De 25 tattoos van Manuela Karansingh

De 38-jarige Manuela Karansingh uit Oudenbosch vond tattoos altijd al wel mooi, maar had er tot vijftien jaar geleden nog geen enkele op haar lichaam laten zetten, totdat ze er een van haar oom kreeg. Ze was met hem mee gegaan omdat hij er een bij zichzelf ging zetten en werd meteen gegrepen door de geur en de sfeer in de salon. “Al die plaatjes die ik bij andere mensen zag spraken mij wel aan. Ik begin met eentje en daar laat ik het bij, dacht ik toen,” vertelt ze. 

Nu 15 jaar later is dat toch even anders gelopen en prijken er inmiddels 25 tattoos voornamelijk verdeeld over armen, benen en handen. “Ik mocht dus met mijn oom mee. De geur van Dettol en het geluid van het apparaat vergeet je niet meer. Van hem mocht ik er ook een uitkiezen. Als een gekkie begon ik te bladeren in een boek en heb een M op mijn enkel laten zetten. Daar houd ik het bij, maakte ik mezelf wijs,” vertelt ze verder. “Pas lange tijd later wilde ik er nog een en heb ik mijn initialen aan de zijkant van mijn hand laten zetten. Voor even dacht ik ‘compleet’ te zijn, maar telkens als ik de geur van Dettol ruik heb ik zin om een nieuwe te zetten. Dat zijn inderdaad tattoos die ik dan heel impulsief laat zetten en in een boek uitzoek.” 

Van al haar tattoos hebben er maar twee echte betekenis en emotionele waarde voor haar. “Dat is de naam van mijn dochter in mijn zij en een handtekening van mijn overleden vader.” Slechts een van haar tattoos is in kleur. “Dat is een roze strik, maar daar heb ik al spijt van omdat ik kleur toch niet zo mooi vind. Dat bepaalde kleuren niet meer gebruikt mogen worden maakt me niet uit. Daar ben ik heel nuchter in. Ook laat ik het bij verschillende mensen doen. Mijn laatste tattoo heb ik nog niet gezet hoor, want mijn linkerkant is iets voller dan mijn rechterkant,” lacht ze tot slot. [n]