Edwin Tilroe.
Edwin Tilroe. Foto: Edwin Mijnsbergen

Edwin Tilroe: ‘Dit deed ik echt voor mezelf’

Door: Edwin Mijnsbergen Algemeen

Hij is al bijna dertig jaar geleden dat Vlissinger Edwin Tilroe in de voetsporen trad van zijn vader en grootvader door Tilroe Optiek in de Walstraat over te nemen. Samen met zijn vrouw en zus runt hij het familiebedrijf na al die jaren nog steeds met veel plezier. Edwin vertelt graag over het optiekvak maar ons gesprek komt al snel op heel andere onderwerpen. De opticien verdiept zich namelijk graag in de geschiedenis van zijn geboorteplaats en publiceert zijn bevindingen regelmatig, zowel online als in gedrukte vorm. Over dat onderwerp praat hij minstens zo graag. Het is zijn passie.

Edwin: wil je jezelf even kort voorstellen, voor de mensen die jou nog niet kennen?

“Wat wil je allemaal van me weten? Het is toch ook een beetje saai om te vertellen dat ik 49 ben, gelukkig getrouwd, twee mooie dochters heb en dat ik ben geboren en getogen in Vlissingen? Maar zo is het dus. Ik stapte rond mijn twintigste in de zaak, na de afronding van mijn opleiding tot opticien. Mijn vrouw, die ik tijdens die opleiding heb leren kennen, ging zelfs al een jaartje eerder aan de slag in de optiek. Team Tilroe bestaat uit familie en medewerkers. Ik ben trots op iedereen.


Zijn jullie als stel en gezin dan niet de hele dag over jullie werk bezig?


“Dat valt mee hoor. Natuurlijk bespreken we ook thuis wel dingen, maar het meeste overleggen we op de werkvloer. Een voordeel is dat we werk en privé goed op elkaar af kunnen stemmen. Dat ik op deze donderdag vrij ben komt daar uit voort. Ik heb jaren geleden al een soort papadag ingesteld. Voor de meiden is dat niet meer nodig, maar ik heb ‘m er gewoon ingehouden.” Lachend wijst hij naar de hond: “dan heb ik alle tijd voor hem hier. We hebben vanochtend nog gewandeld van Groot Valkenisse naar huis. Ik was de laatste in het gezin die een hond wilde. Drie keer raden wie van ons er nu het meest aan gehecht is. Maar kom op, laten we in de tuin gaan zitten, het zonnetje schijnt!”

Prachtige tuin hebben jullie! Zie ik daar nu een bunker, achter die klimop?


“Dat heb je goed gezien. Die kregen we er gewoon bij toen we dit huis kochten. Hij is ons eigendom. We gebruiken ‘m als opslagruimte. De muren zijn twee tot drie meter dik, het plafond ook. Die laten we dus staan. Bovendien wordt de grond waar de bunker op staat door de gemeente nu niet aangeslagen als bouwgrond. Als we hem af zouden breken gebeurt dat wel. Die bunker overleeft mij wel, ook al is de garantie wel verlopen. Soms zijn er lekkages en moet ik de boel leegpompen. Sommige mensen denken dat we het huis hebben gekocht vanwége die bunker. Iedereen weet dat ik dol ben op de geschiedenis van de stad, en me graag verdiep in de Tweede Wereldoorlog. Maar dat is dus niet het geval. Mijn vrouw viel als een blok voor dit huis, dat was de reden voor de aankoop.”


Over je belangstelling voor geschiedenis: je publiceert er veel over op flessinghe.nl. Eind 2019 publiceerde je het boek Operation Infatuate - de aanval op Vlissingen, over de landing van de geallieerde troepen in Vlissingen, in november 1944. Hoe kwam je daar bij?


“Geschiedenis in het algemeen, en die van Vlissingen in het bijzonder heeft altijd mijn interesse gehad. Een jaar of zes geleden kwam Vlissingen tijdens de Tweede Wereldoorlog in het nieuws. Ik vroeg me toen af wat er écht gebeurd was. Er was al veel over gepubliceerd. Toen ik me daarin verdiepte ontdekte dat het vaak overschrijfwerk betrof. Ik ben teruggegaan naar de bron, naar documenten uit Engelse en Canadese archieven. Dan heb je het over de verslagen van de commandanten die hier toen de leiding hadden, en de beschrijvingen van de voorbereidingen. Daar is vervolgens een verhaal uit ontstaan, dat ik aanvankelijk online publiceerde, maar uiteindelijk ook als boek, dat ik uitgaf in eigen beheer, om niet van andere partijen afhankelijk te zijn. Het heeft me wel wat gekost, zowel financieel als in tijd, maar dat had ik er graag voor over. Dit deed ik echt voor mezelf. Ik vond het een mooie uitdaging om juist te focussen op die specifieke periode en de manschappen van uur tot uur te volgen door de straten van de stad, tot het moment dat Vlissingen, na een zware strijd, ontdaan was van Duitse bezetters.”

Is jouw lezing van het gebeurde heel anders dan in een andere publicaties?


“Mijn verslag is vooral uitgebreider. De focus ligt vaak op het No. 4 Commando dat de operatie uitvoerde, maar er waren nog veel meer onderdelen bij betrokken. Daar ga ik ook op in.”


Smaakt het uitgeven van een boek naar meer? Ga je nog meer publiceren? Of zie je het als een uit de hand gelopen hobby?


“Als je mijn werkkamer zou zien boven…daar ligt nog zó veel documentatie. Er komt ongetwijfeld een vervolg. En of het een hobby is? Ik vind het in ieder geval echt leuk om te doen. Als ik er eenmaal aan ben begonnen wil ik het afmaken ook. Eerder heb ik me ook al verdiept in Vlissingen als vesting in de Franse tijd. Daar heb ik toen ook veel werk van gemaakt. Die periode is misschien nog interessanter dan de Tweede Wereldoorlog, maar goed, dat is weer een ander verhaal.”


Je werkt wel hard Edwin. Deze liefhebberij is toch ook bijna werk, naast je werk?


“Het kost veel tijd ja, maar ik doe het graag. Dan ervaar je het niet als werk. Ik vergeet andere vormen van ontspanning ook niet. Met hardlopen ben ik gestopt, maar ik wandel graag met de hond, en doe ook jachttrainingen met hem. Verder speel ik graag gitaar en ik lees veel. Ik vermaak me wel, geloof het maar. Wil je de bunker nu even van binnen zien?”

PASPOORT

Naam:
Edwin Tilroe (49)

Functie:
Eigenaar/Opticien

Bedrijf:
Tilroe Optiek

Sinds:
1991

Hobby’s:
“Naast mijn onderzoek naar, en het publiceren over de geschiedenis van Vlissingen beweeg ik ook graag. Met hardlopen ben ik gestopt, maar ik wandel graag met de hond, en doe ook jachttrainingen met hem. Verder speel ik graag gitaar en ik lees veel.”



Blijf op de hoogte van het lokale nieuws uit jouw regio met onze dagelijkse nieuwsbrief