Broodbezorger Cees Wijnings met pensioen

ETTEN-LEUR - Het gaat echt gebeuren. Na 50 jaar brood bezorgen vindt Cees Wijnings het welletjes. Zaterdag 29 juni maakt hij zijn laatste ronde door Etten en het buitengebied. Deze week is zijn afscheidsweek en die laten zijn klanten niet zomaar voorbij gaan.

De tafel thuis staat vol cadeautjes en kaarten. Allemaal al gekregen van zijn klanten in de voorgaande weken, als reactie op zijn mededeling dat hij met pensioen gaat. Zijn autosleutels zullen alleen nog gebruikt worden voor persoonlijke ritjes. Hij zal node gemist worden want wie kent hem niet, rijdend door Etten en zijn buitengebied, vrolijk zwaaiend naar iedereen.

Zelfstandig

Cees Wijnings is in februari 66 jaar geworden. Zijn wieg stond in de Bisschopsmolenstraat dichtbij zijn lagere Heilig Hartschool. De LTS Don Bosco volgde, maar op zijn vijftiende ging hij voor vast bij bakkerij Guus Meijers werken, waar hij al een jaar lang een zaterdagbaantje had. "Zij vroegen mij in dienst en dat deed ik. Broodbakken 's nachts en 's morgens bezorgen, meerijden in zo'n Volkswagen bestelbusje." Elf jaar deed hij dat, totdat hij in 1978 de kans kreeg een route over te nemen en in combinatie met de bestaande route begon hij als zelfstandige broodbezorger zijn klanten te bedienen.

Druk

Vijftig jaar heeft hij inmiddels gereden, op drie weken vakantie na het hele jaar door, zes dagen per week, veertig kilometer per dag. Sinds het eerste kleinkind vier jaar geleden geboren werd, werkt hij nog vijf dagen. Zaterdag is de drukste dag. Om kwart voor vier opstaan, om tien over vier bij de bakkerij inladen en dan op pad met de bus. "Dan ben ik om vijf uur 's middags thuis." En niks lunchpauze, boterhammetjes mee en onderweg opeten. Aan kopjes koffie geen gebrek.

Koffie

"Ik vond het altijd leuk. Het contact met de mensen. Eigenlijk ben ik ook een beetje sociaal werker. Zoals voor ouderen die alleen wonen en niet veel mensen zien. Even tijd voor een praatje. Je kent inmiddels zoveel mensen, hun kinderen en hun kleinkinderen. Ik heb bijna vierhonderd klanten en dan heb je je tijd echt wel nodig." Maar op de vaste adressen hoort daar een bakje koffie bij, vooral in het buitengebied. "Op zaterdag ben ik altijd het laatst bij de familie Van Geel en drink daar koffie ter afsluiting van de rit. Ze zijn er altijd, op één zaterdag na. Toen stond er een thermoskan voor me klaar in de papieren kliko. Een andere klant zet, als de familie niet thuis is, de thermoskan onder het afdak. "Met een handdoek eroverheen", vertelt Wijnings vol dankbaar plezier.

Band

Wijnings en zijn vrouw Liesbeth hebben er goede vriendschappen aan overgehouden. Zoals de klant die emigreerde naar Canada. "Ze komen elk jaar naar Nederland en we spreken dan af", vertelt Liesbeth, "en we zijn zelf vier jaar geleden naar Canada geweest." Het echtpaar wordt uitgenodigd voor bruiloften en doopfeesten. "Want je kent hele families. Maar naast de leuke zijn er ook nare dingen zoals ziekte", constateert Wijnings. "Je ziet de mensen elke dag en de band die je met hen hebt wordt heel sterk. Je maakt het hele proces mee, tot en met begrafenis of crematie."

Verrassing

Een vriendinnenclubje, al jarenlang klant, nam hem op 16 juni mee naar het winkelcentrum waar hij zijn ooit gedane belofte 'als ik met pensioen ga word ik Personal Trainer' kon waarmaken. Hij mocht klanten werven en zijn visitekaartje overhandigen. Om zijn kunnen te bewijzen werden ladders beklommen en 'push ups' gedaan. De laatste week heeft nog verrassingen in petto want in de winkel van Meijers werd een doosje voor Wijnings afgegeven met daarin een briefje met de belofte van een aantal opdrachten waarna beloning volgt. 'Succes van een heleboel gekken bij elkaar' luidt de laatste zin voor de broodbezorger, die gekscherend 'de dorpsgek' wordt genoemd.