Kees en Neeltje Meijaard zijn zeventig jaar getrouwd

WEMELDINGE - Kees en Neeltje Meijaard waren rond de zestien jaar oud toen ze verkering kregen. Zaterdag was het stel uit Wemeldinge maar liefst zeventig jaar getrouwd en gaven ze een feest in Klein Stelle.

Beiden worden binnenkort negentig jaar en schelen slechts een maand. Zij is de oudste en ze werden op dezelfde dag gedoopt, vertelt Neeltje.

Verkering
Kees Meijaard en Neeltje Hoogesteeger kennen elkaar al vanaf de kleuterschool. Ze zaten ook samen op de lagere school en altijd in dezelfde klas, lachen ze. Op hun zestiende, zeventiende kregen ze verkering.

Erkertje
Na hun trouwen woonden ze eerst aan de Zuidelijke Achterweg in Wemeldinge. Het huisje staat er niet meer. Even is er enige discussie of de boom die er toen stond er nu nog wel of niet is. Het is al even geleden. Kees meent van wel. Later verhuisden ze naar de Wemeldingse Zandweg, een mooi huis met erkertje op de hoek. Ze woonden er maar liefst 58 jaar.

Sluiswachter
De eerste dikke twintig jaar van zijn beroepsleven werkte Kees in de fruitteelt. Daarna was hij tot aan zijn pensionering sluiswachter op het sluizencomplex van Wemeldinge. “Lekker dicht bij huis”, zegt hij. Neeltje was moeder en huisvrouw en plukte bessen, zoals in die tijd bijna iedereen in Wemeldinge deed.

Familie
Het echtpaar kreeg drie dochters, die inmiddels ook al 69, 67 en 62 jaar oud zijn. Zij zorgden weer voor zes kleinkinderen, acht achterkleinkinderen en zelfs al twee achter-achterkleinkinderen. Boven de bank hangt een grote fotocollage van hun uitgebreide familie. Pas afgelopen november verruilden ze hun geliefde woning aan de Wemeldingse Zandweg voor een praktische seniorenwoning van Cederhof aan de Spoorlaan. Ze hebben het er naar hun zin, vooral ook, omdat alles gelijkvloers is. De trap in het oude huis was nogal stijl.

Pluim
Jarenlang aten ze aardappelen en groenten uit eigen tuin, vertelt Kees. Maar nu maken ze gebruik van de dagelijkse service van Tafeltje dekje. “Ik liep tijdens de verhuizing met een mitella en koken ging niet”, vertelt Neeltje. “Daarom stelde ik voor om eten van Tafeltje dekje te nemen. Dat beviel zo goed dat we er mee zijn doorgegaan.” “We hebben niks geen klagen”, beaamt Kees. Het echtpaar wil daarom een dikke pluim uitdelen aan de keuken van Cederhof.

Boodschappen
Kees rijdt nu in een scootmobiel. Lopen gaat nog, maar geen lange stukken meer. Hij rijdt graag langs het kanaal om schepen te kijken, of door de polders. “Kijken hoe de aardappels er bij staan”, zegt hij. Zijn rijbewijs leverde hij vorig jaar september in. “Ik kreeg bericht dat het zou verlopen en ik dacht: ik doe het niet meer.” Autorijden wordt te gevaarlijk, vindt Neeltje. Zelf viel ze vijftien jaar geleden met de fiets. Daarna zat fietsen er niet meer in. Boodschappen haalt het echtpaar echter nog wel zelf.

BIJDRAGE PETER URBANUS