Afbeelding
Foto: Uitgeverij de Bode

Aan de keukentafel bij Ad Farla van Evelo: ‘Kunst om als bedrijf bij te blijven’

Door: Redactie Algemeen

Waar komt de naam Evelo eigenlijk vandaan?

“Ik ben het bedrijf begonnen in 1990. Ik werkte bij een groot bedrijf in Tilburg met een nevenvestiging in Oosterhout. Na een tijdje kwam ik noodgedwongen op kantoor te werken, omdat ik last aan mijn rug kreeg. Op mijn 23e zou ik bij dat bedrijf montage-inspecteur worden over 140 man, maar dat zag ik eigenlijk niet zo zitten. In die periode wilde men de vestiging in Oosterhout afgestoten en daardoor kreeg ik de mogelijkheid er in te springen. We zijn wat klanten afgegaan met de vraag: als we voor onszelf beginnen, gaan jullie dan met ons mee? We hebben dat idee op 1 februari geopperd met het doel om per april te beginnen. De toenmalige directeur zei ‘wat goed is komt snel, dus je kunt per 14 februari beginnen!’”

Nog geen 2 weken later stonden we op eigen benen. Maar om antwoord te geven op je vraag: dan moet je dus ineens snel een naam verzinnen. Ik vond Cevelo (CEntraal VErwarming en LOodgieters) een passende naam, maar we kregen een telefoontje van de KvK, dat die naam al bestond. Daarom heb ik besloten de eerste letter er maar af te halen.” 

“Later sprak iemand me tijdens de zaalvoetbal aan en die dacht dat de naam stond voor EerstVerdienenEnLaterOpmaken, haha. Als iemand me vraagt waar de naam vandaan komt is dat vaak mijn eerste antwoord. Het echte verhaal heb ik je net verteld.”

Ben je een geboren ondernemer of is dit op je pad gekomen?

“Eigenlijk is het op mijn pad gekomen. Het is niet zo dat ik van jongs af aan de drive had om ondernemer te worden. Ik was 16, kwam net van school en wilde een vervolgopleiding doen, maar daar werd ik voor uitgeloot. Mijn vader, die uit hetzelfde vak komt en een echte vakman was, vroeg me wat ik wilde gaan doen? Maar dat wist ik op dat moment nog niet. Daarop besloot mijn vader de telefoon te pakken en te regelen dat ik aan de slag kon als monteur bij hetzelfde bedrijf als waar hij werkte. Via wat omwegen ben ik bij het bedrijf begonnen dat ik later heb overgenomen. We zijn gestart met drie man destijds nog in Oosterhout. We zijn verhuisd naar Zevenbergen en onlangs zijn we naar een andere mooie locatie overgegaan in Zevenbergen. Er werken nu 35 mensen in loondienst en nog eens zo’n 35 mensen in een flexibele schil. Ik had me destijds niet kunnen voorstellen dat het bedrijf zo zou uitgroeien. We hebben een leuk bedrijf met vele mensen die al heel lang bij ons werken, wat het tot een hele hechte club maakt.”

Ja, maar met alle nieuwe wetgeving en milieumaatregelen wordt het werk wel in je schoot geworpen.

“Was het maar zo makkelijk. Het is de kunst om als bedrijf bij te blijven, voorop te blijven lopen in kennis en techniek en met al nieuwe ontwikkelingen de juiste keuzes te maken. De belangrijkste keuze die we een jaar of tien geleden gemaakt hebben is om naast de W-kant (Werktuigbouwkunde / Warmtetechniek) de E-kant (Electrotechniek) erbij te gaan doen. Klanten willen graag ontzorgd worden en één aanspreekpunt hebben die de gehele verantwoording neemt. Deze keuze heeft ons bedrijf echt in een stroomversnelling gebracht. Eén plus één is geen twee meer; ik durf wel te zeggen dat dat nu zes is. De uitdaging nu is om de markt te blijven volgen, zorgen dat je materiaal krijgt tegen een redelijke prijs en het vinden van geschikt personeel. Voor mij persoonlijk is het de uitdaging om leuke projecten te vinden. Niet het grote standaardwerk, maar projecten waar uitdaging in zit en waar we vooraf mee kunnen denken in mogelijkheden en oplossingen.”

Hoe heb je jezelf ontwikkeld van startend werkgever met drie man naar de werkgever die je nu bent?

“Dat is voor een groot deel een natuurlijk proces. Ik heb er nooit zo over nagedacht, ik ben er zelf in meegegroeid. Ik denk dat je uiteindelijk gedreven wordt door je eigen wil, maar in mijn geval ook door de vraag uit de markt. Klanten en projecten dagen mij uit. De grootste uitdaging in de verduurzaming van de samenleving is, wie gaat het allemaal doen? Er liggen in de branche enorme ambities, maar we hebben ook een enorm tekort aan mensen. Ik kom zelf uit de praktijk. Ik zou mijn praktijkervaring eigenlijk graag willen doorgeven aan de nieuwe generatie. Ik zeg wel eens: ‘stel dat ik binnen mijn bedrijf stop dan zou ik best voor de klas willen staan en jonge gasten laten zien wat we voor een mooi vak hebben’. Ik ben namelijk een voorstander van klassikaal lesgeven. Geen zelfstudie, maar gewoon veel praktijk en veel aandacht. Maak jonge mensen weer enthousiast voor dit vak. Ik blijf erbij: het is een prachtvak!”

Jouw rol is veranderd door de groei; steeds meer managen, minder contact met de werkvloer. Wat is jouw visie daarop?

“Op de oude locatie zat ik nog tussen de projectleiders, tekenaars en werkvoorbereiders en hoorde ik alles. Daardoor was loslaten best wel lastig. Maar na de verhuizing kreeg ik mijn eigen kantoor, waardoor het makkelijker is om zaken los te laten en mensen meer verantwoordelijkheid te geven.

En vergis je niet: ik kom zelf uit het vak en heb nagenoeg alle disciplines onder de knie gehad. Dat maakt het voor mij wel makkelijker om beslissingen te nemen. Ik denk dat de meeste mensen hier het goed naar hun zin hebben. Wat ik wel merk is dat door de groei van het bedrijf er wat minder tijd is voor elkaar. Dat vind ik zeker weer belangrijk binnen ons bedrijf. We willen graag meedenken en we staan voor een bedrijf waar mensen zich goed voelen. We zijn actief op gebied van sponsoring en vinden gezondheid van onze mensen belangrijk. Wat ik belangrijk vind is dat mensen hier met elkaar samenwerken en wanneer er problemen zijn dit met elkaar oplossen en elkaar willen helpen en niet op hun eilandje blijven zitten. Als je bedrijf groter wordt kan dat erin sluipen, dat wil ik echt voorkomen. Collegialiteit en betrokkenheid maakt het leuk om met elkaar te werken en hier te werken.”

We zien die betrokkenheid terug in je sponsoractiviteiten.

“Nou, dat klopt. Ik draag graag bij aan lokale initiatieven. We verdienen ons geld voor een groot deel hier en daar wil ik graag wat voor terug doen. Tuurlijk krijg je er best wat exposure voor terug, maar binnen het Zevenbergse steun ik graag lokale initiatieven.”

De laatste vraag, met wie wil jij om de keukentafel?

“Er zijn twee personen in Oost-Europa die een stevig conflict hebben. Ik zou hen best eens aan tafel willen. Ze doen zoveel leed aan bij zoveel gezinnen, dat is met geen pen te beschrijven. Maar ja, ik denk dat ik de wereld niet kan veranderen.”

“Persoonlijk zou ik het liefst met mijn vader aan tafel willen zitten. Ik heb van hem zoveel geleerd. Hij heeft als het ware de letters “WERKEN” in mijn handen gesmeed. Mijn vader was op de achtergrond enorm betrokken bij het bedrijf en hij heeft veel betekend. Kijk, je wordt zelf ook wat ouder en hebt ervaringen opgedaan. Je wordt wijzer maar krijgt daardoor ook meer vragen. Het zou mooi zijn om op een gelijkwaardige manier met elkaar terug te kunnen kijken op allerlei ervaringen die je hebt opgedaan. Het zou mooi zijn om een weerspiegeling te hebben met iemand die heel dichtbij je heeft gestaan, hetzelfde DNA heeft en levenservaringen uitwisselen.”[n]

Naam:
Ad Farla

Bedrijf:
Evelo gevestigd in Zevenbergen, technisch installatiebedrijf

Leeftijd:
56 (geboren 1 januari 1966)

Getrouwd:
Met Marian van der Wagt, werkt in het bedrijf, en is voor mij een hele belangrijke steunpilaar.

Kinderen:

Jim, 25 jaar

Bob, bijna 20 jaar

Werken allebei in het bedrijf

Passie:

Fietsen doe ik erg graag, liefst lange afstanden op de racefiets. Ik vind het leuk om ook zelf routes uit te stippelen en net die leuke paadjes en weggetjes te vinden.



Blijf op de hoogte van het lokale nieuws uit jouw regio met onze dagelijkse nieuwsbrief