Lintje voor bezige bij Paul Bakkers

HOEVEN - Op vrijdag 24 april vond de jaarlijkse lintjesregen plaats. Door het coronavirus wel op een alternatieve manier. Burgemeester Heleen Rijnbach-de Groot belde de uitverkorenen op, terwijl de gemeentebode ondertussen een bos bloemen bracht. De versierselen die bij de Koninklijke Onderscheiding horen worden op een later en veiliger tijdstip daadwerkelijk overhandigd. De afgelopen weken hebben we de gedecoreerden in het zonnetje gezet. In dit laatste artikel krijgt Paul Bakkers (82) de aandacht die hij verdient. 

Paul is geboren en getogen in Hoeven en al meer dan 55 jaar getrouwd met Tonny. Samen hebben ze drie kinderen en vijf kleinkinderen. Paul heeft zijn hele werkzame leven doorgebracht in dezelfde straat in Etten-Leur. Eerst bij wat kleinere bedrijven en daarna 35 jaar bij Byron Jackson. “Ik ben daar begonnen als draaier en na verschillende functies te hebben gehad, geëindigd als hoofd controller. Als 13e werknemer ben ik aangenomen en toen ik wegging waren er meer dan 750 in dienst,” vertelt hij. Vanwege een reorganisatie is hij al op 57-jarige leeftijd gestopt met werken. “Dat ik er uitgebonjourd werd was zó onverwachts, daar ben ik destijds erg van geschrokken. Ik ben daar 15 jaar voorzitter van de OR en 25 jaar van het sociaal fonds geweest en stond altijd klaar voor ‘ons bedrijf’. Zelfs op nieuwjaarsdag bij een lekkage was ik er te vinden en ineens was het voorbij. Dat was geen gemakkelijke tijd nee.”

Actief leven

Zijn kinderen studeerden in die tijd en verhuisden nog al eens, zodat er veel geklust moest worden wat voor afleiding en bezigheid zorgden. “Bovendien heb ik samen met Tonny vele fietstochten door Europa gedaan. Op de bonnefooi, niet wetende waar we ’s avonds zouden slapen. Dat was een grandioze tijd. Veel avonturen beleefd en veel vrijheid gehad. Ons leven bestond uit fietsen, eten en slapen. En al die jaren hebben we maar één lekke band gehad.” Nog steeds fietst Paul veel en is hij vaak in zijn volkstuin te vinden. In zijn jonge jaren heeft Paul bovendien intensief aan hardlopen gedaan. “Dat heb ik zo’n 20 jaar gedaan. Daarbij liep ik wedstrijden door het gehele land. Ik was lid van THOR en een middenafstandsloper.” Hij is jeugdleider van V.V. Hoeven geweest, tien jaar lid van de sportraad in Hoeven en loopt vanaf de oprichting in 2012 inspectierondes voor het buurtpreventieteam Bovendonk. “Ook ben ik actief geweest binnen wijkvereniging de Brandestee en hielp bijvoorbeeld mee met het uitzetten van fietstochten, wat ik trouwens ook deed voor het koor van mijn vrouw,” lacht hij.

Facilitair manager

Sinds mei 1992 is hij (bestuurs)lid van Heemkundekring De Honderd Hoeven. “Ik was bij een lezing geweest en was meteen geraakt door die mensen. Al snel werd ik door de groep opgenomen. Jarenlang ben ik op de fiets naar het archief in Zevenbergen en later Oudenbosch gereden om dingen uit te zoeken. Dat was heel leuk en je ontmoette daar ook andere mensen. Nu via internet is dat allemaal veel afstandelijker geworden,” meent hij. Nadat de heemkundekring een eigen heemhuis kreeg, waarbij Paul nauw betrokken was bij de schoonmaak en inrichting van het gebouw, werd hij door de toenmalige voorzitter tot ‘facilitair manager’ benoemd. Hij beheert het heemhuis, is verantwoordelijk voor het onderhoud van het gebouw, bibliotheek, collectie en verzorgt de jaarlijkse distributie van de jaarboeken. “Al 23 jaar kom ik elke woensdagochtend samen met enkele andere vrijwilligers bij elkaar om zaken uit te zoeken, te archiveren en de artikelen van de jaarboeken voor te bereiden. Samen met John Jochems heb ik ook tientallen oude Hoevenaren geïnterviewd. Hij deed dan filmen en ik deed de gesprekken. Ook oude foto’s worden steeds meer aan mij voorgelegd, omdat ik nogal veel weet van vroeger,” vertelt hij verder. “Heel Hoeven kent Paul Bakkers,” merkt zijn vrouw tussentijds op.

Perplex

Een terechte onderscheiding voor deze bezige bij. “Ik blijf liever op de achtergrond en zag dit echt niet aankomen. Het drong eerst niet tot me door dat ik de burgemeester aan de lijn had. Daarna was ik totaal perplex en wist niet wat te zeggen. Pas een paar uur later was ik weer mezelf. Het is een fantastische ervaring. We hebben mooie dagen gehad, veel felicitaties en bloemen,” kijkt hij met een goed gevoel terug.