Het verhaal van schoenmaker Cees Buijs

OUDENBOSCH - Vrijdag 26 november trok de 69-jarige Cees Buijs voor de laatste maal de deur van zijn schoenherstellerij in de Fenkelstraat dicht. Na een carrière van maar liefst 54 jaar, waarvan ruim 38 jaar in zijn eigen zaak, gaat hij van zijn welverdiende pensioen genieten. “Het is mooi geweest, schoenmaker Buijs verlaat zijn leest,” lacht hij.

“Met die lockdown vorig jaar, ga je nadenken over dingen. ‘Wat zit ik daar nog te doen,’ dacht ik bij mezelf. Na 54 jaar is het genoeg geweest. In deze branche is ook geen toekomst meer. Ooit waren er maar liefst 21 van dit soort zaken in Oudenbosch. Ik ben de laatste die nu gestopt is. Mijn vrouw Mia is drie jaar jonger dan ik, werkt nu nog in de zorg bij de Zellebergen en gaat binnenkort ook stoppen.”

Tien ambachten

Cees is in 1952 geboren in het dorp Moerdijk en zo’n beetje de middelste uit een gezin met 15 kinderen. “De lagere school bij de nonnen ging bij mij niet zo denderend. Op een dag kwamen ze met een lijstje van tien ambachten, waarvan ze vonden dat ik daar wel geschikt voor was. Ik kruiste schoenmaker aan.” Op 13-jarige leeftijd ging Cees twee jaar lang naar de vakschool in Breda om daarna nog vijf jaar avondschool te volgen. “Op mijn vijftiende ben ik begonnen op een klein schoenfabriekje in Roosendaal. Daar heb ik geleerd hoe je een schoen in elkaar moet zetten.”

Gouden handel

Mr. Minit in de Roselaar in Roosendaal was zijn volgend werkadres. “Daar heb ik het vier jaar volgehouden, maar na twee weken zag ik al dat dit gouden handel was en dat ik dit voor mezelf wilde gaan doen.” In 1983 kocht hij een pand aan in de Fenkelstraat in Oudenbosch waar voordien een parfurmeriewinkel in gevestigd was. “De zaak heb ik helemaal zelf opgezet. Naast schoenreparaties en het aanmaken van sleutels verkocht ik diverse accessoires als veters en schoensmeer.” Over klandizie heeft Cees in al die jaren zeker niet te klagen gehad. “Van alles kwam binnen, van het grootste tuig tot aan de burgemeester. Daar moet je dan wel mee om kunnen gaan, maar dat leer je vanzelf. Van het werk nam ik in elk geval niks mee naar huis. Je wordt ook een bekend figuur in het leven van zo’n dorp. Tot in Mexico kom je dan klanten tegen. Iemand had me daar zien lopen en vroeg later in de winkel hoe het daar was,” lacht hij. 

Dank

Het winkelpand heeft Cees verkocht aan Karip die er in januari als kleermaker van start gaat. “De sleutelservice gaat naar een fietsenmaker verderop in de straat.” Vanaf het moment dat Cees aankondigde dat hij ermee ging stoppen is het erg druk geweest. “Met tassen vol kwamen ze vragen of ik nog gauw alles wilde nakijken. Dus die laatste weken heb ik nog hard gewerkt. Klanten kwamen nog een praatje maken, attenties afgeven en bedanken voor de jarenlange service. Op mijn beurt wil ik graag alle klanten dank zeggen voor het gestelde vertrouwen in mij.” Cees gaat nu meer tijd voor zichzelf krijgen. “Fotograferen is echt een hobby van me en ik kook elke dag, zeven dagen in de week. Ik wil zelf meer in de tuin werken en heb al afscheid genomen van de tuinman. Onlangs hebben we een caravan gekocht om in Nederland wat rond te karren zodra het weer goed weer wordt. Nee, emoties heb ik niet gehad, het is goed zo.”