Ans zorgt haar hele leven voor anderen

BOSSCHENHOOFD - Op vrijdag 26 april vond de jaarlijkse lintjesregen plaats. In onze gemeente hebben in totaal 9 mensen de versierselen die bij de Koninklijke Onderscheiding horen, door burgemeester Jobke Vonk-Vedder opgespeld gekregen. De komende weken zetten we de gedecoreerden in het zonnetje. In aflevering 3 doet de 80-jarige Ans Smolders haar verhaal.

"Zeg maar je en jou hoor. Ik ben maar één keer per maand mevrouw en dat is als de AOW binnenkomt," lacht Ans Smolders ondertussen koffie inschenkend. Ze heeft een zeer bewogen leven gekend, waarbij de zorg voor derden altijd voorop stond en staat. Haar man Kees is 17 jaar geleden op 68-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van een herseninfarct die hem negen jaar eerder had getroffen en hun zoon Kees vier jaar later op 43-jarige leeftijd, nadat hij met een hersenbeschadiging was geboren.

Stralen

"We hebben altijd heel goed voor onze zoon gezorgd. Hij heeft in meerdere tehuizen gezeten, waarvan de langste tijd in het Sterrebos in Roosendaal. Vrijwel dagelijks gingen wij daar naartoe om hem verder te verzorgen. De dokters zeiden dat hij maar 7 jaar zou worden, maar dat is gelukkig wel iets langer geworden. Zodra hij ons dan zag aankomen, begonnen zijn ogen al te stralen." Ook voor haar man stond Ans, zeker na het infarct, altijd klaar. "Ik heb hem al die tijd hier thuis verzorgd, geholpen met aankleden en scheren enzovoorts."

Pineut

Een mooi moment voor Ans was dan ook dat ze bij de uitreiking van het lintje 'haar mannen' er ook bij kon betrekken, omdat er van beiden een mooi getekend portret aan de muur hangt. "Van mijn dochter Moniek moest ik me die dag netjes aankleden, maar ze zei niet waarvoor. Ze heeft altijd naar mij geluisterd, dus luister ik nu naar haar. Makkelijk toch! Mijn broer met zijn vrouw en mijn petekind en Moniek met haar man zaten bij mij binnen toen ineens de burgemeester voor de deur stond met een sliert van bekenden erachteraan. 'Oh jee, nou bende ok de pineut,' zei ik tegen mezelf," lacht ze hardop.

Tijd gevonden

Naast de zorg voor haar eigen gezin heeft Ans ook nog de tijd gevonden en genomen om zich verdienstelijk te maken voor de gemeenschap in het algemeen en hulpbehoevenden in haar naaste omgeving in het bijzonder. "In ben 40 jaar beheerster van gemeenschapshuis De Schakel geweest. Dit was een betaalde baan, dus daar heb ik het lintje niet voor gehad," glimlacht ze. Wel bezorgt ze vanaf 1969 tot op de dag van vandaag het parochieblad 'Contact' in een wijk van Bosschenhoofd. Was ze vanaf 1995 tot 2011 bestuurslid van De Zonnebloem en betrokken bij het regelen van evenementen en excursies en het bezoeken van mensen aan huis. De laatste jaren is ze vooral (mantel)zorger van haar buurman en andere dorpsgenoten. Ze kookt, haalt boodschappen, helpt bij dokters-en ziekenhuisbezoek en ondersteunt waar nodig. Ook staat ze elke vier weken achter de bar bij het Alzheimer Café in Saint Louis. "In het verleden heb ik ook nog veel gecollecteerd voor allerlei dingen, maar ik kreeg teveel last van mijn knieën en bovendien was het niet leuk meer. Als mensen mij zagen aankomen, draaiden ze zich om."

Boek

Omdat er volgens Ans in Bosschenhoofd zelf niet veel meer te doen is, zit ze nu veel in Hoeven. "Daar kaart en koersbal ik. Ik organiseer niks meer, maar ga nog wel graag mee. Onlangs heb ik mijn rijbewijs verlengd gekregen voor tenminste 5 jaar, zodat ik nog niet van een ander afhankelijk ben. Zolang ik het kan blijf ik voor anderen zorgen." De mooiste herinneringen heeft Ans aan haar tijd bij De Zonnebloem en de reisjes en vakanties met haar zoon en man. "Broeder William ging ook altijd mee op die vakanties. Hij was zo'n beetje de raddraaier. Och, ik heb zoveel meegemaakt dat ik er een boek over kan schrijven."