Cees en Jeanne van Schendel 60 jaar getrouwd: ‘Elkaar ontmoet op de dansles’

ZEVENBERGEN - Cees en Jeanne van Schendel-Buijs zijn allebei in grote gezinnen opgegroeid. En daar ging het streng aan toe. Jeanne komt uit een gezin met 14 kinderen en Cees had 4 broers en vijf zussen. En nu zijn ze 60 jaar getrouwd!

Cees is drie jaar voor de oorlog geboren en Jeanne aan het begin van de oorlog. Cees: “We woonden in Blauwe Sluis en mijn vader werkte bij de boer. Ieder jaar werden er 3 varkens geslacht. Het was behoorlijk aanpakken ook in die tijd na de oorlog om een groot gezin draaiende te houden. Dat was hard werken. Samen met mijn 4 broers gingen we een heel blok aardappelen uitsteken Twee man steken en drie er achter om ze te rapen en in manden doen en dan kuilen. Zo konden we een bijdrage leveren voor de huishoud portemonnee”. Jeanne: “Onze familie woonde aan de Lapdijk in Moerdijk. Mijn vader was werkzaam op een scheepswerf aan de Roode Vaart en moest spanten buigen. Ook in ons gezin hielpen de oudsten in de huishouding en zodra je oud genoeg was moest je een werkhuis zoeken en van het verdiende geld mocht je een zakcentje zelf houden. Ik ging werken bij dokter Melief in Zevenbergschenhoek. Toen dokter Melief met zijn hele gezin naar Amsterdam verhuisde ben ik samen met mijn zus meegegaan om daar te gaan werken. In het grote huis waren we intern en dan mocht je om en om één keer in de maand naar huis.”

Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?

Jeanne: “Op dansles in Zevenbergen bij Rovers dansschool. Cees bracht mij meestal thuis. Cees: “Haar ouders waren best streng. Soms ging ik ze ophalen en dan mocht ze niet weg”. Jeanne: “Op een keer bracht Cees me vanuit Zevenbergschenhoek ’s avonds naar huis en het regende verschrikkelijk en halverwege zijn we even gestopt om onder een boom te schuilen”. Cees: “De vader van Jeanne kwam op zijn brommertje langs om zijn duivenklok weg te brengen. Hij had ons ook zien staan en kwam terug en zei tegen Jeanne ‘ Hoe is ‘t komt ge onderhand nog naar huis’. We zijn toen maar door de regen naar huis gefietst”. 

Onder die boom is de liefde begonnen?

Cees: “Op dansles is het verder opgebloeid tijdens de Foxtrot, Engelse wals, de Tango en de Jive. Op een gegeven moment mochten we niet meer naar dansles. Later weer wel. We hebben vijf jaar verkering gehad en zijn in 1962 getrouwd”. Eerder had Jeanne tegen me gezegd: ‘Ik heb twee huizen’, ik dacht nou dan zit ik goed, maar het bleken 2 werkhuizen te zijn”. Cees is in de Haven van Rotterdam gaan werken. Brabanders hebben de Haven van Rotterdam groot gemaakt. Cees: “Dat waren dag- en nacht diensten en dat heb ik tien jaar gedaan. Ik heb nog bij de Groot in Zwijndrecht pijpen gelast voor de booreilanden en daarna elektrisch gaan lassen bij Vetco, een Engels bedrijf. Toen dat bedrijf stopte kon ik met mijn 57 jaar de vut in en kreeg ik nog een zgn. oprotpremie”. Het echtpaar heeft drie kinderen, zeven kleinkinderen en twee achter kleinkinderen. Die zijn allemaal goed terecht gekomen”.

Alzheimer ligt op de loer

Cees: “Toen we tijdens een fietstochtje naar huis reden riep Jeanne: ‘ik durf niet meer af te stappen’. Razend snel heb ik mijn fiets neergegooid en kon haar nog net pakken voor de sloot. Vanaf die tijd was ze gelijk klaar met fietsen. Ze durft niet meer . Van lieverlee ging het niet goed. Het bleek al een beginnende Alzheimer”. Cees vervolgt: “Vijf jaar geleden is het is begonnen toen we onteigend werden aan de Achterdijk voor de geplande nieuwe rondweg. Alles inpakken en veel wegdoen, want je kan niet alles kwijt in het nieuwe kleinere senioren huis. En zoiets heeft toch een enorme impact en zeker als je een sluimerende Alzheimer hebt. Nu 3 dagen naar de dagopvang op de zorgboerderij Meeshoeve in Stampersgat voor een fijne dagbesteding.[n]