Jeannette François viert honderdste verjaardag

ZEVENBERGSCHEN HOEK - Hoewel het steeds vaker voortkomt, blijft het een bijzondere mijlpaal: 100 jaar worden. Jeannette François mag zich nu ook tot de eeuwelingen rekenen. Deze kwieke en goedlachse senior kijkt vol dankbaarheid en vreugde terug op haar leven. "Als ze me vragen wat ik zou willen overdoen, zou ik antwoorden: alles!", zegt ze stellig.

DOOR ELS ROMMERS

Je zou haar geen 100 geven. Niet qua uiterlijk, maar ook geestelijk blijkt Jeannette François nog bijzonder bij de pinken. Een stevige handdruk en een warme begroeting leiden een boeiend levensverhaal in. "Ik ben geboren in een gezin van acht kinderen op een boerderij aan de Steenbergse Vliet in Kruisland", vertelt ze desgevraagd. "Op mijn elfde verhuisden we naar de Zevenbergschen Hoek, omdat mijn ouders daar een boerderij konden kopen, want de hoeve in Kruisland huurden ze."

Ganzenveren

Jeannette ging na de basisschool naar de naaischool, gevolgd door de avondschool, waar ze onder andere kostuums leerde maken. "We waren met velen, dus moest er veel kleding gemaakt en hersteld worden", verklaart ze. Dat handwerken zat er al vroeg in. "Op mijn vierde kon ik al breien. Dat mocht ik aan mijn klasgenootjes laten zien", weet Jeannette nog goed. "Als breipennen gebruikte ik ganzenveren."

Onderduikers

Haar creatieve vaardigheden kwamen zeker ook van pas toen ze haar eigen gezin stichtte. Samen met jeugdliefde Janus, kreeg ze vijf kinderen voor wie ze eindeloos veel truien en sokken breide. Hoewel ze op haar zeventiende verkering kreeg met Janus, trouwde ze pas op haar dertigste. "Eerder was er geen geld voor de bruiloft", zegt ze nuchter. Tijdens de oorlog woonde ze dus nog steeds thuis. "Mijn ouders boden onderdak aan heel wat onderduikers die ook nog eens van ons te eten kregen. Soms bakte ik wel 90 broden per dag!"

Soep

Na hun huwelijk trokken Janus en Jeannette tijdelijk in bij Jeannettes schoonouders. Na anderhalf jaar namen ze hun boerderij over. "We bedreven voornamelijk akkerbouw en we teelden onze eigen groentes en fruit", blikt Jeannette terug. "Iedere dag aten we soep, daar ben ik trouwens nog dol op", lacht ze "En ik heb heel wat jam gemaakt. Weckpotten vol. Voor ons eigen gezin, maar ik gaf ze ook weg. Vrije tijd hadden we niet veel, maar soms reden we met de auto naar het strand in Moerdijk. En in 35 jaar die we daar gewoond hebben, heb ik uiteraard weer heel wat afgenaaid. Zo herinner ik me die keer dat ik een grote lap leer heb gekocht. Daarvan heb ik kussens, tassen en jassen gemaakt."

Vissen

Jeannette was 65 jaar toen zij en Janus de boerderij verlieten en in het Strooiendorp gingen wonen. "We volgden een cursus schilderen, gingen vaak vissen en zaten wekelijks te rikken", kenmerkt Jeannette die periode. "Iedere trouwdag gingen we met de kinderen en kleinkinderen met een gehuurde bus naar een locatie die Janus had uitgezocht. Wat een plezier hebben we met z'n allen gehad!"

Aanleunwoning

Na twintig jaar verruilden ze hun dijkwoning voor een aanleunwoning. Janus kwam in 2004 te overlijden. Ondanks het gemis, is Jeannette nooit bij de pakken neer gaan zitten. Inmiddels woont ze in verzorgingstehuis Sint Martinus waar ze graag verblijft en dagelijks kletst met haar 98-jarige broer. Jeannette is van plan om nog een tijdje te blijven. "Ik wil nog naar Zeeland, lekker vakantie vieren", spreekt ze haar wens uit.