Platina huwelijk van Jan en Lucy Hopmans

OUDENBOSCH - 70 jaar getrouwd! Een unicum voor Jan Hopmans (95) en Lucy Koetsenruijter (94). Ze werden overstelpt door bloemen, brieven, cadeaus en kaarten van onder meer de koning en koningin, de commissaris van de Koning, de gemeente Halderberge en medewerkers en management van het Oostkwartier waar het platina echtpaar sinds anderhalf jaar verzorgd wordt. 

“Het is een hele mijlpaal en komt niet zoveel voor hé,” merkt Jan op. “We hebben zoveel meegemaakt en kunnen daar zoveel over vertellen.” Samen genieten ze met volle teugen van alle feestelijkheden. Lucy is wat slechthorend en vergeetachtig en heeft extra rust nodig en Jan kent ook fysieke ongemakken. “De ouderdom komt met gebreken hé, maar dit werkt nog steeds goed hoor,” zegt hij wijzend naar zijn hoofd.

Landbouwbedrijf

Jan is geboren in Fijnaart en heeft, omdat zijn moeder daar vandaan kwam, eerst op Goeree Overflakkee in Achthuizen geboerd. Later nam hij in Dinteloord, de geboorteplaats van Lucy, een landbouwbedrijf over. Uit het huwelijk zijn 6 kinderen, 13 kleinkinderen en 2 achterkleinkinderen voortgekomen. “Al onze kinderen hebben gestudeerd op een na en dat was Wim, hij heeft de boerderij overgenomen. Drie van onze kinderen zijn echter geëmigreerd en wonen in Canada, Amerika en Qatar. In april rond de verjaardag van Lucy komen ze naar Nederland en gaan we het met zijn allen vieren.”

Legernummer

Ze hebben elkaar op een ietwat vreemde manier leren kennen. “Ik kende haar broer en wij gingen vaak met wat jongelui uit in Bergen op Zoom. Daar zaten in een gelegenheid twee meisjes op een verhoging. ‘Dat zijn leuke meiden,’ zei ik tegen hem. ‘Wie zijn dat?’ Dat bleken dus twee zussen van hem te zijn,” lacht Jan. Lucy heeft op de kostschool in Oudenbosch gezeten, wat vroeger erg gebruikelijk was. “Vechten met de nonnen bij Sint Anna, noemde ik dat altijd,” merkt ze daarbij op. “Daar had ik het niet zo op.” Allebei hebben ze bewust de oorlog meegemaakt. “Om acht uur ging overal de deur op slot. Er was niks te doen.” Kort na de oorlog moest Jan in militaire dienst en werd hij voor drie jaar naar Indië gestuurd. “We hadden al kennis aan elkaar en al die tijd heeft Lucy op mij gewacht. Ze heeft zoveel brieven geschreven dat ze nu zelfs mijn legernummer nog weet. Andersom is zij ook mijn redding geweest. Er waren veel leuke meisjes in Indië, maar ik had haar al. Haar foto stond bij mijn bed.” 

Gelukkig en goed leven

Lucy was goed met haar handen en deed aan beeldhouwen, schilderen en boetseren. Organiseren zat ook in het bloed. Zo is Jan onder meer voorzitter van de raad van bestuur van de Rabobank geweest en Lucy voorzitter van de land-en tuinbouwvrouwen. Jan had eigenlijk maar één hobby en dat was werken op de boerderij. “Nadat Wim de boerderij had overgenomen hebben we meer dan 30 jaar in het dorp Dinteloord zelf gewoond. Daar hadden we een grote tuin waarin ik veel bezig was en vrijwel elke dag fietste ik terug naar de boerderij.” Het paar kijkt terug op een gelukkig en goed leven. “We hebben gelukkig weinig tegenslagen gehad. Tot slot willen wij alle instanties hartelijk bedanken voor de ontvangen cadeaus.