Jan van Middelkoop strijdt voor ‘zijn’ dorpshuis

STAMPERSGAT - De 64-jarige Jan van Middelkoop is van geboorte Hagenees en woont inmiddels ruim veertig jaar in het dijkdorp. Het wel en wee van Stampersgat gaat hem tot op de dag van vandaag aan het hart. Hij blijft zich inzetten voor de leefbaarheid en ‘zijn’ dorpshuis.

Jan en zijn vrouw Gemma zijn beiden afkomstig uit Den Haag. Op het appartement wat ze na hun huwelijk betrokken, waren ze na drie maanden al uitgekeken. “Dat was gewoon vreselijk,” vertelt Jan. “Omdat ik destijds in het zuiden werkte hebben we op de Gastelsedijk West een huis gekocht. Het hielp ook dat ik woorden als ‘mekaant’, ‘sebiet’ en ‘krek’ al kende,” zegt hij lachend.

Gezicht

Naadloos werd er geïntegreerd in de Stampersgatse gemeenschap. “Onze drie kinderen zijn hier geboren. We deden mee aan allerlei sociale activiteiten en zijn beiden gaan volleyballen bij Apollo’72.” Tevens werden ze lid van de harmonie en dweilband ’t Kan Nog Net. “Mijn vrouw ging in de band en carnaval vieren in mijn eentje vond ik niks, dus heb ik ook maar snel een instrument leren spelen. Na 28 jaar is de band vorig jaar trouwens gestopt.” Naast toeteren is zijn grootste hobby varen. Verder heeft hij een eigen administratie- en advieskantoor, is samen met zijn zoon Joost en Niels Aanraad eigenaar van de Roterij, is commissaris geweest bij een woningbouwvereniging en een bank, heeft 24 jaar in het bestuur van de Samenstichting Stampersgat gezeten en is al jarenlang ‘het gezicht’ van het dorpshuis.

Leefbaarheidswaakhond

“De stichting Dorpshuis is ook vanuit de samenstichting voortgekomen. De samenstichting heeft nu een duidelijke functie en trekt samen op mét de gemeente, maar in de jaren tachtig en negentig hebben we altijd moeten knokken. Het was als hond en kat. Ik was de ‘leefbaarheidswaakhond’ van het dorp. De subsidie die bijvoorbeeld het Veerhuis in die jaren kreeg was in verhouding zoveel meer dan het dorpshuis. Daar bleef ik dan tegen ageren.” Het dorpshuis heeft volgens Jan nooit willen concurreren met de horeca. “Dat was onze functie ook niet. Wij vingen veel andere verenigingen en groepen op zoals de gymclub en de majoretten. Nu zijn er haast geen café’s meer en wordt onze positie anders.”

Levend dorpshuis

Volgens Jan is bij de renovatie van de school amper rekening gehouden met het dorpshuis. “Zelfs de kinderopvang werd bij ons weggehaald. Dat hebben we gelukkig kunnen opvangen met een zorgcentrum. Wij hebben een levend dorpshuis met een gemiddelde bezetting van 90 uur per week, wat de komende jaren alleen maar meer wordt. Aan onderhoud en faciliteiten moet nu wat gebeuren,” zegt hij stellig.

Er komt nu een gemeentelijk onderzoek over de functie van dorpshuizen in Bosschenhoofd en Stampersgat. “Ik heb ingesproken in de gemeenteraad over de toekomst van het dorpshuis. Er moet gewoon veel aan gebeuren. De gemeente erkent nu ook de belangrijke functie, want ze gaan naar mijn mening geen substantieel bedrag uitgeven om er daarna niks aan te doen,” meent hij.