Façade 2017 – Willemien Treurniet: ‘Politiek heeft mijn leven verrijkt’

MIDDELBURG - De kunstmanifestatie Façade in Middelburg zit erop. Edwin Mijnsbergen heeft in samenwerking met fotograaf Ton Stanowicki vijftien portretten gemaakt van Middelburgers rondom de centrale vraag van de manifestatie: Kan een mens eigenlijk wel zonder façade? Weekblad de Bode publiceert deze de komende weken in samenwerking met CBK Zeeland. Als derde is Willemien Treurniet aan de beurt. Ze is fractievoorzitter van de ChristenUnie Middelburg en recent opnieuw verkozen tot de lijsttrekker van die partij voor de komende gemeenteraadsverkiezingen. Daarnaast is Willemien Treurniet (1972) commissielid Economie bij Provinciale Staten Zeeland en coördinator bij Stichting Schuldhulp Middelburg. Is Willemien echt zo enthousiast, meelevend en betrokken als haar profiel op Linkedin ons belooft? Ondanks het feit dat mijn interesse in de landelijke politiek zeer beperkt is, volg ik de berichtgeving rondom lokale politici behoorlijk intensief, de laatste jaren. Als je wilt begrijpen wat er gebeurt in een stad moet je tenslotte ook een beetje begrijpen hoe die wordt bestuurd. Ik volg die politici daarbij liever via Twitter dan via de traditionele media, omdat berichtgeving daar vaak directer en persoonlijker is. Het was ook dat medium waar ik voor het eerst in contact kwam met Willemien van de ChristenUnie. Ze viel op omdat ze, in tegenstelling tot veel collega’s, niet ‘alleen zendt’ maar ook actief reageert op discussies online en altijd de moeite neemt om vragen te beantwoorden. Door die publieke gesprekken belandden Willemien en ik ook een paar keer in een privéchat, waarbij Willemien me meermaals voorzag van relevante achtergronddocumenten. Dat waardeerde ik enorm. Zonder haar ooit IRL (‘In Real Life’) te hebben gesproken besloot ik dat Willemien ok is. Horecabeleid Als we dan eindelijk écht tegenover elkaar zitten merk ik dat Willemien in levenden lijve net zo enthousiast is als online. We kletsen er meteen op los, over van alles en nog wat. Het lokale horecabeleid komt voorbij, het gezin als hoeksteen van de samenleving, maar we hebben het ook over de meningenbrij op Twitter. Daar wordt Willemien soms best door geraakt. Ter illustratie pakt ze haar telefoon en ze toont me een schermafdruk van een beledigende tweet, na een discussie over politiek gedraai. “Iedereen mag zijn mening hebben hoor, maar toen ik zijn beschuldiging weerlegde, hoorde ik niets meer. De tweet werd alleen verwijderd. Zulke dingen vind ik wel eens lastig.” Tuindersfamilie Als ik Willemien vraag of ze een echte Zeeuwse is vat ze haar leven tot 2010 in een paar zinnen samen. “Nee dus, ik ben geboren in Berkel en Rodenrijs, in Zuid-Holland. Ik kom uit een echte tuindersfamilie. Ik trouwde in 1994. In 1999 besloten we dat we weg wilden uit Zuid-Holland. Zeeland trok. We zijn dol op de zee, we surfen graag. Mijn man, hij is bodemonderzoeker, ging op zoek naar werk en vond dat al snel. We kochten meteen een huis in de wijk Veldzigt. Ik werkte een tijdje via uitzendbureaus maar kampte met gezondheidsproblemen in die periode. Ik moest een tijdje rustiger aan doen en juist op dat moment kwam de politiek in beeld. Ik was al lid van de CU sinds 2002 en was in 2009 verantwoordelijk voor de kieslijst, maar toen ik gevraagd werd mezelf beschikbaar te stellen als kandidaat, voelde ik daar aanvankelijk weinig voor. Alleen maar huisvrouw zijn past echter ook niet bij mij. Ik wil reuring in mijn leven, en betrokken zijn bij de maatschappij. Uiteindelijk bleek een functie als raadslid goed bij me te passen. Het kost maar twintig uur per week en is mede daardoor goed te combineren met mijn gezinsleven. Ik kan nu oprecht stellen dat de keuze voor de politiek mijn leven verrijkt heeft.” Laaggeletterdheid We komen bijna automatisch te spreken over het feit dat Willemien nu gaat voor de derde termijn. Ze vertelt vol vuur over de dingen waar ze mee bezig is. Ze is bijvoorbeeld trots op het feit dat ze laaggeletterdheid op de agenda heeft gekregen, maar ze glundert ook als ze vertelt over een motie rondom Porthos, die recent werd voorgelezen in de raadsvergaderingen van de andere Walcherse gemeenten. “Gaaf toch? Daar heb ik ook aan meegewerkt!” Aan aandachtspunten geen gebrek bij Willemien. Ze is trots op alles wat Middelburg bereikt heeft, maar ze ziet ook nog genoeg verbeterpunten. Het verleden is daarbij soms een les. “Ik ben bijvoorbeeld niet trots op het verloop van het overleg rondom de grote bezuinigingen van 2015. Dat hadden we als coalitie anders moeten doen. Door tijdsdruk en andere factoren werden de onderlinge verhoudingen behoorlijk beschadigd. Dat had voorkomen kunnen worden.” Kieswijzer Als ik tegen Willemien zeg dat ik best op haar zou kunnen stemmen, als ze van een andere partij lid zou zijn geweest, schiet ze in de lach. “Politiek zou niet om mensen moeten draaien, maar om hun programma’s. Maar het geeft niet hoor. Zelfs mijn eigen zoon zei eens dat hij nooit op de ChristenUnie zou stemmen. Totdat hij op een dag een kieswijzer invulde. Kwam hij uiteindelijk toch bij ons uit. Dat soort dingen vind ik nou leuk!”  TEKST EDWIN MIJNSBERGEN , FOTO TON STANOWICKI