Een dag op een Halderbergs stembureau is allesbehalve saai

STAMPERSGAT – Antoon Koevoets, begenadigd verteller en Stampersgatter in hart en
nieren, is al 27 jaar stembureaulid. Moeiteloos lepelt hij de ene na de andere grappige
anekdote op en maakt daarmee korte metten met het stoffige imago van het stembureau. 

"Op mijn achttiende ging ik zelf voor het eerst stemmen in het zaaltje van café Tante
Be", blikt Antoon terug. " Ik zie nog voor me hoe vijf ernstige, grijze heren op een rijtje
achter een tafel zaten, ieder met een borrel en een sigaar voor zich. Het voelde als een
inquisitie. Gelukkig is die plechtige, haast ceremoniële sfeer verdwenen en gaat het er nu
meer ontspannen aan toe."

Omkopingsschandaal
In 1991 kreeg Antoon een brief waarin raadsleden werden opgeroepen om zitting te
nemen op het stembureau in verband met de naderende Provinciale Statenverkiezingen.
Antoon, die het jaar daarvoor in de gemeenteraad van Oud en Nieuw Gastel was gekozen,
besloot daaraan gehoor te geven. "Ik werd ingedeeld bij het stembureau in OBS de Linde,
waar ik de kiezers de stembiljetten mocht overhandigen. Op een gegeven moment kwam
er een dame binnen die mij een hand gaf. Wat bleek? Ze had een tientje in mijn hand
gedrukt. Ik riep haar terug, maar ze luisterde niet. College Piet Vergouwen suste mijn
gemoed door te verklaren dat ze dat ieder jaar deed en het als bijdrage voor het
koffiepotje kon beschouwen. Dat was mijn eerste omkopingsschandaal", lacht Antoon.

Drilboor
"Na dat jaar mocht ik in Stampersgat op het stembureau zitten", vertelt hij verder. "We
zaten toen nog in het voormalige fietsenhok van de school dat tot clubhuis was
verbouwd. Er waren amper voorzieningen en het was er óf te koud óf te warm. De eerste
keer dat ik daar voorzitter was, kwam er 's morgens vroeg doodleuk een aannemer in
overall binnenlopen die boven ons hoofd een gat in de muur ging hakken, met een
drilboor! De schooldirecteur had hem op die dag besteld en dus wilde hij zijn klus per se
afmaken. Daar hebben we toch een stokje voor gestoken. Vrijwel meteen ben ik gaan
lobbyen voor een andere locatie. Die vonden we in de vorm van Zaal Geers, die ons tot
op de dag van vandaag een uitstekend onderkomen biedt."

Hilarisch
Ook de keer dat de dochter en schoonzoon van Gerard Huijpen kwamen stemmen, staat
Anton nog goed bij. "Alhoewel de schoonzoon ook op de kieslijst stond, hadden beiden
duidelijk instructies gekregen om op Gerard te stemmen. Hoe ik dat weet? Nadat de
schoonzoon had gestemd, kwam hij bij mij een nieuw stembiljet vragen. Even later
hoorde ik hem gniffelend aan zijn vrouw vertellen dat hij uiteindelijk toch op zichzelf had
gestemd. Daar kan ik hartelijk om lachen. Of om die keer dat er een nogal typisch
vrouwtje, dat regelmatig in haar pyjama op straat liep, op het raam stond te bonken om
07.00 uur. Toen ik gebaarde dat het te vroeg was om te stemmen, liep ze weg om even
later terug te keren met een briefje dat ze voor het raam hield. 'Wil jij voor mij stemmen,
ik kan niet tegen rook', stond erop. Hilarisch toch?"

Politieagent
"Uiteraard word ik ook weleens uitgedaagd door bekenden die zich op zo'n dag verplicht
moeten identificeren. Dan leg ik uit dat het bij de procedure hoort. Toch weiger ik om
politieagent te spelen. Officieel mag je niet met twee mensen in een stemhokje, maar als
iemand een geestelijke of lichamelijke beperking heeft, knijp ik een oogje dicht als een
familielid een handje helpt. Ook een kind mag van mij mee het stemhokje in. Des te meer
worden ze zich bewust van het belang van stemmen. Dat groep 8 ieder jaar komt kijken,
juich ik dan ook toe. Zolang ik helder van geest ben, blijf ik dit dankbare werk doen",
vertelt Antoon die de overige dagen vult met tal van vrijwillige taken. "Een speldje of
lintje heb ik nog niet gekregen, maar hopelijk komt burgemeester Jobke een keer bij mij
thuis eten om alsnog mijn jubileum te vieren", gekscheert Antoon tot besluit.