Labyrint in park Toorenvliedt wijst je de weg

MIDDELBURG – Het labyrint in park Toorenvliedt is opnieuw aangelegd, omdat de buxussen van het oude labyrint aangetast waren door de buxusmot. Die nieuwe ‘dwaaltuin’ die onofficieel op 1 mei werd geopend is gemaakt van schelpen en kinderkopjes. 

Piet de Bruin is adviseur van het wijkteam ’t Zand-Stromenwijk-Rittenburg. Hij vertelt gepassioneerd over park Toorenvliedt, waar hij vaak komt. Hij wijst naar de betontegels in de hoofdentree aan de Koudekerkseweg met inscripties over de geschiedenis, het landhuis dat uit 1650 dateert, de interessante bunkerroute en naar de plaats verderop waar vogelopvang De Mikke te vinden is en waar vermaarde festivals werden gehouden in het openluchttheater. En passant houdt hij in de gaten of honden niet loslopen en signaleert hij ook een specht die langs de stam van een boom omhoog klautert. Als zoon van schrijver M.P. de Bruin is hij geboeid door geschiedenis.

Niet verdwalen
Samen met André Groenenberg is Piet de initiatiefnemer van het labyrint dat pal achter landhuis Toorenvliedt ligt. Hij vertelt er honderduit over. “Het oude labyrint werd in 2007 geopend. Met een groep vrijwilligers hebben we toen honderden buxusstruiken geplant, met daartussen een schelpenpad. Een labyrint heeft globaal een bepaalde afmeting met zeven ringen. In ongeveer driehonderd stappen wandel je vanaf het begin in het westen, over het bochtige pad, naar het midden en terug naar het oosten. Dat is symbolisch voor het nieuwe: de kant waar de zon opkomt. In een doolhof moet je afslagen kiezen en kun je verdwalen, een labyrint wijst je de juiste weg. Het staat symbool voor je levenspad en wat gaat je dat brengen?”Een labyrint fascineert hem omdat het mensen, natuur en culturen verbindt. “Labyrinten bestaan al duizenden jaren. Ze hebben niets te maken met religie maar bieden een soort mini-pelgrimage en zingeving. Ik zeg wel eens tegen kinderen dat ze een wens moeten doen en daarna het labyrint lopen. Misschien komt de wens dan wel uit.”

Bedrag niet noemen
Zelf loopt hij het labyrint nog regelmatig en veegt de paden ook schoon. “Het geeft me rust en bescherming. Je staat met je voeten op de grond maar kan jezelf innerlijk schouwen en ook rondkijken. Het past geweldig in dit park met de kunst, de bunkers, de villa die destijds was bezet door de Duitsers, maar ook het vele groen en het jonge leven.”Toen de buxusmotten de planten hadden kaalgevreten, wilde Piet het labyrint nieuw leven inblazen. Dat betekende een flink kostenplaatje, waarvan hij het bedrag niet wil noemen. De gemeente leverde de stenen, de Rabobank, de Rotaryclub Middelburg en de wijktafel hebben een bedrag gesponsord en vrijwilligers en mensen van de Buurttuin Stromenwijk waren eveneens betrokken.

Minder vrijwilligers
Piet vindt het labyrint een open podium. “Het is laagdrempelig, 24/7 toegankelijk en gratis. Als ontmoetingsplaats in een multiculturele wijk heeft het veel te bieden.”Hij vindt het jammer dat de buxussen niet zijn teruggeplaatst maar realiseert zich ook dat het onderhoud daarvan veel werk was. “Veranderingen horen bij het leven en ach… Het nieuwe labyrint heeft een eigen schoonheid.”