Stampershuis al tien jaar lang een thuis

STAMPERSGAT - Feest bij het Stampershuis! De woonvorm en dagbesteding voor mensen met een verstandelijke beperking vierde vorige week woensdag haar tienjarig bestaan. “We hebben het gevierd met een tuinfeest met het personeel en de bewoners: koffie met gebak, zang en dans, frites en snacks met ijs toe. Ze hebben er van genoten,” vertelt zorgmanager Astrid Uijdehaag (62), die samen met haar toenmalige echtgenoot het kleinschalige woonproject heeft opgestart. DOOR JOHAN WAGENMAKERS

Astrid is geboren en opgegroeid in Breda en heeft een opleiding verpleegkundige in Rotterdam gevolgd. “Met mijn opleiding heb ik nooit iets gedaan. Een van onze drie kinderen kreeg hersenvliesontsteking, had veel zorg nodig en daarom kon ik niet gaan werken. Thuis heb ik nog Atheneum met naast talen, aardrijkskunde en geschiedenis gedaan. Nadat we vanuit Amsterdam, waar ik tien jaar gewoond heb, naar Breda verhuisd zijn heb ik tot mijn 47e jaar bij een bakker gewerkt.”

Weten en doen

Het werken in de zorg bleef haar echter trekken. “Op jonge leeftijd heb ik een boek van een Engelsman gelezen die iets soortgelijks als het Stampershuis had opgericht en dat is bij mij altijd blijven hangen.” Een gerichte opleiding gehandicaptenzorg werd daarop door haar gevolgd. “Daarnaast ben ik in een instelling gaan werken. Ik wilde zoveel mogelijk weten en doen. Daar kwam ik veel zaken tegen waar ik het niet mee eens was. Mijn toenmalige man werkte ook in de zorg en hij vond het prima dat we iets voor onszelf begonnen.”

Super lekker pand

In Stampersgat in de Brugstraat werd met ‘De Oude Pastorie’ een geschikt huis gevonden. “Dat voelde direct goed. Een super lekker pand.” Op 28 april 2011 kwamen de eerste twee bewoners. “Marjorie en Yvonne, die nu nog steeds bij ons zijn.” Na enkele jaren stond Astrid er echter alleen voor. “Mijn man trok het niet meer, hij moest teveel vrijheid inleveren.” Omdat er teveel taken op het bordje van Astrid lagen en er bovendien ook nog eens gecertificeerd moest gaan worden, vroeg ze haar dochter Lewiesa om hulp. “Zij is in 2012 vanuit Turkije samen met haar man naar Nederland gekomen om mij bij te staan. Sindsdien ben ik de zorgmanager en kan ik me meer focussen op daar waar mijn hart ligt: zorgen. Lewiesa is verantwoordelijk voor personeelszaken, financiën en het borgen van de kwaliteit.

Goede binding

Momenteel telt het Stampershuis acht bewoners. “Ze hebben allemaal verschillende achtergronden, maar hebben hetzelfde lage sociale-emotionele niveau. Ze hebben veel vrije keuzes en eigen inbreng, maar structuur en duidelijkheid zijn erg belangrijk. Ze hebben een goede binding met elkaar en hebben het onderling erg gezellig." Naast een woonfunctie zorgt het Stampershuis tevens voor een zinvolle dagbesteding. Na dit de eerste jaren binnen de muren van het gebouw te hebben gedaan, vindt dit sinds 2015 op locatie bij een dependance van het Dorpshuis plaats. "Ze beschermden dan teveel hun eigen spulletjes." Ook zijn er bewoners die naar dagbestedingen elders gaan. "Die gaan dan bijvoorbeeld naar een zorgboerderij, lunchroom of winkel."

Moederrol

“Als inwonend zorgmanager ben je wel zeven dagen per week bezig. Het is wel een roeping. Ik heb ook echt de moederrol hier. Mijn streven is wel om dit tot mijn zeventigste of langer te blijven doen. Je moet echter wel realistisch blijven. Op tijd kijken naar vervanging, want het Stampershuis moet wel doorgaan. ’Jij moet hier altijd blijven. Als je niet meer kunt, dan dragen we je wel van de trap af,’ zei een bewoner al,” lacht ze. “Nee hoor, ik heb er nog geen moment spijt van gehad. We vormen gewoon een gezin. Lachen en verdriet gaat gewoon door elkaar heen.”[n]