Toon van den Berg hangt na 50 jaar posttas aan de wilgen

ETTEN-LEUR - Wie kent hem niet, Toon van den Berg, al 50 jaar dagelijks zonder één dag ziekteverzuim, fietsend, zingend en alom luid en duidelijk groetend, de post aan het bezorgen in Etten-Leur. Binnenkort zal deze overbekende verschijning uit het Etten-Leurse straatbeeld verdwenen zijn om van zijn pensioen en kleinkinderen te gaan genieten.

Een gesprek voeren met Toon van den Berg is luisteren naar een ongebreidelde spraakwaterval. Hij kent Etten-Leur en zijn inwoners op zijn duimpje. Van de meeste mensen die tijdens ons gesprek de revue passeren, weet hij haast feilloos hun adres te noemen. Wat een fenomenaal geheugen heeft deze man.

Hoe het allemaal begon:

Toon werd op 20 november 1951 op het ‘Kaantje’ (Lage Vaartkant) geboren. Na de Petrusschool, kreeg zijn vader van de hoofdonderwijzer (‘De Kraak’), Meester Verhagen te horen dat Anton gemakkelijk de Mulo zou kunnen halen. Uiteindelijk werd het Don Bosco, metaal, omdat Toon veel liever buiten voetbalde dan dat hij achter de boeken plaats nam. 

Na de L.T.S. werkte Toon op allerlei plekken als loodgieter, lasser en noem maar op. In september 1970, een week na de Leurse Kermis, mocht Toon naar de ’keur’. Hij werd goedgekeurd en op zijn eigen verzoek schreef zijn broer Tony een brief naar Defensie dat Toon zo snel mogelijk in militaire dienst wilde komen. In maart 1971 was het zover: Toon werd ingedeeld bij de Limburgse Jagers in Schalkhaar.

Nieuwe wijk

Toon pakte van alles aan van krantenbezorger tot opperman in de bouw. Totdat hij in de zomer bij de voetbalwedstrijd Unitas-RBC in gesprek raakte met Toontje Nouws. Deze vroeg hem: ”Wilde Gij nie bij ons komen werken bij de Post, in de Grauwe Polder komt een hele nieuwe wijk namelijk.”. Mijn neef Janeke probeerde me nog op andere gedachten te brengen, hij zei: ”Ge mot er ’s morgens wel heel vroeg uit.” Na een sollicitatie met nog acht andere kandidaten mochten Wim Breugelmans en ik op 1 november 1972 dan toch beginnen als postbesteller.

Postbesteller

We waren in de begintijd met ongeveer 40 bestellers. Iedere dag om 06.00 uur begonnen we met het sorteren van de post per wijk, soms ook wel eens in Breda op het postkantoor bij het station. 

Op donderdag en vrijdag begonnen we om 05.00 uur omdat er dan ook radiogidsen en boerenkranten als “Boer en Tuinder’ gesorteerd moesten worden. “Ik heb heel lang een vaste wijk gehad rondom de Markt en de Baon. Het was een hele leuke begintijd met vriendelijke mensen.”

Pensioen

Ik ben mijn werk nog steeds niet beu, maar toen mijn teamchef Jos van Nispen onlangs vroeg :”Hoe stagut d’r bij?” had ik net gehoord dat ik voor de tweede keer opa zou worden. Voor mij een reden om te stoppen en op te gaan passen en tussendoor lekker te gaan fietsen op mijn toerfiets. “Ik zal het wel gaan missen hoor, ja ik ken iedereen in Etten-Leur, behalve de Paus”. En ja ik heb alle naamsveranderingen meegemaakt: PTT, PTT-Post, TPG-Post, TNT-Post en nu Koninklijke Post-NL. Ons vader zei altijd: “Als ge chagrijnig wordt van oew werk, motte ‘n andere baas opzoeken of in de bijstand gaan!” Nou dat heb ik dus nooit meegemaakt. Houdoe Etten-Leur!”