'Juf Minka is het blijst als wij er allemaal zijn'

VROUWENPOLDER - “Saamhorigheid is ons woord, we doen veel met alle kinderen van de school samen”, vertelt Minka Holtes over ‘haar’ De Goede Polder in Vrouwenpolder. Dat bleek ook bij de viering van haar veertigjarig onderwijsjubileum. Met onder meer een zelfgemaakt lied, gezongen door alle kinderen die ook muziek maakten met bellen en begeleid door een vader op basgitaar, zette de basisschool juf Minka in het zonnetje. “Het was prachtig”, geniet ze nog na.

Juf Minka is niet zo van de voorgrond, maar voor haar jubileum moest ze er toch aan geloven. De kinderen en collega’s wilden haar graag feliciteren, want ze werkt al ruim dertig jaar bij De Goede Polder. “Ik heb een rek met 54 potjes met zaadjes gekregen en dat heeft nu een mooi plekje in mijn tuin”, vertelt ze op het schoolplein, terwijl de spelende kleuters regelmatig een knuffel komen halen of haar iets laten zien. Een bloempotje namens iedere leerling, het is een symbolisch cadeau. “De zaadjes groeien, net zoals de kinderen. Een klas is als een boeket. De ene bloem steekt eruit, de andere is korter en heeft wat meer aandacht nodig om tot bloei te komen. Ieder kind is uniek en heeft zijn eigen talenten. Ik zie het individu en kijk hoe ik hem of haar het beste verder kan helpen. Dat is altijd mijn insteek geweest. Geen eenheidsworst”, glimlacht ze.

Kleuters

Juf Minka is naast leerkracht intern begeleider en heeft door de jaren heen verschillende leeftijden les gegeven. Het liefst is ze kleuterjuf en dat wilde ze als meisje al worden. “Het voelt als een roeping. Een vriendin van mijn moeder was hoofdleidster op een kleuterschool en ik mocht wel eens bij haar kijken. Dat vond ik geweldig.” Het bracht de jubilaris rond haar negentiende voor haar eerste eigen klas.
De kleuterschool bestaat niet meer, maar juf Minka ziet zichzelf nog steeds als een echte kleuterleidster. “Kleuters maken in enkele maanden zó’n ontwikkeling door, daaraan kun je als juf veel bijdragen. Niet met dwang, maar met een aai over de bol en zonder ze in een keurslijf te willen persen. Heb vertrouwen in een kind.”

Terugspoelen

In ruim veertig jaar heeft juf Minka veel veranderingen meegemaakt en niet alles is leuk of eenvoudig, maar ze probeert positief met situaties om te gaan en te bekijken hoe het beter kan. “Je moet als leerkracht heel veel, maar je kunt vaak je eigen draai aan lessen geven. En natuurlijk is een grote klas niet altijd makkelijk, maar kinderen leren ook veel van elkaar. Ze weten al heel vroeg dat je als groep samen speelt en elkaar troost als er iemand verdrietig is. Bij ruzie spoelen we het verhaal terug en vraag ik wat we anders hadden kunnen doen. Dan komen de kinderen zelf met suggesties.”

Stopknop

Haar eerste kleuterklas telde meteen 32 leerlingen. “Anja had het Down-syndroom, maar ik zag dat ze veel potentie had. Ik adviseerde dat ze naar de mlk-school (voor moeilijk lerende kinderen, redactie) zou gaan in plaats van de zmlk, voor zeer moeilijk lerende kinderen. Maar dat vond de school niet goed. ‘Dit mág toch niet?’, dacht ik toen. Dat vond ik heel erg.” Het stimuleerde haar om zich zo goed mogelijk in te zetten voor de kinderen. Ze verdiepte zich onder meer in hoogbegaafdheid en mindfulness, bijvoorbeeld om de kinderen te helpen ontspannen. “Bij onze ‘kikker-training’ vraag ik de kinderen waar hun ‘stopknop’ zit. Bij de een is dat op de knie en bij de andere op de arm. Als ze moe zijn, kunnen ze op de stopknop drukken en even gaan zitten. Zo leren ze hun grenzen aangeven. Pas vertelde een meisje dat ze ‘s nachts wakker was geworden en angstig was, maar niet naar haar ouders was gegaan, maar door op haar ademhaling te letten rustig was geworden. Dat is toch prachtig?”

De 63-jarige juf Minka staat nog vol enthousiasme voor de groep en dat merken de kinderen ook. “Juf is het blijst als wij er allemaal zijn”, zeggen kleuters Swen, Morten, Macey, Merel, Niek en Feline.