Aan de keukentafel met Thea Jansen: ‘Die periode vormde de rugzak die ik nodig had om te ondernemen’

WOUW - Thea Jansen is al ruim tien jaar eigenaresse van Wouw Bruidsmode in Wouw. Ze is de enige bruidsmodezaak in de gemeente Roosendaal, maar ook ver buiten de gemeentegrenzen weten ze haar te vinden.

Thea, waarom ben je ooit een bruidszaak begonnen?

Op mijn zestiende kwam ik al met dit vak in aanraking door een vakantiebaantje. Er zat toen nog een groothandel in trouwjurken in het dorp en zo ben ik er eigenlijk ingerold. Ik vond het zo leuk dat ik de studie Mode en Kleding ben gaan volgen. Daarna ben ik gaan werken bij Bert Viel in Roosendaal. Daar stond ik op de damesafdeling en daar heb ik het vak echt geleerd.

En van daaruit ben je je eigen zaak begonnen?
Nee, na een aantal jaar ben ik, via wat omzwervingen, bij de Rabobank terechtgekomen. Dat was in eerste instantie als uitzendkracht voor zes weken, maar ik ben er elf jaar blijven hangen. Die periode vormde de rugzak die ik nodig had om zelf te ondernemen. Het is fijn verstand te hebben van witte jurken, maar je moet als ondernemer ook verstand hebben van bijvoorbeeld financiën en verzekeringen. Ondernemen is niet één ding, je moet van veel meer verstand hebben. Je ziet dat steeds vaker. Ondernemers die heel goed zijn in hun eigen vak, maar die niet slagen omdat ze het ondernemerschap niet in de vingers hebben. Je hoeft niet alles zelf te weten, maar je moet wel weten waar je terecht kan met vragen.

Wanneer kwam voor jou het moment dat je voor jezelf begon?

Ik ben uiteindelijk bij de Rabobank gestopt omdat ik voor de tweede keer moeder werd. Ik ben toen vier jaar thuisgebleven bij de kinderen. Toen ging de enige bruidsmodezaak in Roosendaal weg en dat was het moment dat ik tegen Eric zei: ‘Het is nu of nooit’. Het was het juiste moment voor mij als persoon en voor ons als gezin. Toen zijn we heel bewust op zoek gegaan naar een woon-winkelpand. We hebben ook in Roosendaal gekeken, maar daar was óf de locatie niet geschikt, óf de woning was niet goed óf het was gewoon te duur. Uiteindelijk zat ik met mijn vader bij de huisarts in Wouw toen ik zag dat de winkel tegenover opruiming hield. Ik ben toen op onderzoek uitgegaan en zag dat de zaak te koop stond. Het voldeed aan alle eisen en toen we voor de eerste keer gingen kijken, wist ik ook meteen de naam voor de zaak: Wouw Bruidsmode. Het woord ‘Wauw’ past heel erg goed in onze branche.

Vond je het spannend om voor jezelf te beginnen?
Spannend? Ja, maar we hadden wel een hele goede voorbereiding, waardoor het ook weer niet spannend was. Dat is tegenstrijdig hè? Het zat al zolang in mijn systeem dat ik dit wilde doen. Ondernemen is altijd risico’s nemen, maar ik heb er nooit spijt van gehad. Zelfs nu niet. Zelfs nu proberen we nog creatiever te worden om er straks beter uit te komen.

Hoe belangrijk is het voor jou om samen te werken met andere ondernemers in het dorp?
Dat is heel belangrijk. Ik werk bijvoorbeeld wel eens samen met de lokale horeca. Het is belangrijk om elkaar te versterken. We hebben allemaal onze eigen expertise en daar moet je gebruik van maken. Er wordt vaak geschreven over ondernemers in de binnenstad van Roosendaal, maar juist ondernemers in de dorpen zorgen echt voor de leefbaarheid. Daarom ben ik ook geen fan van grote internetsites. Uiteindelijk zijn het de lokale ondernemers die verenigingen sponsoren en die zorgen voor de aankleding van het dorp.

Hoe ben jij omgegaan met de coronaperiode?
Ik wil positief blijven, al moet ik wel zeggen dat het 1,5 jaar geleden anders was dan nu. Toen dachten we: ‘Dit gaan we wel even fixen’. Die gedachte is er nu niet meer. Vorig jaar hebben we samen met Benjamin Scheltema de Wouw-trui ontwikkeld. Daar hebben we er veel van verkocht en toen kregen we echt heel veel steun vanuit het dorp. Mensen konden bij de horeca een pakketje kopen, maar ze wilden ons ook steunen. Dat kon met die trui. Daarnaast heb ik vorig jaar ‘window shopping’ geïntroduceerd. Dan had ik een telefonische afspraak met een klant om eerst alle wensen door te spreken. Daarna maakte ik een afspraak met haar en zorgde ik dat alle jurken die voldeden aan haar wensen te zien waren in de etalage. Terwijl zij buiten naar de jurken keek, belden we weer en als ze dan toch iets anders wilde, dan kon ik dat snel pakken in de winkel. Zo hebben we gelukkig toch veel vrouwen nog aan een jurk kunnen helpen, want ze zijn op deze manier allemaal geslaagd. En nu, in de huidige lockdown, staan de eerste afspraken alweer!

Creatief! Maakt dit soort creativiteit van jou een goede ondernemer?
Dat is lastig om van jezelf te zeggen. Ik denk wel dat ik een goede ondernemer ben, maar ik denk ook dat je ondernemerschap niet kan leren. Mijn ouders waren geen ondernemers, maar toch zit er iets in mijn bloed. Ondernemerschap is ook een stukje eigenwijsheid, de gedachte: ‘Ik ga het zelf wel regelen’. Dat heb ik wel heel erg. In de huidige tijd zijn er wel momenten waarop ook ik het even niet meer zie zitten zoals zoveel ondernemers. Ondertussen durf ik die momenten ook wel te laten zien aan mijn omgeving, ik ben namelijk niet bang om het eerlijke verhaal te vertellen

Hoe zie je de toekomst?

Ik ga er wel vanuit dat wij Nederlanders ook na de coronaperiode wel van een feestje houden. Daar haal ik de kracht uit om door te gaan. Onze branche zal nooit online door kunnen gaan. Mensen willen het vakmanschap zien en dat kunnen ze gelukkig ook nog steeds waarderen. Dus, zodra het weer mag, dan wordt er weer massaal getrouwd en daar hoort toch een jurk bij. Ik heb dus wel vertrouwen in de toekomst. 

Laatste vraag alweer: Met wie zou jij aan de keukentafel willen zitten?
Ik zou wel heel graag een keer met Maxima aan de keukentafel willen zitten. Dit jaar is het twintig jaar geleden dat ze is getrouwd. Ik vind haar een hele krachtige vrouw, echt een powervrouw. Ik zou haar gewoon huis-, tuin- en keukendingen willen vragen, zoals hoe regel jij nou alles? Drukke baan en kinderen. Ze hebben dan wel een hofhouding, maar ik heb het idee dat ze ook heel veel zelf doet.