij gezongen", zei de boer over de Kielegatse optocht later tegen zijn vrouw. "Het was een zot liedje: Hop Marjanneke; stroop in het kanneke; laat de poppekes dansen; hop Marjanneke, stroop in het kanneke, leve de carnaval".

Ook de opperpliesie Thuur Piek (Voeten) maakte indruk.

Kapelaan Fick

Eenmaal de optocht gezien en zijn koopwaar verkocht werd de terugtocht aanvaard, te voet om het niet duurder te maken dan nodig was. Dit bracht met zich mee dat hij op de terugreis signalen kreeg dat zijn vroege ontbijt was verteerd en in gewijzigde vorm naar buiten wilde. Zodra de tram bij het Roode hert stopte wist hij ongezien in de mooie, oude tuin van de pastorie te komen. Een dichte rodendron bood hem voldoende dekking om het eindresultaat van zijn stofwisseling vrij te laten. Naar gewoonte ging kapelaan Fick, dagelijks aldaar wat brevieren. Was het hierbij gebleven…. Maar stilaan bemerkte de kapelaan de regelmaat waarop er onder de sierstruik iets lag dat er niet hoorde.

Van Stokkum

De kapelaan gaf de koster Van Stokkum opdracht de zaak te onderzoeken. De koster ontdekte meteen wat er gaande was. Hij besloot Goort Grevels ongemoeid te laten maar hem een fijne les te spellen dat een pastorietuin geen bunder boerengrond is waar mest, in welke vorm dan ook, van harte welkom is. Het was overigens wel de tijd dat het mesten op de Rith met de welgevulde tonnen van de Lunet voor de boeren zelfs een zekere aanslag op de geldbeurs betekende. Het is ook waar, zoals hier eerder vertelt, dat de boerinnen op weg naar de botermarkt in Breda hun vele rokken in het trilgras drapeerden om zich te ontlasten en dat de dames op weg naar de Mis op Beek hetzelfde ritueel beoefenden in een weiland. Maar dat algemeen aanvaarde nut van bedrijf betekende niet dat een pastorietuin een openbaar toilet kon zijn.

List

Tamelijk onbesnut maar feit is het dat die wei op Beek door het leven gaat als 'de Piesakker'. De koster was ervan overtuigd dat hij alleen met een bijzondere list Goort Grevels van zijn vaste stek kon jagen. De daarop volgende marktdag verstopte hij zich aan de andere kant van de sierstruik, gewapend met een schop en een ei. Zodra Grevels zijn grote boodschap had bezorgd en zijn broek optrok pakte Van Stokkum zijn schop en haalde geruisloos de buit binnen. Daarna verwisselde hij de hoop met het ei op de schop, precies daar waar de boer zijn presentje had afgegeven.

Natuurwonder

Weer aangekleed wilde de bommenlegger ten afscheid nog even zijn prestatie bewonderen, hetgeen een normale menselijke eigenschap is. Tot zijn stomme verbazing zag de boer waar hij gezeten had een ei liggen. Hij keek eerst nog eens zorgvuldig maar moest objectief concluderen dat hij de producent was. Voorzichtig nam hij het ei in de hand om zich met zijn natuurwonder naar moeder de vrouw te haasten, die zich, hoewel aanvankelijk hoogst verwonderd, overtuigen liet. Zodanig dat zij bij de eerstvolgende aandrang een zuivere handdoek op de grond legde.

En wat volgde hoeft verder geen betoog.



Blijf op de hoogte van het lokale nieuws uit jouw regio met onze dagelijkse nieuwsbrief