Annemarie neemt na 45 jaar afscheid van HEMA: ‘Ik zei nog, ik blijf niet lang’

ETTEN-LEUR - In de huidige flexibele arbeidsmarkt komt het bijna niet meer voor: 45 jaar werken voor dezelfde werkgever. Maar Annemarie Nouws bereikt op 12 januari 2022 die unieke mijlpaal bij de HEMA in Etten-Leur. Het is dat ook tevens haar laatste werkdag. “Het is jammer dat ik door de lockdown geen afscheid kan nemen van de klanten.”

“Ik wil overal werken maar nooit bij de HEMA”, dat zei Annemarie als 15-jarig meisje tegen haar vader. Ze werkte op dat moment bij de bakker aan de overkant en dagelijks kwam een medewerkster van het warenhuis een broodje halen. “We raakten aan de praat en op enig moment was er een vacature. Voor de gein ben ik gaan praten. Het sollicitatiegesprek was niet meer dan het maken van wat rekensommen en ik werd aangenomen. Binnen een week ben ik daar gestart en zei zelfs toen nog zei ik: Ik blijf er niet lang. Maar ja niet lang is uiteindelijk 45 jaar geworden. Ben er dus nooit meer weggegaan”

Tompouces en rookworsten

Het is een mooi en sociaal beroep zegt Annemarie. “Het omgaan met klanten is mooi en afwisselend. In al die jaren leer je veel mensen kennen en klanten willen soms hun verhaal bij je kwijt. Dan bied ik graag een luisterend oor. Er is één klant die me nog altijd goed bijblijft. Die kwam met haar hondje en die kwam dan altijd naar de snijwaren afdeling waar het beestje dan een plakje worst kreeg. De hond kwam nooit achter de toonbank maar bleef er naast wachten.” 

Ze vertelt dan dat ze als kind of in de winkel wilde werken of met dieren, hier kwam het heel even samen. In al die jaren heeft ze op alle afdelingen wel gewerkt. Het langst op de snijwarenafdeling en de laatste jaren op de schrijfwaren en kantoorartikelen. Maar de HEMA wordt toch het meest geassocieerd met de tompouces en rookworsten. “Natuurlijk werden daar in het begin op feestjes wel eens grapjes of toespelingen op gemaakt. Ik heb daar nooit problemen mee gehad.

Hecht team

In 45 jaar maak je naast veel mooie ook minder mooie dingen mee. Iets wat Annemarie heel erg aangegrepen heeft is het overlijden van een collega. “Ze was ziek en veel te vroeg overleden. maar dat kwam heel hard binnen. Boven in de gang hangt nog een foto van haar en iedere dag dat ik op het werk ben kijk ik even en groet ik haar. Het geeft ook aan hoe hecht het team is bij ons.” Maar ze ziet ook veranderingen, vooral de laatste 2 jaar. 

“Binnen de Corona richtlijnen zie je toch wel dat mensen geprikkelder zijn, kortere lontjes hebben. Ook wij vinden het vervelend om klanten te moeten wijzen op de regels, doen het liever niet maar ook wij worden daar toe gedwongen. Het is dan soms jammer dat ze dat op ons of de winkel afreageren.” 

Geen gehaast meer

“Collega’s vragen wel eens wat ik ga doen als ik gestopt ben. Meestal antwoord ik dan rustig aan, geen gehaast meer, bezig zijn met mijn dieren. leuke dingen met mijn man. Wat vaker even weg. Wij komen graag in Turkije, mijn man is daar ooit ziek geworden en zijn daar toen zo goed geholpen dat we daar nog graag en regelmatig naar toe gaan.”