Muhammad Nusrat Ullah, zijn vrouw Aziz Fatima, zoon Muhammad Adbullah en dochter Sidra tul muntaha.
Muhammad Nusrat Ullah, zijn vrouw Aziz Fatima, zoon Muhammad Adbullah en dochter Sidra tul muntaha. Foto: Len Poppelaars

Pakistaans Ahmadiyya-gezin kon niet meer in vrijheid leven, in Etten-Leur wél

Door: Len Poppelaars Algemeen

ETTEN-LEUR – Sinds december 2020 wonen Muhammad Nusrat Ullah zijn vrouw Aziz Fatima en de twee kinderen in Etten-Leur. Nummer drie wordt binnenkort, net als de jongste, geboren in hun nieuwe thuisland Nederland. Ze zijn blij zichzelf te mogen zijn en hier in veiligheid te leven. Iets wat voor hen als Ahmadiyya moslim, in hun geboorteland Pakistan niet mogelijk was.

In Pakistan werkte hij bij een bank en zij in het onderwijs, hier bouwen ze een nieuw leven op. Hun moeders zijn zussen en in liefde zijn ze getrouwd. In 2018 zijn naar Nederland gevlucht. “Onze familie hier is de Ahmadiyya gemeenschap in Nederland”, vertelt Fatima wanneer we haar vragen of ze nog familie in Pakistan heeft. Nederland kent 4 moskeeën waar ongeveer 2.000 gelovigen in Nederland samenkomen. Wanneer Muhammad vertelt dat hij op werkvloer vanwege zijn geloof genegeerd en onheus bejegend werd. Of dat anderen ongestraft blijven wanneer ze hem van het leven zouden beroven of pijnigen. Dan krijgt ‘in veiligheid leven’ een andere betekenis.

In het AZC in Grave hoorden ze over hun nieuwe woning in Etten-Leur. “Nee, we hadden nog nooit van Etten-Leur gehoord. Eigenlijk kenden we alleen een paar grote steden. We zijn blij hier te wonen”. Ze spreken vol lof over Etten-Leur en de buren uit de straat. Muhammad heeft hun woning eigenhandig ingericht. Het keurig liggende laminaat kocht hij bij de plaatselijke bouwmarkt. “Je hebt twee handen Muhammad en kan naar filmpjes kijken hoe het moet”, was het simpele advies wat hij kreeg van Vluchtelingenwerk. Gelukt! Terecht trots op de geslaagde poging.

“In Nederland werken verloskundigen en zorgmedewerkers vanuit een warme en sympathieke sfeer, dat is in Pakistan anders. Ze zorgen er voor dat ik tijdens de bevalling mijn moeder niet mis”, blikt Fatima alvast vooruit op de bevalling. De kinderen zitten in Breda op school en leren daar de Nederlandse taal en openheid over alles. Daar is ze blij mee. Haar zoon heeft bijvoorbeeld veel meegekregen over baby’s. Als moeder leert ze hem alvast kleine stukjes uit de Koran. Het boek geeft haar houvast over de manier van leven welke bij haar geloof past.

De dag kent vijf gebedsmomenten. Op vrijdag kijken ze nog voor het eerste gebed via de televisie naar de wekelijkse toespraak van het hoofd van de gemeenschap, welke van oorsprong uit Pakistan komt en in Londen woont. Eten maken ze elke dag vers, authentiek Pakistaans. Pittig met hete groene chilipepertjes, welke er onschuldig klein uitzien. Muhammad duikt tijdens ons gesprek speciaal de keuken in en maakt met aashirvaad meel heerlijke paratha, een soort broodpannenkoek. Kleine stukjes dopend in mixed pickels maken we onder het genot van Pakistaanse Chai thee met melk, kennis met de gastvrijheid en Pakistaanse keuken. De ingrediënten koopt hij in bij een winkel in Rotterdam.

Verschillen

“In Nederland hebben ouderen een actief leven. In Pakistan zijn mensen vanaf ongeveer 50 jaar mentaal en fysiek oud en inactief”. Dit komt door de slechtere gezondheidszorg, levensinstelling en armoede. Veel (groot)ouders zitten in Pakistan niet naast elkaar op de bank of aan tafel. “Wij leven zelf als man en vrouw wel als elkaar gelijke”. We sluiten hiermee de reeks gesprekken met vluchtelingen in Etten-Leur af. Met dank aan Vluchtelingenwerk voor de mogelijkheid van deze bijzondere ontmoetingen.



Blijf op de hoogte van het lokale nieuws uit jouw regio met onze dagelijkse nieuwsbrief