Hoe is het met …. paralympiër Harry Oomen

OUD GASTEL - In deze serie artikelen gaan we nog eens langs bij mensen die een droom hadden, altijd actief in de samenleving stonden, een passie volgden of om een andere reden aandacht hebben gekregen in de Halderbergse Bode. Deze week in deel vijf Gastelaar Harry Oomen die tot op olympisch niveau aan zitvolleybal heeft gedaan.

Op 26 juli 1979 om tien over vijf zou het leven van de dan net een dag 19-jarige Harry Oomen voorgoed veranderen. In het aardappelland lopend achter een zogenaamde voorraadrooier wil Harry nog snel even voorkomen dat het loof opstroopt. "De achter-aftakas pakte mijn broekspijp en rukte in een keer mijn onderbeen tot vlak boven de knie af. Ik bleef bij bewustzijn en heb géén pijn gehad, pas in het ziekenhuis ben ik in slaap gebracht. Om half tien die avond kwam de chirurg bij me en vroeg: 'wat wil jij later worden?' Toen ik zei dat ik op de Middelbare Landbouwschool (MLS) zat, zei hij dat ik maar iets anders moest gaan doen," vertelt Harry.

Avondopleiding

Hoewel Harry uiteindelijk nog wel de MLS heeft afgemaakt kwam hij via een snuffelstage bij een accountantskantoor terecht en zit hij nog steeds in dit vak. "In 1980 ben ik bij ABAB begonnen, heb zeven jaar een avondopleiding gevolgd en heb vanaf 2001 een eigen administratiekantoor en wil dit werk nog wel een tijdje blijven doen." Tijdens het revalidatieproces heeft Gastelaar Gerard Hoppenbrouwers Harry aangezet om te gaan sporten. "Voor het ongeluk voetbalde ik bij SC Gastel en caféclub SV Dula. Daarna was ik aangewezen op andere sporten als rolstoelbasketbal, atletiek, zwemmen en zitvolleybal. Dat laatste is het uiteindelijk geworden. Dit paste het beste bij mij. De spelbeleving en het is een teamsport waar je elkaar het hardste nodig hebt."

Volleybalsucces

Dankzij het zitvolleybal heeft Harry een groot deel van Nederland, Europa en de wereld gezien. Naast negen nationale titels heeft Harry zowel in clubverband als met het Nederlands team een of meerdere EK-titels en een WK-titel gewonnen en drie Olympische deelnames in Seoel'88 (zilver), Atlanta'96 (vierde) en Sydney'00 (vijfde) op zijn naam staan. "Alleen aan Barcelona' 92 heb ik in verband met mijn kinderen niet meegedaan. Na 2000 ben ik gestopt met het nationaal team. In 2018 ben ik even teruggekeerd als assistent-bondscoach." Omdat dit hem in verband met zijn werk teveel tijd kostte is hij sinds twee jaar coach van SC Gastel dames II. "Het plezier staat voorop en het is dichtbij. Wel speel ik nog een keer per week in Roosendaal zitvolleybal met oude bekenden van vroeger. Daar kunnen we wel nog aanvulling gebruiken." Daarnaast is Harry ook altijd een fanatieke zwemmer gebleven. "Dat doe ik nog zeker wekelijks. Ik ben een fervent gebruiker van zwembad Blankershove."

Keerzijde

Hoewel Harry niet direct op de voorgrond wil staan schuwt hij het vrijwilligerswerk zeker niet en is heel zijn leven al aangesloten bij diverse verenigingen, waarbij vaak een bestuursfunctie werd bekleed. "Zo ben ik nu secretaris van politieke partij Voor De Gemeenschap (VDG), verzorg de administratie voor ondernemersvereniging GOV en de volleybal en zit in maar liefst drie familiereünie-commissies." Buiten tot twee keer toe benoemd te zijn tot sportman van Oud Gastel is Harry trots op iets wat niemand van ons ooit zal bereiken: "ik ben uitgeroepen tot sportman van de eeuw van Halderberge. Dat kan niemand mij voorlopig nazeggen," lacht hij. Wel eindigt hij het gesprek op een serieuze toon: "door mijn ongeval en gevoel voor sport heb ik heel de wereld gezien. Ik heb mooie en goede dingen meegemaakt door het feit dat ik gehandicapt geraakt ben. Het heeft wel veel tijd en energie gevergd. Ik heb heel mijn leven niet, ondanks dat ik altijd wel de steun gehad heb, voldoende tijd kunnen besteden aan mijn gezinsleven. Dat is wel de keerzijde van de medaille geweest."