Echtpaar van Ham-van Wensen viert 60-jarig huwelijk

KLUNDERT - De witte was hangt wapperend in de tuin, als burgemeester Aart Jan Moerkerke binnen aan de koffie met bruidstaart zit. Hij is op bezoek bij Wim van Ham en Corrie van Ham-van Wensen die op 31 augustus officieel zestig jaar getrouwd waren.

DOOR ANGELIQUE VAN DE REIJT

Mevrouw van Ham praat honderduit en geniet van alle aandacht, haar man zit rustig aan haar zijde en luistert en bekijkt alles goed. Dochter Cobie (56) uit Rijen met man en kleinzoontje schenken koffie in. Ook kleindochter Mariëlle, het enige kleinkind van de zes die in Klundert is blijven wonen, is heel bijzonder voor het jubilerende bruidspaar. “Ze helpt met alles wat verkeerd gaat, de telefoon of computer, zo fijn ,” zegt mevrouw van Ham-van Wensen blij.

Eerste kus

De liefde tussen Wim en Corrie begon al op de lagere hervormde school in Klundert. De burgemeester weet te ontfutselen, dat daar waarschijnlijk ook al de eerste kus gegeven is. Mevrouw woonde op de boerderij aan de Buitendijk met twee broers en één zus. “Mijn moeder kreeg nooit huishoudgeld van mijn vader. ‘Gewoon alles samen delen’ , zei hij altijd. Wij kregen dus ook geen zakgeld.” Vooral de Watersnoodramp herinnert zij zich nog goed: dat ze daar met z’n allen op zolder zaten, wachtend op hulp. Na het huwelijk in 1961 bleven wij in de ouderlijke boerderij, waar zoon Wim en dochter Cobie zijn geboren,” vervolgt ze. “Mijn ouders verhuisden naar de Schanspoort.”

Niet gepast

Meneer kwam van het Keteldiep, met drie broers en vijf zussen. Hij ging naar de landbouwschool, mevrouw naar de huishoudschool. Wim was eerst knecht bij boer Punt, later bij Knook. Daarna trad hij in dienst van de gemeente Rotterdam. Na onteigening van de boerderij aan de Buitendijk, zijn ze in de van Abcoudestraat gaan wonen, 48 jaar lang. Mevrouw van Ham was dus officieel huisvrouw. “Zoals dat in die tijd hoorde, maar dat was niet wat ik zocht. De vele sollicitatiebrieven liggen hier nog op zolder. Uiteindelijk kon ik als gezinshulp aan de slag voor drie uur per week! Dat moest allemaal zo onopvallend mogelijk, want het was niet gepast dat de vrouw des huizes uit werken ging. Een schande in die tijd. Zo heb ik 27 jaar in de gezinszorg gewerkt. Toen ik verplicht in de vut moest, vond ik dat vreselijk. Ik wilde en kon niet stoppen bij al die adressen. Ik ga, met mijn 83 jaar, nog wekelijks bij mensen helpen.”

Geheim

“Door ziekte van mijn man wonen we nu in de Prins Willemstraat,” vervolgt ze. “Gelukkig fiets en rij ik nog auto. Mijn man fietst soms met mijn dochter met de duofiets van het Thomashuis. Het geheim van hun goede huwelijk ? “Elkaar geen wetten opleggen, en ieder zijn eigen leven laten leiden. Mijn man ging met zijn 55-ste al met de vut. ‘s Ochtends poetste ik het hele huis, voordat ik ging werken. Dan wilde hij samen koffiedrinken. Ik zei meteen na de eerste dag al: ‘Zó gaan we het níet doen! We blijven gewoon ons eigen leven leiden’. Mijn man deed dan de buitenboel . Ik ben nog steeds koster bij de Nederlands hervormde kerk, al meer dan 27 jaar, elke zondag.”