Wim en Jo Kouwenberg leerden elkaar kennen op het werk.
Wim en Jo Kouwenberg leerden elkaar kennen op het werk. Foto: Miryam van der Stee

Wim en Jo Kouwenberg zijn 60 jaar getrouwd

Door: Monique Jansen OUD Algemeen

ZEVENBERGEN – Op 19 december vierden Wim en Jo Kouwenberg hun zestigste trouwdag in huiselijke kring. In gezelschap van hun kinderen, klein- en achterkleinkinderen. Daarnaast kwamen er nog andere belangstellenden hun felicitaties brengen, waaronder burgemeester Jac Klijs. Hij nam een mooie bos bloemen mee en een cadeau waarmee Wim en Jo zeer verguld waren.

DOOR MIRYAM VAN DER STEE

Wim en Jo leerden elkaar kennen op het werk, bij de Victoriafabriek in Dordrecht. Wim was achttien, Jo twee jaar jonger. In eerste instantie moest Jo niets van Wim hebben. Ze zag hem echt niet staan vertelt ze lachend. Toen ze Wim tegenkwam tijdens een gezellige dansavond in Zevenbergen en hij haar de dansvloer op trok, bleek dat ze als danspaar uitstekend uit de voeten konden. En dat eerste dansje leidde tot meer, de vonk sloeg over en ruim zestig jaar later zijn ze nog steeds gelukkig samen.

Jeugd

Wim (83) is geboren en getogen in Zevenbergschen Hoek in een gezin met vijf kinderen. De wieg van Jo (81) stond in Zevenbergen. Jo heet eigenlijk Joke, maar Wim maakte daar al gauw Jo van en dat is altijd zo gebleven. De ouders van Jo waren voor die tijd al aardig op leeftijd toen zij ter wereld kwam. Ze heeft geen broers of zussen meer gekregen. Dit alles heeft voor haar totaal geen invloed gehad op de heerlijke jeugd die ze genoten heeft. De band met haar ouders was hecht en liefdevol. Daarom heeft ze toen haar ouders haar op latere leeftijd nodig hadden, altijd met alle toewijding voor hen gezorgd tot aan hun dood.

Kerk

Samen kregen Wim en Jo vier kinderen. De eerste, een dochter, was al geboren voor hun huwelijk. In die tijd best bijzonder. De reden hiervoor was dat Wim Katholiek was en Jo Nederlands Hervormd. Ze mochten niet trouwen van de kerk. Pas toen de nieuwe dominee zich ertegenaan bemoeide en hij met de kapelaan tot een compromis kwam, mochten Wim en Jo ook in de kerk ja tegen elkaar zeggen. Na hun oudste dochter volgden nog een dochter en twee zonen.

Zoon

Van de vier kinderen leven er nog drie. De oudste zoon, Mano, is drieëndertig jaar geleden overleden na een auto-ongeluk. Het verdriet over het verlies om deze bijzondere jongeman, hij was pas drieëntwintig destijds, is nog steeds tastbaar aanwezig. Jo gaat wekelijks een paar keer naar het graf van Mano en in de kamer staat zijn foto waar altijd een brandend kaarsje naast staat. Hij hoort er nog steeds bij. Net als de vijf kleinkinderen die Wim en Jo kregen en deze generatie heeft inmiddels gezorgd voor zeven achterkleinkinderen zegt een trotse oma.

Moestuin

Het leven heeft het echtpaar weliswaar getekend door het grote verdriet, toch genieten ze volop. Beide zijn ze nog zeer scherp van geest en ze wonen dan ook nog steeds zelfstandig aan het huis in de Bourgondiëstraat waar ze vierenvijftig jaar geleden introkken. Wim gaat elke dag naar zijn moestuin, 400 vierkante meter, waar hij enorm trots op is. Alles doet hij zelf en op tafel staat dan ook bijna alleen maar groente uit eigen tuin. Jo is door spierreuma en artrose lichamelijk iets minder fit, maar met haar rollator en scootmobiel trekt ze er wel op uit. Samen wandelen Wim en Jo iedere dag met hun hondje Daisy, die bij dit echtpaar een heerlijk thuis heeft. Net als dat Wim en Jo dat ook vonden bij elkaar.



Blijf op de hoogte van het lokale nieuws uit jouw regio met onze dagelijkse nieuwsbrief